|
< terug
Galtur de Grote (11)
"Ik heb geen idee," Nita verorberde zijn vierde boterham.
"Zijn jullie nog naar de Lichttoren geweest ?"
"Ja Sacha en Blender hadden daar nog iets te doen."
"Hebben ze betaald ?"
"Ik bleef in de wagen maar ik vermoed van wel, aan de reactie van Sacha te zien toch."
Olga knikte goedkeurend. De Lichttoren was één van de nachtkroegen die aan Sacha schatplichtig waren.
"Hoe ga je dat aanpakken morgen ?"
"Indien ik geen hulp krijg, mogelijk met hulp van mijn vrienden uit Mechelen."
"Je weet dat Sacha daar tegen is."
"En die keren dat ik bij Jeff mocht blijven slapen, of dat Mo mij geholpen
heeft ?"
"Dat is nog iets anders dan ze met onze zaken confronteren. Waar moest je normaal morgen naartoe ?"
"Op maandag ofwel Deurne ofwel Dendermonde, ik was zinnens de markt van Deurne te doen, dat is weken geleden. "
"Een goede raad jongetje, hou die Belgen daarbuiten."
Nita haalde zijn schouders op.
Later in zijn bed op de zolderverdieping, overdacht hij de gebeurtenissen van de afgelopen dagen. De opdracht om die Galtur te bespieden beviel hem niet. Hij kon niet verklaren waarom maar die kleine man bezorgde hem een gevoel van onbehagen. Ook vreesde hij voor diens leven. Hij wist tot wat Sacha in staat was en wat er kon gebeuren als deze laatste Blender los liet. Zijn gedachten gingen naar zijn Mechelse vrienden. Hij kon begrip opbrengen voor de argumenten van Sacha en Olga tegen die vriendschap maar hij deelde hun bezorgdheid niet. Noch Jeff, noch Mo waren op de hoogte van zijn activiteiten en indien zij al vermoedens hadden dan zouden ze die volgens hem niet misbruiken.
Hun eerste ontmoeting zou hij nooit vergeten. Nita was op de vlucht voor de twee woedende zonen van een pas afgewerkte klant en die mannen waren veel sneller dan hij. Uitgeput had hij zich tussen twee geparkeerde wagens verscholen met zijn belagers niet ver uit de buurt. Ze zouden hem zeker gegrepen hebben indien hij geen onverwachte hulp had gekregen. Zonder dat hij er erg in had werd hij al een tijdje in de gaten gehouden door een warm ingeduffeld blond jongetje in een rolstoel en zijn begeleider, een leeftijdsgenootje met duidelijk Marokkaanse roots. De jongens wenkten hem naderbij en toen Nita daar gevolg aan gaf verborgen ze hem tussen de wielen van de rolstoel en onder het uitgestrekte en imposant in gipsverband verpakte rechterbeen. Een wollen deken onttrok hem aan het gezichtsveld van zijn achtervolgers. Niet veel later gaven die het op en kon Nita zijn onorthodoxe schuilplaats verlaten. Hij maakte kennis met de van zijn zoveelste breuk herstellende Jeff Van Zaelen en met diens vriend en buur Mohammed Hammani. Diezelfde dag leerde hij ook hun beider familie kennen. Jeff en Mo woonden vijf huizen van elkaar in de Rembert Dodoensstraat, niet ver van het Vrijbroekpark, een fraai aangelegd, ruim 50 ha groot park, waar de jongens nog vele uren samen zouden doorbrengen. Nita leerde bij de Hammani's de Marokkaanse gezinswaarden kennen en appreciëren. Mo was de jongste van zes, waarvan vier jongens. Het gezin van Jeff bestond enkel uit zijn moeder Sara en zijn achtjarig zusje Valerie. Bij de laatste familie zou Nita het meeste vertoeven. Niet om etnische redenen maar omdat hij bij de Van Zaelens veel meer vrijheid genoot. Alleenstaande moeder Sara hield er nogal een liberale levenswandel op na alhoewel kwatongen dit een eufemisme zouden noemen. Bovendien bezaten Jeff en Valerie hopen speelgoed, een eigen televisie met video en dvd, een playstation maar bovenal ook een snelle internetaansluiting. Niet enkel de spelletjes droegen de intresse van Nita weg, vaak tot spijt en ergernis van Jeff. Zodra hij een kans zag surfde hij naar de sites van zijn geboorteland en diens turbulente geschiedenis.
feedback van andere lezers- Wee
Móói stukje.
(Drie na onderste regel: intEresse?)
x
diomedes: Thanks...
|
