|
< terug
Galtur de Grote (21)
10.
Het was druk in kamer 215 van het Sint-Maartenziekenhuis.Mon Lucius lag nog steeds te bed. Het verband om zijn hoofd was weggenomen en zijn linkerslaap werd ontsierd door een diepe snijwond. Aan het hoofdeinde zat een bleke Lou De Weerdt en daar tegenover hadden de twee inspecteurs plaatsgenomen. Lou was door Ignolin gecontacteerd en ze hadden een afspraak vastgelegd bij Lucius in het ziekenhuis, nadat deze laatste daarvoor zijn toestemming had gegeven. Lou maakte zich grote zorgen om Galtur en ze vreesde het ergste. Ze had haar versie gegeven. Van de turbulente voorstelling bij de beenhouwers en van de twee telefoontjes die ze had ontvangen op de dag van de feiten. Die tweede oproep leverde niets op omdat Galtur onmiddellijk de verbinding had verbroken. Ze was getuige geweest van het treffen tussen Galtur en een man die hij bij naam noemde maar die ze niet opgevangen had. Die man straalde dreiging uit en hij leek wat op de ex-voetbalcoach van KV Mechelen, Aad De Mos. De inspecteurs hielden zich aan hun stramien. Ignolin noteerde en Basso stelde de vragen.
"Volgens Galtur was het een Rus", wierp Lucius op.
"Ja, dat heb ik hem horen zeggen," bevestigde Lou.
"Maar met zoveel getuigen in die zaal moet toch iemand zijn naam opgevangen hebben ?" Basso wendde zich tot zijn collega : "Werk aan de winkel Jean."
"Amaai niet ! " Ignolin keek omhoog van zijn notitiebloekje en fronste zijn wenkbrauwen. "Zouden we niet beter een robotfoto laten maken van die De Mos? En mevrouw De Weerdt onze databank voorleggen ?"
"Dat zal ook gebeuren Jean maar die getuigen moeten ook ondervraagd worden. Daar kunnen we de Lokale mee belasten."
"Die man moet toch bekend zijn bij het Gerecht," sprak Lucius.
"Daar komen we wel achter."
Basso wendde zich tot de jonge vrouw.
"Mevrouw De Weerdt wat is uw relatie met meneer Legrand ?"
"Galtur is een goede vriend. Ik heb hem via Mon en mijn taxibedrijfje leren kennen."
"Jij bent weduwe, niet ?"
"Drie jaar geleden is mijn echtgenoot omgekomen in een verkeersongeval."
"Wat vind je van Galtur ?"
"Hij is de liefste mens die ik ooit ontmoet heb."
"Dat kan ik beamen," bevestigde Lucius.
"Geloof jij dat hij paranormaal is, dat hij telepatische gaven bezit ?"
Lou aarzelde.
"Ik weet het niet, echt niet, ik heb dingen gezien…ongelooflijk…maar als ik hem er naar vroeg bleef hij altijd vaag en soms mompelde hij iets over het beroepsgeheim van zijn vakvereniging maar dan had hij altijd lichtjes in zijn ogen. Hij is in elk geval enorm empatisch. Galtur voelt feilloos stemmingen aan."
"Galtur wist altijd wanneer je in de put zat," zei Lucius.
"Kan je je nog herinneren waarvan hij die Rus beschuldigde ?"
"Zoals gezegd verstoorden een paar dronkenlappen de show en Galtur wees hen terecht, waarop een stem uit het publiek hem verweet een dief te zijn. Galtur nodigde die man naar het podium en hij kende hem schijnbaar, hij sprak hem aan met zijn naam en toen richtte hij zich achteraan in de zaal tot die jongen Nita en tot een heel grote man die hij ook herkende."
"Dat weten we al, maar waarvan beschuldigde hij die man, die zogenaamde
Rus ?"
"Een beetje van alles, diefstal, prostitutie en nog erger, dat is me bijgebleven dat hij dat zei, nog erger."
"Dat ziet er niet goed uit," Basso hees zich overeind. "Hebben jullie een foto van jullie vriend ?"
"Hij heeft nog niet zo lang geleden folders laten drukken als Galtur the Great, met zijn buishoed en zijn speciale jas, daarvan heb ik er nog enkele," antwoordde Lucius.
"Ik ook," zei Lou.
"Die hoed en die jas liggen nog in uw huis meneer Lucius, inderdaad heel speciaal met al die spullen dat daar aanhangen." Ignolin vervoegde zijn collega naar de deur.
"Zonder die spullen trad hij nooit op," wist Lucius.
"Nooit," glimlachte Lou weemoedig.
feedback van andere lezers- joplin
xx
diomedes: danku - Wee
Top!
x
diomedes: danku
|
