Volg ons op facebook
|
< terug
Zoals het klokje tikt 26
"Eerlijk gezegd, begrijp ik deze hele situatie niet. Dit is toch niet de krant van gisteren maar van och laat eens kijken, Eva trok het dagblad korter naar zich toe en zei; boven in de linkerhoek staat wel een datum vermeld maar die is waarschijnlijk door het veelvuldig gebruik niet goed leesbaar geworden". "Ja, dan hebben we eigenlijk niets aan die krant want het is niet die krant die hij ons meegaf". Lisbeth keek verwonderd en verongelijkt tegelijk naar haar vriendin, schokte met haar schouders en zei; "sorry, dit hier gaat boven mijn petje uit, ik weet echt niet wat ik hiervan denken moet. Ik heb toch met eigen ogen gezien hoe dat de verkoper ons die krant in de handen drukte en zei dat we ze als datum van aankoop goed moesten bewaren, het kon een leuke bijkomstigheid zijn bij een erfenis of zo, ik hoor het hem nog zeggen".
Eva ontvouwde het dagblad zodat ze de hele titelzijde ontdekte en zag met koeienletters een naam staan die haar wel iets zei, maar verder niet meer op reageerde. Ze sloeg nu het titelblad om en zag met koeienletters" Moordenaar" staan.
"Eva, ik weet zeker dat het niet deze krant was, want die we gisteren meekregen rook nog sterk naar toner, je weet wel die drukinkt die zo een vieze terpentinegeur achterlaat, en deze doet dat helemaal niet. Goh, ik weet niet meer wat ik nog denken moet, wil je me eens flink in m'n arm nijpen"?
"Zou die krant iets te maken kunnen hebben met de aankoop en wat er vannacht met jullie gebeurde en nu met het onlogisch verdwijnen van Franck, ik geloof niet in spoken of andere doemverhalen maar dit grijpt me toch wel naar de keel". Lisbeth keek haar vriendin vol ongeloof aan, want voor haar stond een vrouw die altijd met beide benen door de wereld liep en niet voor welk obstakel dan ook wijken zou. Elisabeth zweette van opwinding en ongerustheid, dit was haar tot nu toe nog nooit overkomen.
"Dat is het hem juist, je zult het niet geloven Eva, maar die krant was gisteren nog nieuw en rook naar verse toner, effin zo noemde Franck de inkt waarmee de krant werd gedrukt! Ja, ik zie het wel, lach me maar een beetje uit, ik weet heus wel wat ik vertel. Ik lijd niet aan een vroegtijdige dementie als je dat van me denkt, nee ik zag dat heimelijke lachje van je wel. Franck zei nog toen hij zag dat de verkoper de klok inpakte en de krant erbij deed, dat we dit dagblad als een soort van relikwie moesten bewaren, als aandenken aan onze aankoop, want daarop staat het hele gebeuren van vandaag op en dat kan later een mooie bijkomstigheid voor onze kinderen zijn".
"Sorry Lis, maar dit is niet te geloven als ik deze krant zo bekijk. Ik geloof dat Franck je een poets heeft willen bakken, dit omdat jij hem zo hard in zijn maag hebt geslagen en zijn hele opzet om jou een mooie morgen te bezorgen teniet hebt gedaan". Waar zou Franck op een maandagmorgen nog wel zo vroeg een heel oude krant op de kop hebben kunnen tikken, nee, dit lijkt me een beetje te sterk staaltje van goochelarij. Franck als een Houdini! De gedachte alleen al brengt me aan het lachen". Eva trok het vergeelde dagblad naar zich toe en zocht naar de dagtekening, deze ontbrak maar op de plaats waar deze normalerwijze staan moest, was een gedeelte van het papier afgescheurd.
"Kijk, hier staat dat men het kind van een beroemd aeronaut die als eerste mens over de Atlantische oceaan met een zelf gemaakt vliegtuig vloog, en in Brussel landde, heeft ontvoerd. Goh, wat erg, wanneer was dat zeg je"? Zoals het hier staat gebeurde dat op de eerste maart negentienhonderd twee en dertig tussen acht en tien uur 's morgens. De ontvoerder een Duitse immigrant die zich Bruno Hauptmann noemde, had men gelukkig snel te pakken. Jammer dat Charles Junior amper twee jaar oud mocht worden. De verdachte zal zeker voor deze verwerpelijke moord een verdiende doodstraf krijgen.
"Ach, was dat niet die beroemde wetenschapper die zoveel uitvindingen op zijn naam had"?
"Weet je ook dat deze krant stinkt, bah! Het is juist alsof men daar vis in heeft verpakt, ja, kom maar eens ruiken Lis, ze stinkt echt". Lisbeth kwam naderbij en snoof de geur van dit dagblad op, om meteen een stap achteruit te doen en
"Bah, je hebt gelijk" te roepen. Tussen de bedrijven door had Lisbeth de eerstehulpdoos op tafel gezet en een stopnaald eruit gehaald die ze met een brandende lucifer desinfecteerde.
"Au! Riep Eva, "Je doet me pijn, kijk toch uit, kun je niet een beetje voorzichtiger zijn"? Lisbeth deed eerst Eva's hand met een brandzalf verzorgen, maar ze moest enkele brandblaren met een verhitte stopnaald openen om het vocht eruit te doen lopen. "Ja, meisje ik zou dit wel willen doen zonder je pijn te doen maar dat gaat nu eenmaal niet, bijt maar even op je tanden".
"Ik kan me zelf wel verwijten dat ik vanmorgen zo onhebbelijk tegen Franck ben geweest, want anders was dit allemaal niet gebeurd en zat ik hier niet in zak en as. Wat moet hier in godsnaam gebeurt zijn, ik ben toch maar hooguit twee uurtjes weggeweest". Eva die nog steeds niet begreep hoe dat die klok daar, die pendule, in staat was zo verschillend te reageren. Als zij ze in haar handen nam gebeurde helemaal niets.
"Hier wordt met twee maten en gewichten gewerkt, hoe kon deze pendule het verschil tussen jou en mij onderscheiden"?
|
