|
< terug
Bedankt vriend.
Ik zei tegen mezelf dat het goed was. Geen probleem. Ik liet me doen en ondertussen ging het leven toch voort.
Ik zit al verscheidene maanden met een verschrikkelijk dilemma in mijn hoofd. Nou ja, verschrikkelijk is misschien het woord niet, maar het komt er toch dicht bij in de buurt. Weet je, je staat op, doet wat je moet doen en op een dag begint er opeens een lichtje te branden in je donkere gedachten. Geloof me, ik had het niet door tot wanneer een goede vriendin me erop wees dat ik de controle over mijn leven aan het verliezen was. Het is hard, weet je, om met je neus op de feiten te worden geduwd. Ze zei me dat ik de knoop moest doorhakken en bepaalde zaken naast me moest laten liggen. Goed, ik begon na te denken en ik realiseerde me dat ze gelijk had. Daar begon mijn dilemma. Voor ik verderga, zal ik het één en ander proberen uit te leggen Zo had ik een vriendin waar ik toffe tijden mee heb beleefd, maar die naast de weg begon te lopen. Ik probeerde zo goed ik kon haar op het rechte pad te houden, maar helaas ging ze telkens de mist in. Het erge hieraan, dit zal egoïstisch klinken, was dat het veel energie van me ontnam en ik kon me niet meer bezighouden met iemand die gewoonweg haar zin deed en niet zag wie ze daarmee kwetste. Ze loog, bedroog en deed zich voor als iemand die ze niet was en nooit zou kunnen zijn. Ik kende die persoon niet meer, maar vooral: had ik ze ooit echt gekend? Ik kwam mensen tegen die me erge zaken over haar vertelden, die zich afvroegen waarom ze een vriendin bleef. Vooral omdat ze me erop wezen dat ze me gebruikte en manipuleerde tot een zeker niveau en dat ik te goedgelovig was. Tot de dag van vandaag heb ik alles gedaan om haar te helpen, maar nu heb ik begrepen dat daar ook limieten zijn. Ik werd voor een keuze gezet: ik blijf haar onvoorwaardelijk steunen zoals een echte vriend dit doet of ik kies voor mezelf en neem afstand. Een dilemma dat in mijn gedachten blijft rondspoken.
Vriendschap is soms moeilijk te omvatten en het is een veranderlijk fenomeen. Zo heb ik voor de tweede keus gekozen, omdat ik mezelf begon weg te cijferen en zeg nu zelf: zou jij jezelf helemaal aan de kant zetten om elke dag dezelfde vriend te helpen? Als ik haar nog een vriendin kan noemen na al die dingen die ze al heeft gedaan en misschien nog doet. Ja, ik hoor af en toe nog van haar, maar minder dan vroeger. Daardoor voel ik me veel beter en heb ik meer tijd voor de vrienden die het woord vriendschap niet misbruiken. Hun moet ik bedanken, want zij zijn er door dik en dun voor me en ook al kruisen onze wegen niet altijd, toch zullen we elkaar telkens op eenzelfde punt tegenkomen. Het heeft me pijn gedaan, maar ik moet die ene vriendin ook bedanken. Ik heb mijn grenzen ontdekt bij vriendschap en beseft dat niet iedereen je vriend kan blijven.
feedback van andere lezers- Wee
De juiste keuze, hoe moeilijk ook!.
Mooi en integer verteld, Annelies.
x
Annelies: Dank je, Wee! :) - diomedes
Het leven is o zo kort, verspil geen energie aan bloedzuigers... - joplin
Vriendschap, mooi maar niet ten koste van jezelf.
Wijs besluit, beetje afstand nemen, anders doorbreek je dit gedrag nooit.
Het moet van twee kanten komen zoals ze zeggen hé?
xx
Annelies: Inderdaad :) - MarieChristine
Ik sluit me aan bij voorgaande fb. Ondanks je jonge leeftijd een heel wijs besluit.
Annelies: Dank je :) - warket
Afscheid nemen is een krijgsaftige daad.
Annelies: Ja en gebeurt niet zonder pijn of stoot, maar soms heb je geen keus. x
|
