naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

vrijdag 6 april 2012

door warket

Het moeilijkst met schrijven is zinnen wissen. Ik luister naar het orkest in mijn kop. Deze omgeving zoemt. Iemand zet afval op de stoep. Een hond blaft. Geen wolf. Die huilen maar. Het zijn niet de dingen die je ziet, maar wat je erbij voelt. Niks dooft, behalve in een vuur.
Zomeruur. Europa heeft de tijd uitgevonden. Met dit nicotinehemd aan wordt het nooit killig. Zal ik een herinnering van deze tafel schuren?
Ja, maar doe het dan indringend zonder details.
De schemer komt eraan. Hij bouwt een serre met rietstaken en plastiek. Net zoals ik kan hij in het donker zien. Overdag maakt hij schuilplaatsen voor bijen.
Papa, ik denk dat ik daarstraks mijn onderlijfje uitdeed en dat jij dat aangetrokken hebt.
Nee, dat kan niet. Ik ben er zeker van. Het wordt hier pikkedonker. Ik ga naar mama. Roffel jij de tamtam.

We gaan als koorddansers blind naar een andere wereldhorizon, die vertelt dat we passanten zijn. Mijn schaduw trilt halfweg. Soms beweegt hij als een vogelvleugel. De nacht is nog niet in zicht. Laat me op de weg van dit geschrift aan je handpalm ruiken om de geur met lente te vermengen. Nooit krijg ik genoeg van de ochtend in deze klare dagen.
Waarom schrijf je?
Omdat ik een vogel zou willen zijn.

feedback van andere lezers

• joplin
  sla je vleugels uit Warket!
  en luister
  en zing je lied
  xxx
  warket: Waar staat het maalteken? Ha daar.
  
  xxxx
• Wee
  http://www.youtube.com/watch?v=OnlTrq6wLf0
  x
  warket: Dank voor de link.
  xx
• Mistaker
  Erg mooi deze.
  
  Groet,
  Greta
  warket: dankjewel