|
< terug
De Familie 2
Dokters zijn beenhouwers, ze dragen dezelfde kledij…
Nonkeltje is naar huis, met een grote natte vlek op z'n grijze broek. Mama is er het hart van in, denkt dat nonkeltje geen peter meer zal willen zijn. Flauwerik. Wat moest ik anders doen? Het ophouden tot het langs m'n oortjes eruit kwam? Daar dienen ze niet voor. Ze dienen om later aan te trekken of om oorvijgen te geven. Oorvijgen? Ja, ik heb dat woord niet zelf uitgevonden hé? Ik vermoed dat ze vroeger vijgen tegen je oor gaven. Zal nog stammen uit de tijd dat de Romeinen grote vijgenplantages hadden. Zoals in Palestina…
De verpleegster zegt dat een beetje geel zie. Ik had eerst verstaan een beetje scheel. Als dat kleurtje niet weggaat, moet ik onder de lamp, zegt ze. Wat ze daar mee bedoelt, weet ik ook niet. Is het een spaarlamp of een zaklamp? God mag het weten. Ik word gewassen in een lauw badje. 't Doet me denken aan het vruchtwater waar ik bijna negen maanden verbleven ben. Feitelijk lag ik daar gewoon in m'n eigen vuiligheid, maar dat is de natuurlijke gang van zaken. Voor je geboren wordt maak je al kennis met vuiligheid. Dat belooft voor later.
De dokter komt om tien uur op visite. Komt eens kijken hoe het met mij gaat. 't Is een goeie dokter, zegt iedereen. Kent z'n stiel. Z'n vader, wijlen de gynaecoloog, heeft m'n mama nog op de wereld gezet. 't Is hier als het ware een familiekliniek. Ik ben dus in goede handen. Ik probeer een dutje te doen in afwachting van m'n volgende maaltijd. In een kraamkliniek is er niet veel te doen hé? Slapen, gewassen worden, eten en luisteren naar wat die grote mensen uit hun nek staan te kletsen. Er staat hier wel een tv, maar die dient uitsluitend om het nieuws te volgen. Wat kan mij het schelen dat de prijs van de bloemkool gestegen is? En dat de eerste ooievaars in het land gespot zijn? Later gaan ze me toch wijsmaken dat de ooievaar mij in een bloemkool gebracht heeft. Toch raar dat de grote mensen altijd rond de pot moet draaien. Gewoon uitleggen hoe je verwekt bent, zou een hele pak vragen uit de wereld helpen. Een ooievaar brengt een baby. In een ruitjeszakdoek. Ik weeg 3,5 kg, moet je mij eens vertellen hoe dat beest mij tot hier gebracht heeft. Om een stijve nek van te krijgen. Wat me met hun lange nek helemaal niet zou verbazen. 't Is een hondenstiel ooievaar zijn. Of als je vraagt waar je vandaan komt, het stereotype antwoord van " uit de bloemkolen ". Kinderen die zich hun geboorte niet meer herinneren kijken gefrustreerd in de winkel naar de bloemkolen. Willen ze niet meer eten want hun band met die groente is te groot. Niemand wil z'n vroeger woonst zomaar opeten hé? Je eet toch ook niet je garage op?
De dokter doet z'n entree. Met in z'n kielzog twee studenten. Allemaal in smetteloos wit. Ze zien er geleerd uit, fluisteren onder elkaar. Waarom fluisteren grote mensen zoveel? Hebben ze iets te verbergen? Of wordt een kraamkliniek aanzien als een heilige plek? Een dokter is een beetje God, denk ik. Ze beslissen in feite over leven en dood. Een foute diagnose en je ligt op de kortste keren op een koude tafel in het mortuarium. Ik hoorde van een verpleegster dat er in een ander ziekenhuis een man binnengekomen was die dringend geopereerd moest worden. Wegens een ongeval. Z'n linkerbeen moest geamputeerd worden. Geloof het of niet, ze hebben die kerel z'n rechterbeen er afgehaald. Twee dagen nadien kwamen ze tot de conclusie dat ze het verkeerde been afgezet hadden. De man terug onder het mes. Twee keer is scheepsrecht, moet de chirurg gedacht hebben. De man is nu beide benen kwijt. Maar als tegemoetkoming krijgt hij gratis protheses. De verpleegster zei dat hij nu minder kosten zou hebben, aangezien hij geen schoenen meer moet kopen. En een korte broek kost minder dan een lange…
De dokter staat nu aan m'n bedje. Kijkt naar mij met kennersogen. Hij lijkt wel een beenhouwer. Die zijn ook in het wit gekleed. En, dokter, scheelt er iets? Is er iets mis met die 3,5 kg stoofvlees dat hier ligt? Hij luistert naar m'n longen. Kijkt diep in m'n ogen en in m'n oren. Schudt z'n hoofd. Fluistert iets tegen z'n studenten. Mama vraagt zich ook af wat dat te betekenen heeft. Dokter, is er iets? Hoor ik haar vragen. Z'n longen reutelen wat, maar dat kunnen slijmen zijn. En hij ziet een beetje geel, maar dat gaat wel weg. De enige die hier weg moet gaan, ben jij. Denk ik. Ik mankeer niets…
Een student tilt m'n beentjes op. Waarschijnlijk om beter te kunnen zien of ik wel degelijk een jongetje ben. De verpleegster staat er nu ook bij. Zegt lieve woordjes tegen mij. En, heeft het manneke goed geslapen? Heeft het manneke goed gegeten? Wat een flauwe kul, denk ik. Lauwe moedermelk en geen oog dichtgedaan wegens krampen in m'n darmen.
Miljaarde, wat krijgen we nu? Ik voel plots een prik in m'n hiel. Ik verschiet me bijna een breuk. Zet m'n keel open. Het duurt maar eventjes, zegt de verpleegster. Eventjes? Hallo, het lijkt wel eeuwen te duren, leer de klok lezen hé? Sadisten, als ik groot ben, klaag ik jullie aan wegens kindermishandeling.
Mama zegt dat ze moeten bloed trekken om te kunnen zien of alles wel in orde is met mij. Vraag het dan gewoon, denk ik.
Morgen hebben we de uitslag, dan kom ik terug langs. Zegt de dokter. Niet doen, stuur gewoon een kaartje met de uitslag. Mama kan lezen, hoop ik toch…
©GoNo
feedback van andere lezers- joplin
leuk
x
GoNo2: Dank u wel! - Wee
Je bent een schatje :)
x
GoNo2: Dank u wel! - andremoortgat
Weer leuk vervolg
GoNo2: Dank u wel! - MarieChristine
Chinese ooievaars brengen gele kindjes , haha.
GoNo2: Dank u wel! - tinucha
ik ben er is aan begonnen de garage op te eten, maar het sloeg nogal tegen...
GoNo2: Dank u wel!
|
