|
< terug
De Familie 4
Help, ik ben een pop, een speelgoedje…
Ik ben nu twee dagen op deze planeet, 'k moet eerlijk zeggen dat ik er meer van verwacht had. In de buik van mama hoorde ik vanalles, was ik nieuwsgierig, wilde te weten komen waar die geluiden te betekenen hadden. Ongewild kon ik meeluisteren naar de conversaties die m'n toekomstige mama voerde met haar vriendinnen. Of vrienden. De ruzies met m'n eveneens toekomstige papa. Mama die last had van veelvuldig overgeven en constant met haar hoofd in de wc-pot hing. Papa die bezorgd vroeg of ze op de wc bleef wonen. Mama antwoordt , tussen twee kotsbuien in, dat ze ook in z'n nek kan kotsen. Jij wilde toch een kind? Vraagt papa. Ja, maar niet op die manier. Zegt mama. Wat hadden die twee dan verwacht? Dat de ooievaar mij zou brengen of dat ik uit een bloemkool zou komen?
Haar beste vriendin is Sonja. Sonja kent ze al jaren. Op school waren ze ook al twee handen op één buik. Sonja steunt mama onvoorwaardelijk. Zeker als het over papa gaat. Sonja is ongehuwd, heeft alle dagen een andere relatie. Kinderen krijgen? Hoe kom je erbij? Het is een misdaad om tegenwoordig een kind op de wereld te zetten. Kinderen hebben toch geen toekomst? Dat belooft voor de toekomst, den ik. Die Sonja moet ik beter leren kennen. Heeft blijkbaar een klare kijk op de hedendaagse wereld…
Papa en mama zijn nu al een week aan het discussiëren in welke kleur de kinderkamer geverfd moet worden. Papa zegt blauw, mama zegt groen. Aan mij wordt niets gevraagd en dat zou zo m'n hele kindertijd blijven. De familie is ook verdeeld. Oma zegt paars, opa zegt zwart met witte spikkeltjes. De postbode zegt rood en wit. Kleuren van den Antwaarp. De beenhouwer zegt wit, da's hygiënisch verantwoord. Er zijn vier muren in die kinderkamer, schilder ze dan in verschillende kleurtjes, denk ik. Papa zegt foert, trek uwen plan met die kinderkamer. Opa zegt dat papa alleen maar verstand heeft van zuipen en illegaal downloaden. Opa antwoordt dat hij nog in de oorlog gevochten heeft tegen de Duitsers. En dankzij hem kunnen jullie nu kindjes maken. Wat het ene met het andere te maken heeft, is mij een raadsel. 't Is grote mensenpraat, denk ik.
De kinderkamer komt uit de Ikea. Iedereen koopt bij Ikea. Ze is gemaakt om een heel leven mee te gaan. Als ik dertig jaar ben, slaap ik nog altijd in een kinderbed van Ikea. Mooi vooruitzicht. Papa zegt dat het vodden zijn. Ge krijgt er een plannetje bij dat langs geen kanten klopt. Eer die kamer in elkaar zit, is diene kleine meerderjarig. Zegt hij, maar hij zegt zoveel hé? Opa zegt dat hij in de oorlog ook een plan moest lezen. En zijne plan ermee trekken. Niet dat het veel geholpen heeft, want die verrekte Duitsers zaten overal. Tot in de kleerkast bij hem thuis. Oma zegt niets, maar glimlacht…Fritz of Hans heeft mooie herinneringen aan oma. Oma aan hen ook. Opa kan geen Duitsers zien of ruiken, maar dat zal wel een reden hebben, vermoed ik…
Morgen mag ik naar huis. De uitslag van het bloedonderzoek is niet van die aard om mij hier nog langer te houden. De gele kleur is dankzij m'n volgehouden inspanning veranderd in rozerood. M'n diaree is ook een pak minder. Ik krijg nu de papfles. In het begin moest ik er niet van weten, maar wat doe je als je honger hebt? Vaarwel, zachte borst, vaarwel tepel van mij. Alles is nu terug van papa. Die zal content zijn. Mag terug m'n plaats innemen. De tepelzuiger. De borstenknijper. Baby's hebben totaal geen rechten, besluit ik. Help, ik ben een pop, een speelgoedje…
©GoNo
feedback van andere lezers- joplin
de tepelzuiger!!
aha, daar ligt dus de oorzaak van tettengekkerij, ze moesten hun tepel afstaan voor nen tutter.
GoNo2: Dank u! - Wee
Met plezier gelezen!
x
GoNo2: Dank u! - tinucha
echt grappig!
GoNo2: Dank u wel!
|
