Volg ons op facebook
|
< terug
Lucy in the sky with diamonds
Zeg me niet dat ik mezelf niet ken! Niet weet wat leven is.
Ik ben een oer Hollandse vrouw, met breekijzeren Nederlandse roots die op de verkeerde plek werd geboren, die voor de kille Calvinistische lagelandse normen een veel te zuidelijk temperament heeft. Belachelijk, mijn vrijgevochten aanstellerij. Dat is echter nog niet alles. De naam zegt het al. Als een Dora iets doet, dan doet ze dat met huid en haar. Dora, door ah, doorheen en desnoods, als het perse moet, moederziel alleen.
Ik voel te intens, te diep, te confronterend voor mezelf en anderen, ben te duidelijk in lichaamstaal en daarnaast ben ik doodeerlijk. Strontvervelend. Heks, slons en duivelin. Het is bijna schandalig dat ik nooit ten onder ging aan de ijspegelkoude mores hier in dit ijzige kikkerland. Ik had er mijn eigen methode voor, als kind al en die gave heeft me gelukkig nimmer verlaten.
Dora Weltevree, die werkelijk alles met glasharde humor op de hak kan nemen, die lacht om niet te hoeven huilen. Het beste ben ik in zelfspot want daar doe ik niemand kwaad mee!
Wat een verdraaid lastige dramkont was Doortje Weltevree
Een oervervelend vrolijk levenslustige kind dat ze niet kapot kregen!
Niet op school en thuis ook niet. Ik bleef het leven leuk vinden, verdorie. Hoe ergerlijk en - dat was volgens mams wel het toppunt van treitererij - ik werd er berensterk van en dat was niet haar plan. Ze oogstte dus het tegendeel van wat haar bedoeling was. Ze kreeg me niet klein. Bahbah, snotblaag.
Welke een kenau werd Dora met haar keiharde inzet, tomeloze enthousiasme en het eigenwijze haar op de tanden. Hoe kon ik me in de liefde zo kinderlijk naïef bij de neus laten nemen? Jaja, één keer. Daarna krijgt niemand mij meer zo dom, denk erom, laaielichters. Een aardig liefdevolle sterke man mag erin en niemand anders.
Ik ben niet anders dan u, heb verborgen geheimen die niemand iets aangaan. Tenzij men het waard is. Donkere schaamtevolle ellende bevecht ieder mens alleen! Om het te verwerken. Door stimulans van mijn schrijfvrienden ga ik echter eindelijk volledig open en bloot! Er doorheen, door de gene, de idiote schaamte voor dat stuk van mijn verleden met de mooie hoop en dromen plus de gigantische afgang ten overstaan van iedereen die me vertrouwde. Mij treft geen enkele blaam maar probeer dat maar eens iemand wijs te maken.
Nooit geweten dat geluk zo bikkelhard kon worden afgestraft op deze leeftijd.
Wie wil keer op keer de zwartste dagen van zijn leven herbeleven? Ik niet! Heb er al genoeg mee te stellen dat ik vreselijke gebeurtenissen niet kan verdringen. Gelukkig vergeet ik mooie belevingen net zo min want dan zou men mij allang gevonden hebben. Op een afgelegen plek met een plastic zak over mijn hoofd. Geen aangename vondst zou dat zijn geweest...
Ik had geaccepteerd dat ik Tidgi mee zou nemen in de dood. Dat zij en Negist, Chad-et en alle anderen met mij zouden verbranden als mijn lichaam op de brandstapel zou vergaan. Dan pas zou het zeker zijn. Daarna zou niemand er iets over kunnen horen. Er gebeurde echter iets onverwachts. Ik voelde verzet, hoorde iemand roepen: Laat het er niet bij zitten. Het is te belangrijk, te goed. Het is nog niet te laat. Eindelijk keek in de vlammen die ik probeerde te negeren...
Schoorvoetend schreef ik er iets over, zette er plaatjes bij, maar de verhaaltjes raakten en daardoor gaf een gloednieuwe collega mij het steengoede idee waardoor me uiteindelijk de schellen van de ogen vielen. Zoek een ontwikkelingsorganisatie en geef via hen het boek uit!
Eindelijk bouw ik het lef op om mijn gebroken hart te fileren teneinde er iets creaties mee te doen en denk erom: Dit boek MOET succes hebben al schrijf ik iedere alinea, elk hoofdstuk met gierende adrenaline door mijn lijf. Mijn wilde hart vibreert wanhopig van tot in de derde graad gekerfde wonden in mijn wezen.
Wordt het een roman? Een documentaire?
Niet alleen op CD's, maar ook in mijn hart gebrand, staan de herinneringen die mij niet meer mochten hinderen. Het moest mij niets meer interesseren. Sterk zijn, niet zeuren. Wat zou het dat mijn inlevingsvermogen en inzet voor gek was gezet? Bespot en gehoond ben ik. Door VRIENDEN notabene. Scheer je weg. Mijn vertrouwen in hen? Weg ermee. Opgerot! Ik haatte mijn domme dromen vanwege de vuile vieze jaloerse oer-Hollandse scheve-schaartsers-tegenwerking. Kotsmisselijk was ik van dit hondsgemene verraad. Proberen te overleven door te doen of iets niet is gebeurd werkt bij mij echter nooit. Daarin ben ik kennelijk anders, want ik ga eraan kapot. Inwendig brand ik op en na vijf jaar in mijn schaamtevolle hol ben ik eindelijk vrij, die enorme berg lava voorbij.
Medeleven zal ik niet vergeten… Wie over Tidgi en Ethiopië leest... Dank u wel! U zult mij ondersteunen door te geloven dat er geen woord van is gelogen. Uw feedback zal me kracht geven om door te zetten, want voorwaar het zal een hele kluif worden nu het begin gemaakt is. Nu klauw ik met mijn blote poten de keihard gebakken graftombe open van het lijk dat ik begroef, achterliet zonder grafsteen. Geen krans en een grafzerk legde ik er ook niet op. Teveel pijn. Het was echter niet zo dat ik ooit vergat waar die vreselijke plek was, al sprak ik er sporadisch over. Op de millimeter nauwkeurig weet ik die stortplaats van onmacht te vinden. Ik weet wat is verstopt in de vette klei van herinnering, waar ik nooit meer mee mocht worden geconfronteerd. Uit de kathedraal van hartzeer, die alleen voor mij zichtbaar is, komt niet enkel ellende. Stinkende demonen zullen er uitkruipen, maar de kogel is door de kerk. Ik ga mijn eigen 'Lucy in the sky with diamonds' opgraven…
Alle nieuwsbrieven uit zielsgelukkige dagen zal ik verdorie opnieuw door moeten spitten. Tidgi zien op de foto's. Ze is inmiddels waarschijnlijk moeder, maar in mijn hoofd en hele wezen bleef ze iets tussen tien en dertien. Niemand werd één dag ouder terwijl ik hier ineen kromp en een tijd geleden niet meer wilde leven. Helaas, ik ben bezeten gebleven, al wilde ik het niet weten. Bezeten van Mattias en mijn geliefde vrienden van de CHAD-et-dramagroep. Annania, Alemu, Maria, Aklelu, Senait, te veel om op te noemen. Mijn warm kloppende hart zit bomvol Ethiopiërs en lieve Nederlanders
Nu hang ik. Dat boek moet ik DOEN en ik zal, dat is zeker, herhaaldelijk onbedaarlijk janken tijdens het schrijven. Maar óók glimlachen, schateren en blije tranen wenen. Want één ding is zeker: ik zal het allemaal opnieuw meemaken, alsof het gisteren gebeurde. Het is een gave dat ik mijn hele leven op afroep terug kan halen. Een bonus, die men mij bij geboorte meegaf, die niemand ooit 'normaal' vond. Omdat weinigen dat kunnen heb ik volgens hen (die pijn en fijn verdringen) een gestoorde persoonlijkheid. So What? Ik ben er gelukkig mee en daarmee basta.
feedback van andere lezers- Wee
Ik dacht al dat er iets broedde! Goed zo, dóen, Door.
Enne ... zij die pijn en fijn verdringen zijn de gestoorden, ík kan het weten.
Gogogo girl!
xxx
Dora: Mie, aai go daarvoor Wee. Nu wel. De geest is uit de fles en ik ga de hele bende aan de paal nagelen... Dank je voor de steun... - warket
Wanneer het boek geschreven is, of tussendoor, wil ik het lezen.
Dora: Dank je Warket. Ik kan hierbij alle steun gebruiken. Er staan al wel wat hoofdstukken klaar. - diomedes
ik ook.
Dora: Dank je wel. Kan jullie steun goed gebruiken nu.
(PS...Vroeger las ik hier alles van iedereen en gaf meestal veel feedback.. Momenteel kan ik dat echter niet. Ik vraag excuus daarvoor want dat vind ik in principe niet zoals het hoort. Nu kan ik er echter even geen tijd voor vinden. Sorry... straks komt dat vast wel weer.) - joplin
Gedreven revanche van een gekwelde ziel vol schoonheid.
Gooi het eruit, zeg ze de waarheid, graaf ze met je blote handen naar boven!
We zullen aan je lippen hangen!
x
Dora: Och meis, wat heerlijk al jullie support, dank jullie wel.
Ik ben er heel gedreven mee aan de slag.
Voor de rest: zie mijn feed onder diomedes - Pake
Dora, je schrijft meeslepend, en de creativiteit die je in je woorden, zinnen en alinea's legt is heel aansprekend. Je legt er je hele persoon in, wat het gevaar met zich meebrengt dat het een ik-verhaal wordt. En geloof me een verhaal dat met enige distantie wordt verteld komt sterker over. Het is dan ook gemakkelijker om er dan op te reageren, want wie zou er je gekwetstheid nog eens willen accentueren? Er is een goede truc om distantie in te bouwen: vertel als een waarnemer niet als een belever...
foutje:
er iets creatie*s mee te doen
Dora: Dank je wel voor je feed
Mijn advies? Wacht af Pake. Dit is maar een deeltje...
Ik schrijf DIT nou eenmaal vanuit mijn hart. Dat is mijn sterke punt.
De 'meer gedistantieerde delen, (over weer, verkeer,cultuur, eetgewoonten, etc) komen ook nog aan bod. - bessy
het vuur dat brandt en jou kracht geeft om dit te doen is tot in mijn diepste vezels te proeven in dit schrijven....
sterk stuk dit ......
Dora: Oef, wat een fijn compliment, dat geeft kracht, Bessy, heel er bedankt
|
