|
< terug
Zondag 27 mei 2012
Het schittert. In de groeven van mijn fietsband reist een insect mee. Piepklein rood wezen dat mee in afgelegde afstand tolt. Bij elke stop groet ik haar. Zielsgenoot met een insect.
Oneigenaardig dat de grond in hollewegen vochtig blijft. Er krioelen binnenkort in de zomer muggen en steekvliegen in die schaduw opzoeken.
Aan de ingang van een vossenhol onder de wortels van een oude boom schrijf ik met mijn rechterwijsvinger mijn naam in het ijzerzand. Een spoor dat zo meteen verdwijnt in erosie van de tijd. Soms zijn alleen woorden in staat om gevoelens uit te brengen. Wat moeilijk is, is het hanteren van een potloodgom. Toch blijft de afdruk van het geschrift voor lange tijd bestaan. Soms lijkt deze wereld in een papieren vlieger vreemd.
'Ik wou je net vragen wat we vanavond eten maar dat had je vanochtend al verteld. Wat was het weer?'
'Pasta.'
Vijftien uur: bijna dertig graden in de schaduw.
Sommigen schrijven zo dat de lezer slechts een vermoeden heeft. Deze dagen zijn langer dan in de winter. In plaats van donkere vrieskou is de temperatuur rond achtien uur dertig gedaald naar negen en twintig graden. De lucht is nog zo verblindend dat het plantgoed dorstig wordt.
feedback van andere lezers- joplin
een fietstochtje!
groeten
Joplin
warket: Heb het pas geplaatst en ben al aan het toevoegen. - Wee
'Soms lijkt deze wereld in een papieren vlieger vreemd.'
Deze laat ik niet meer los!
Fijne spinseltjes weer, Warket.
x
warket: Ik heb de zin pas begrepen nadat ik hem geschreven had.
|
