|
< terug
kolderiek actueel 1
Aanpassen
Het is een gezegde welk veelal in de gezondheidszorg gebruikt wordt.
"U moet u aanpassen het is hier nu eenmaal geen Hilton"
Dat de hulpbehoevende veelal bejaarden zijn die hun levenlang hebben moeten betalen voor deze behandeling is van ondergeschikt belang.
Tot op zekere hoogte is deze tergende uitspraak aanvaartbaar in aanmerking genomen de omstandigheden van het moment.
Ook ligt het er veelal aan hoe en door wie hij gebezigd wordt.
'Aanpassen' is het motto, en we kunnen nu eenmaal niet allemaal doen waar we zin in hebben. Dan zou het al gauw een chaotisch zooitje zijn. Men kwijlt dan verder, het bezoek is daarom ook gereguleerd, we moeten voorkomen dat iedereen hier zo maar binnen wandelt. Dit veelal gezegd onder het motto veiligheid. Dat de hele rataplan voor een paarcenten elektronisch beveiligd inclusief met video camera kan worden, en veelal al is, daar hebben de oudjes toch geen weet van. Zo beredeneert men.
Nee aanpassen, we zouden de toestanden krijgen van oncontroleerbare situaties, als wij toestaan Jan en alleman maar uit te nodigen.
Denk even aan aanrijdingen onderling met de Rollators in de wandelgangen.
Ook kaartspelen om geld kan nu eenmaal niet. De ervaring leert ons dat deze vechtpartijen uitlokken.
Alsof Oom Piet van in de tachtig tante Sjaan van achter in de zeventig bij de keel zou grijpen voor de inleg.
Dan nog even dit, erotische dan wel seksuele toespelingen onderling zijn niet toegestaan. Alsof men de geboorte met de daar aanverwante kosten en lasten wil beperken.
Nee, aanpassen het kan allemaal leuk en gemoedelijk zijn, maar zitten je bordje leeg vreten en muil houden.
Nu is het zo dat men buiten deze besloten huizen van de bejaardenzorg, in de sociale omgang van het dagelijks leven het aanpassen iedere dag enkele malen min of meer gedwongen ervaart.
Het is u misschien nooit zo opgevallen maar het kan aardig oplopen dat aanpassen.
Ik vraag mij wel eens af moet dat wel zo, hoort dat wel zo. Zouden zij die deze veelal door hen zelf onderkende gebreken niet moeten beteugelen.
Nu zijn er eenmaal afwijkingen welke men ondanks de huidige medicatie niet onder controle kan houden. Maar deze gebreken worden misschien ook min of meer gehandhaafd omdat het zo zijn voordeel heeft.
Dus wij ondergaan het, geven toe aanvaarden en passen ons aan.
Men zegt immers al snel, "ach, hij/zij is nu eenmaal zo".
En daar is nu het moment suprême. U en ik moeten ons aanpassen.
Alsof u het bent die het afwijkende gedrag profileert.
Er zij echter momenten dat je zo'n figuur letterlijk en figuurlijk weleens de grond in zou willen stampen. Zij kunnen zich zo verschrikkelijk ongenuanceerd opstellen.
Zonder aanzien des persoon, leeftijd dan wel afhankelijke omstandigheden.
Vaak heb ik het vermoeden dat deze lieden een tektonische hersenplaat verschuiving hebben gehad. Een klap in de nek met een honkbalknuppel of in de geboorte is blijven hangen. Ook drank of/en drugs kunnen veelvuldig hier de oorzaak van zijn. Let wel in al die gehandhaafde en door ons getolereerde gekte hebben zij het naar de zin.
Maar pas op, 'aanpassen' is het motto, u bent immers nergens aan onderhevig?
Nog niet denk ik soms maar……
© schrijver Ivan Grud
feedback van andere lezers- joplin
er schort nog heel wat
knap
xx
onaanvaar d baar denk ik
Ivan: Heel erg dank voor je reactie, vr/gr Ivan
|
