|
< terug
Zaterdag 28 januari 2012
Het is achtuurvijfentwintig, tijd om op te staan. Je moet werken vandaag.
Jij hebt de auto. Breng mij naar het werk, dan kan ik nog een kwartier verder uitslapen. Zucht in een omdraai onder de lakens.
Pen blijft daarna tot late middag met Chinese inkt aan mijn vingers kleven.
Zeventien kilometer rechtdoor rijden, aan de rotonde
de derde afslag…Place Charles De Gaulle in Mouscron. Vooraleer ik uit de auto ga steek ik twee muntjes in mijn mond om tabaksadem te verdoezelen. Ik ben op tijd.
De deur gaat automatisch open. Het is op de tweede verdieping waar ik moet zijn. Even diep ademhalen, en dan…een immense ruimte waarin het tentoongestelde mooie leegte blijft bewaren.
Dag Irène.
He, ik had je niet gezien.
Nee, ik aan u ook niet. Ik heb ondertussen alles bekeken. Het is indrukwekkend wat ik hier zie. Je moet eens langskomen. Ik heb een boomtak voor u.
Gevonden in een bos?
Ja, ik heb hem ontschorst. Hij staat al jaren binnen.
Eigenlijk had ik met haar in deze ruimte beter rondgelopen, blijven stilstaan bij de beeltenissen die mij raakten, mijn eigen verhaal erover vertellen en haar vragen hoe ze bij de benamingen ervan kwam, maar dat deed ik niet.
feedback van andere lezers- Wee
Mooi stukje, Warket.
Waarom deed je het niet?
x
warket: Omwille van een soort onverklaarbare terughoudendheid tegenover haar.
|
