|
< terug
dinsdag 19 juni 2012
Ze vouwt open, lokt en verleidt met haar geur. Bloemen zijn niet monogaam.
Toch horen ze bij elkaar. Bij een tikkende speelbal verbeeld ik mij rood gras en gele bomen, kijk ik meegroeiend de omgeving kaal in een uitzichtloos uitzicht. Misschien zoek ik wel naar sporen van het verleden, vluchtig en duurzaam tegelijk als verborgen parels in deze woelige wereld.
7h30: Het onweer barst los. Het vensterraam staat open. Dat heeft ze vannacht open gezet omdat het te warm was op de kamer. Haar halssnoer ligt naast mij op de mahonie houten tafel samen met een ouderwetse mobilofoon. De lift, niet groter dan tachtig op negentig centimeter kraakt naar de rez de chaussée.
Ik kijk naar de spaarlampen in een overjarige tuinlantaarn, naar een zonnewijzer waarop een roodborstvogel zit. Boomkruinen laten deze tafel in een ogenblik alleenzijn dansen. Een man met een piratenhoofddoek komt langs en raakt met zijn vingers de lantaarnpaal aan alsof het zijn fetisch is. Dan gaat hij weer weg. Rarenormaal op een maandagochtend, dag van een onzichtbare maan. Het enige dat ik zeker weet is dat ik niet weet waarom ik denk dat ik dit niet zeker weet.
De dag hierna heb ik rond achtien uur aardbeien geplukt. Proeft u vijf minuten mee? Vanavond mag het karton buiten.
feedback van andere lezers- Wee
Dit smaakte mij meer dan goed!
x - joplin
dromerig verrassend verteld
xx - pieter
Eddie,
Je schrijft in een bijzondere stijl die ik nog niet helemaal goed begrijp. Maar mij wel intrigeert. Het doet een beetje denken aan een aantal songteksten van The Beatles, waarschijnlijk geschreven door John Lennon. Namen daarvan weet ik even niet. Lucy in the sky with diamonds of A day in the live misschien?
Ik ga meer van je lezen.
Groet,
Pieter.
|
