Volg ons op facebook
|
< terug
Het goede voornemen
Haar goede voornemen voor het nieuwe jaar was haar lot zelf in handen nemen, zoals echte aanpakkers dat doen. Nee, het was gedaan met wachten. Geluk was iets waar je zelf voor verantwoordelijk was, dus ging ze er voor zorgen dat ze het ook echt zou worden!
Tijdens het uiterst gezellige oudejaarsdiner met haar vrienden had ze al hoog van de toren zitten blazen en had geroepen: 'Vanavond, beste vrienden, ga ik er voor gaan! Als ik een kerel zie die me interesseert ga ik hem aanspreken en wacht ik niet tot hij tot bij mij komt.' Gewichtige woorden, die makkelijk geuit konden worden dankzij enkele glazen wijn reeds naar achter geslagen. Of meende ze wat ze zei? Ze had er al veel langer mee in haar hoofd gespeeld, van zelf eens op een feestje op een man af te stappen. Toch, de drempelvrees had haar tot hiertoe steeds weer tegengehouden. Of was het iets anders? Zou ze dan misschien hopeloos op zoek overkomen? Een vrouwtje in nood dat naar een echte man in haar leven op zoek was? Maar dat was juist absoluut niet zo! Het omgekeerde was zelfs waar. Ze was nog nooit zo gelukkig geweest alleen. Ze voelde zich sterk in haar schoenen staan en voelde zich alsof ze de wereld aan kon. Dus waarom dan nog per se een vent willen? Ah, misschien zat het hem daar wel net in. Ze was eindelijk op het punt aangekomen waar ze geen vent nodig had, en misschien juist daarom wou ze eens checken of ze al dan niet in staat zou zijn om net die kerels te kunnen strikken die haar op het eerste zicht wel interessant leken.
Ze had het reeds in haar hoofd gerepeteerd. Ze wist immers goed genoeg wie ze zou benaderen die avond, als hij er ten minste was. Ze had hem nu al veel te lang op het oog en het werd maar eens tijd dat hij wist wie zij was. Zelfs de openingszin en al had ze nu al een maand of twee in haar hoofd. Toen ze hem uiteindelijk spotte, het nieuwe jaar was al een uur of 5 bezig, besloot ze dat het tijd was haar goede voornemen uit te testen en stapte recht op hem af, porde hem en zei: 'Volgens mij ben jij de meest sexy kerel uit onze buurt.' Waarop hij vreemd genoeg knikte (waarschijnlijk had hij door de muziek maar de helft van haar zin verstaan) en zei: 'Ja, dat kan wel, jij woont toch in de Zonnedreef?' Hij pikte er zowaar op in en herkende haar! Dit ging zoveel beter dan ze ooit had gedacht. Ze zwetsten een beetje over vroeger (want blijkbaar had hij nog samen met haar broer samen gevoetbald) en toen het gesprek wat stilviel, zei hij: 'Het wordt tijd dat ik eens naar huis rij' en ging terug bij zijn vrienden staan.
'Heb je een date met hem kunnen versieren?' vroeg een van haar beste vriendinnen haar.
'Euhm, nee, waarom?' Ze vond het al zo geweldig dat ze hem had durven aanspreken, voor haar was haar doel van de avond eigenlijk al bereikt.
'Komaan, zo'n kans ga je toch nooit meer krijgen? Je moet echt zien dat je er een date mee kunt versieren, nu nog, want de volgende keer durf je misschien niet meer,' moedigde de vriendin haar aan.
'Daar heb je natuurlijk wel een punt…' Ze dacht even na.
'En het beste dat je kan doen is niet gewoon vragen of hij met je op date wil, maar echt gewoon meteen een dag voorstellen, anders komt er misschien ook weer niets van in huis.'
Ze stond nog steeds wat te twijfelen.
'En daarstraks was je nog zo aan het roepen dat je er vanavond voor ging gaan, kom, zet die woorden nu eens om in daden en laat eens zien dat je geen watje bent!'
Dat was haar breekpunt, uitgedaagd worden. Ze had iets te bewijzen, tegenover haar vrienden, maar misschien nog meer tegenover zichzelf. Ze had het inderdaad gezegd en ze was het beu van dingen te zeggen, maar ze dan niet te doen.
Met een zeer besliste pas ging ze terug naar hem en zei recht voor de raap: 'Het kan misschien een beetje inappropriate zijn, maar wat denk je: jij, ik, dinsdagavond date.'
Hij keek haar eventjes aan met 'n mond vol tanden. Zo'n directheid had hij duidelijk niet verwacht. Toch herstelde hij zich zeer snel. 'Dinsdagavond… Nee, dan moet ik naar de tandarts. Plus, ik denk niet dat het een goed idee zou zijn.'
'Ok, dan niet, maar ik heb het toch maar gevraagd,' was haar nuchtere antwoord. En zo voelde ze zich ook. Misschien had ze zelfs ook helemaal niet verwacht dat hij 'ja' zou zeggen. Het was gewoon iets dat ze voor zichzelf gedaan had: woorden omgezet in daden. Uiteraard had het leuker geweest, mocht hij er op in gegaan zijn, maar dat was het punt niet. Ze had gezegd dat ze het zou doen, ze had goede voornemens genomen en ze al na amper 5 uur in daden omgezet. Ja, het zou een goed jaar worden, dat voelde ze. Een jaar vol durf, plezier en actie!
feedback van andere lezers- koyaanisqatsi
Met een mond vol tanden antwoorden dat je naar de tandarts moet... Da's een goeie. :-)
Nu, misschien hebben (sommige? de meeste?) vrouwen wel geen vent nodig, maar een beetje liefde kunnen de meeste mensen toch wel gebruiken behoefte. ;-)
Graag gelezen.
K.
tinucha: dank je wel om het te lezen! - Wee
Kijk; that's the spirit!
x
tinucha: dank je :)
|
