writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

Galtur de Grote (20)

door diomedes

9.

Nita boog zich voor de zoveelste keer over de levenloze Galtur, deze laatste lag nog steeds oncomfortabel uitgestrekt op de brits met beide polsen samengeperst in een handboei, die vastgehecht was aan één van de metalen ringen in de keldermuur.
"Galtur, wakker worden ! Galtur !"
Hij ging er van uit dat de kleine man nog leefde want hij had hem een hele tijd geleden zien ademen. Even, om dan terug te vallen in zijn huidige staat van schijndood. Hij had hem heen en weer geschud, met zijn vlakke hand in zijn gezicht geslagen. Het lichaam had echter geen enkele keer gereageerd. Nita voelde zich beroerd. Wat had hem bezield om die dwerg te waarschuwen. Nu waren ze allebei ten dode opgeschreven. Het telefoontje dat Sacha weggeroepen had was uitstel van executie. Het moet erg belangrijk geweest zijn. De Rus was bleek geworden, had iets in het Russisch geschreeuwd en zijn twee kornuiten kortaf aangemaand hem te volgen. Vooraleer hij de kelderdeur zorgvuldig had afgesloten, had hij Nita diep in de ogen gekeken en het doodsgebaar gemaakt. Dat had die kleine man bij hun eerste vervloekte kennismaking ook gedaan, hem diep in zijn ogen gekeken en hij had zich raar gevoeld. Het had geleken alsof de orgeldraaier in zijn hoofd kon kijken. Nita had in dezelfde nanoseconde een warmte bij de ander gevoeld die associaties oproep met zijn grootmoeder. Hij had dat gevoelen genegeerd en de man een tik op zijn neus gegeven met het gekende gevolg. Zijn enige hoop berustte bij Olga. Met haar had hij altijd een goeie band gehad, zeker als ze nuchter was. Misschien kon zij voor hem pleiten bij de Rus. Maar daarvoor was haar positie te zwak, hij verwierp het idee. Hij had geen notie van tijd, hoelang zaten ze hier al vast, vele uren waarschijnlijk en hij begon honger te krijgen en dorst. Voor de zoveelste keer opende hij de vitrinekast. Een stapeltje blinkende reclamefolders, wat verroeste verfpotten, niets dat hij kon gebruiken om hier weg te raken. Ook de gps-toestellen leken hem waardeloos. De deur inbeuken was geen optie, die was van massief eik, daar zou zelfs Blender niet in slagen. Hun situatie was uitzichtloos.

 

feedback van andere lezers

  • Wee
    Galtur doet vast alsof, ik vóel het (hoop ik).
    x
    diomedes: Ik vrees dat je gelijk hebt.
  • joplin
    xx
    diomedes: dankuwel
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .