Volg ons op facebook
|
< terug
Vakantieverslag 2012 deel 7
Woensdag 18-07
Vandaag is de bergendag. We zijn op tijd opgestaan omdat het nogal een lange rit is. Op Google maps heb ik uitgerekend hoe lang een rondje bergen is. Het was 220 kilometer. Wel erg veel voor op een dag, daarom besloten we de rit in tweeën te doen. De eerste dag namen we de Lautaret, deze moet om bij de Calibrier te komen, dan de Col du Telegrafhe daarna dezelfde weg terug. De volgende dag waren de Col de la Croix de Fer en L'Alpe-d'Huez aan de beurt. Jammer vond ik het wel want het is 60 kilometer rijden om aan de voet van de bergen te komen.
Na de eerste twee beklimmingen waren we nog erg fit en besloten door te gaan met het rondje dat ik de vorige avond had uitgestippeld. De volgende berg was de Col de la Croix de Fer. Daar vanaf volgde een schijnbaar oneindige afdaling naar Le bourg d'Oisans. We begonnen weer aan de Lautaret maar nu van de andere kant. We passeerden de plek waar we op de heenreis moesten wachten op een paar duizend fietsers. Daar was ook het begin van de beklimming van de L'Alpe-d'Huez. We besloten om ons voornemen om deze zo beroemde berg een andere keer te doen te negeren. We reden de berg op waar een gigantisch circus aan hotels en andere vervuiling was te zien. Ellie flitste een winkel binnen om een vingerhoedje te kopen en we maakten zo snel mogelijk dat we weg kwamen. Dolgelukkig dat we niet speciaal voor deze verschrikking terug waren gekomen.
Thuisgekomen hadden we geen zin om te gaan koken. We zijn doorgereden naar Guillestre waar, op het parkeerterrein van een supermarkt, een friettent stond opgesteld. We bekeken wantrouwig het geheel, want het wil nog wel eens een smerige bedoening zijn in zo'n tentje. Deze niet, het zag er goed en schoon uit. We waren aan de beurt. De bediende vroeg in het Frans waar we vandaan kwamen. Uit Nederland antwoorden we waarheidsgetrouw.
"Allee, dan verstaat u mij wel."
"Jij bent van Belgie," constateerden wij.
We bestelden friet voor Ellie en pain american voor mij. Dit is een stuk stokbrood met een op de plaat gebakken tartaartje en frieten daartussen.
We raakten tijdens het bakken aan het praten over wat hij deed in Frankrijk. In de zomer bakte hij friet en stond daarna in een discotheek te helpen. In de winter werkte hij bij de wintersport. We reden zo snel mogelijk naar huis waar het eten, met een biertje erbij, voortreffelijk smaakte.
Kerstversiering.
In Frankrijk kent men, net als in andere landen, kerstversiering op straat. In Nederland wordt dit in verband met de commercie eind augustus opgehangen en na 6 januari weer verwijderd. In Frankrijk gaat dit op sommige plaatsen heel anders. We zijn er achter gekomen dat wanneer je een skigebied nadert dit te herkennen is aan de, daar het hele jaar door aanwezige, kerstversiering op straat. Het ziet er een beetje verlopen en groezelig uit, maar dat is het feest inmiddels ook.
Donderdag 19-07
We zijn even de berg achter ons huis opgereden om foto's te maken van onze vallei. De rest van de dag hebben we uitgerust van de monsterrit van gisteren.
Vrijdag 20-12
Vanmorgen werd ik om acht uur wakker. Even dacht ik dat de vakantie tot nu toe een droom was, want voor onze deur stond een auto van Carglass. Meteen schoot het deuntje van de reclame die deze oplichters maken in mijn hoofd. Het duurde even voor het tot mij doordrong dat zij ook in Frankrijk actief zijn. Een van de auto's van onze buurman kreeg en nieuwe ruit. Ellie sliep nog en ik ben gaan schrijven. We hoefden niet vroeg weg, want we hadden een tripje gepland naar een vallei even voorbij Briançon.
De vallei was schitterend. Een beek stroomde door een aantal dorpjes. Het geheel had een hoog 'Heidi und Peter' gehalte.
Via Val de Pres reden we naar Nevaché. Onderweg zagen we een bord met de tekst: "Grotte de 50 anneé". We besloten hier op de terugweg naar toe te gaan. We reden door tot we niet verder konden, want de weg liep dood. Op de heenreis zagen we een weggetje een berg op gaan. We reden dat op en kwamen in een bos terecht waar het nogal druk was met picknickers, bergbeklimmers en wandelaars. Op het hoogste punt zijn we gestopt. In de diepte zagen we in Italie het stadje Barconecchia liggen. Omdat Ellie zich niet zo lekker voelde besloten we hier niet naar tot te gaan, maar om een andere keer terug te komen. De grot van 50 jaar oud lieten we ook liggen voor de volgende keer. Zo snel mogelijk reed ik naar huis. We hebben eten gehaald en dat opgegeten. Tijdens het uitbuiken veranderde het weer. Het werd donker en in de verte rommelde het in de richting van Geneve. Voor de eerste keer in de vakantie kregen we regen in Frankrijk. We hadden tot dan toe alleen in Italië een paar spatten gehad. De regen ging steeds harder en we hoorden een onweersklap redelijk dichtbij. Direct ontstonden er overal kleine beekjes. Het was een leuke ervaring. Na een half uur stopte de regen en was het weer prachtig weer. De warmte was niet weggeweest.
Zaterdag 21-07
We zijn naar de gorge de Durance geweest om te wandelen. Het wandelen viel een beetje tegen, want de rivier stroomde langs de loodrechte rotswanden zodat we alleen zwemmend verder konden. We zagen wel hoe een bepaald aspect van het bergbeklimmen werd beoefend. Hierin waren verschillende graden van moeilijkheid. Langs de rotswand was een stalen kabel gespannen in horizontale richting. Dit was voor ons even wennen, want voor zover wij verstand van bergbeklimmen hebben gaat dat altijd verticaal.
Wij stonden langs de rivier onder de 'makkelijkste' route. We zagen een man, een vrouw en een kind van ongeveer acht jaar langs de roswand klauteren. De vrouw ging voorop. Ze zaten in een tuigje met daaraan verbonden een touw waaraan op het einde een haak was bevestigd. Zo klommen ze van het ene bevestigingspunt van de staalkabel naar de volgende. Bij het punt maakte ze de haak los om hem aan de andere kant van het punt weer vast te maken en verder te klimmen. Uiteraard hielpen de ouders hun kind daarbij. Bij het einde van onze wandeling was een diepe kolk in de rivier uitgesleten. Daarin zagen we voor de eerste keer een vis zwemmen in deze rivier.
We hadden voor de vakantie met kennissen, die in Frankrijk wonen, afgesproken om op de terugreis bij ze langs te gaan en daarna door te rijden naar Nederland. Bij nader inzien was dit geen geweldig plan. We veranderden dit idee in, bij ze lans gaan, die avond een B&B boeken, om de volgende dag de rest van de rit naar Nederland te doen. Op Internet had ik een B&B gevonden bij ze in de buurt. Omdat mijn Frans niet goed genoeg is om via de telefoon, zonder misverstanden, de B&B telefonisch te boeken heb ik aan mijn buurman gevraagd om dit voor mij te doen. Helaas waren ze vol geboekt, dat te verwachten was op zaterdag 27 juli. Nu bekijken we ter plaatse wel hoe we het gaan oplossen, zoals 's nachts rijden.
Het huisje
Het is de eerste keer dat we een huisje huren bij de eigenaren in. Een deel van de onderbouw van het grote huis, ook wel kelder genaamd, is gebruikt om het huisje in te bouwen. De rest van de kelder wordt door de buurman gebuikt om aan auto's te werken.
Deze ruimte is uitgegraven in de voet van de berg achter het huis. Daarom zijn er alleen aan de voorkant ramen en een deur. Je moet wat vaker het licht aandoen, maar dat nadeel valt in het niet bij het voordeel dat het binnen altijd heerlijk koel is.
Voor het huisje is met houten rekken een terras afgezet. Privacy is hier totaal niet, want de buren zijn op hetzelfde erf bezig met hun bezigheden. Nu zijn er twee mogelijkheden: je gaat je hieraan ergeren of je gaat er van genieten. In het eerste geval kost het je een groot deel van je vakantieplezier, in het tweede verrijkt het je vakantie. Wij kozen uiteraard voor de tweede optie. Het huisje is geschikt gemaakt voor gehandicapten. Geen drempels en overal schuifdeuren. Via een brede deur kom je vanaf het terras in de woonkamer. Hier ligt iets op de vloer dat ik nog nooit eerder heb gezien. Het lijkt op zeil, maar is het niet. Het zijn een soort platen die als laminaat zijn gelegd. In de kamer staat een zithoek, een grote tafel waar je met zes mensen aan kan zitten, een grote tv en een kast om dingen in op te bergen. Lopend door de kamer krijg je een deur naar de enige, erg ruime, slaapkamer. Het bed is prima met een elektrisch verstelbare bedbodem. Bij aankomst was het bed al opgemaakt. Voor kleding en handdoeken is een zeer ruime kast met schijfwanden aanwezig. Wij gebruiken nog niet de helft van de ruimte en wij hebben echt veel mee. De kamer gaat over in de keuken. De overgang wordt gemarkeerd door een eetbar met veel laden. In de keuken is een koelkast, diepvriezer, magnetron, vaatwasser, een infrarode, elektrische kookplaat, oven en heel veel erg praktische spullen zoals borden, glazen en keukengereedschap aanwezig. Het is de meest complete inrichting die we ooit hebben gehad. Aan de keuken grensde de douche en wc. De wc was op hoogte voor gehandicapten, voor ons even wennen. De douche had een thermostaatkraan. Eenmaal instellen en voor de rest van de vakantie geen gedraai meer aan kranen voor de juiste temperatuur. Er was een handdouche en een zogenaamde stortdouche, die we niet hebben gebruikt. In de douche stond, weggewerkt in een kast, een wasmachine. Uiteraard was er een wasbak in de badkamer. De gehele inrichting, behalve de grote tafel, kwam bij Ikea vandaan zei Ellie, die weet dit soort dingen.
feedback van andere lezers- Danvoieanne
Mooie vakantie sfeer ....genieten maar.
badstop: Dat hebben we dan ook vollop gedaan. - Hoeselaar
Tour de France toer opgegaan en genoten van de vele verhalen van de "arrivees" Hebben jullie ook aan het berg of rots beklimmen meegedaan? Nu ja Ikea heeft ook zijn voordelen
Willy
badstop: Nee daar zijn we te oud en te stijf voor. Grapje, mijn vrouw heeft hoogtevrees op te steile hellingen.
|
