|
< terug
Paarse luchten 5
De jonge journaliste had begrepen dat ze haar boekje te buiten was gegaan en vroeg toen de gewezen postboden zijn plaats weer innam, om haar verontschuldigingen aan te nemen. "Hier in het dorp zei men ons, ging ze verder, dat niemand de verschillende bewoners beter kende dan u, het is daarom ook dat we enkel en alleen naar u op zoek gingen".
"Ja, antwoordde Jeffrey , ik kende de oude Thekla heel goed, ze vertelde me soms dingen waar we van dachten dat ze echt uit de duim gezogen waren, en later dan toch door anderen bevestigd werden. Zo vertelde ze me ooit van haar vader die in de buurt van de moerassen zijn brood verdiende met het branden van houtskool. Hij bracht deze met een door hem zelf gemaakt gammel karretje naar de stad dat hij door een manke ezel liet trekken. Haar moeder was zoals hij dat beweerde in het kinderbed gestorven en haar zusje enkele dagen later ook. Men had haar vader daarna nooit meer met een vrouw gezien, hij leefde verder als een soort van kluizenaar heel diep verborgen in het bos. Na de dood van haar moeder, Thekla was toen pas vier jaar. Trok haar vader samen met haar de onnoemelijke grote wouden in, waar hij zich een schamel hutje bouwde. Daar ging hij met Thekla wonen, zo ver als mogelijk van de bewoonde wereld af. Vanaf dat moment dat Thekla zelf denken kon, kende ze niemand anders dan enkel haar vader, totdat ze eens mee op de kar naar een handelaar mocht reizen en daar de eerste mens buiten haar vader zag. Ze moet dusdanig van de kook geraakt zijn dat ze meteen het bos in vluchtte en pas na het verhandelen weer op de wagen sprong en de verdere weg geen enkel woord meer sprak. In die tijd toen zij nog jong was, waren de mannen die eenzaam in de bossen werkten asociaal, alles rondom hen was hun eigendom, en kleding was er enkel en alleen maar om zich tegen de winden en de koude te beschermen en voor de rest was dat van geen enkel belang. Thekla's kleding van zover als men in dit geval over kleding spreken kon, was gescheurd maar juist op die plaatsen die voor het gezonde oog van jonge mannen zo belangrijk waren nog intact. Het was daarom ook dat de toen nog jonge Thekla zich juist op die plaatsen bespiedt voelde en dan het hazenpad koos. Thekla werkte ooit bij een boerin waar ze kleding leerde maken en huishoudelijke arbeid deed verrichten. Na een tijdje moest ze daar weg omdat de enige zoon die de boerin had teveel aandacht aan haar maar niet aan velden en het vee schonk. Toen vertrok ze naar de stad waar ze eerst in een garenspinnerij werk vond en al gauw de aandacht van mansvolk trok. Men overstelpte haar met allerlei dure kleding waar ze totaal geen waarde aan hechtte, het levensnoodzakelijke was en bleef altijd op de voorgrond en met al de rest daar kon je niet van eten. Het werden harde tijden voor de jonge vrouw die ook nog een kind verwachtte en waarvan de vader zich bij het horen van zijn vaderschap de benen nam. Doordat ze geen huisvesting had en geen inkomen werd ze ook nog eens door iedereen verstoten zoals men dat met een ruige hond doet. Door te bedelen en zichzelf te verkopen kon ze een leegstaande shelter als geboorteplaats voor haar kindje betrekken. Toen na enige tijd het vrouwenvolk doorhad waar het mansvolk hun vermaak haalden werd ze als een heks doorheen het bos gejaagd. Verwildert en niemand meer vertrouwend, stal ze voor het zoontje en haar het eten bijeen".
Eerst geamuseerd door de beelden die Jeffrey van de jonge preutse Thekla schetste, deed bij de vrouw tegenover hem een ondeugend glimlach oplichten. Het dekseltje van een cornedbeef blikje dat dienst deed als asbak puilde van sigarettenpeuken. De rookster keek verwachtingsvol naar de geïnterviewde in de hoop dat deze de vuiligheid naast haar zou wegnemen. De hand met de bijna opgerookte sigaret zocht een vrije plaats maar kon het stinkstokje niet meer kwijt in het overvolle dekseltje. Omdat hij geen aanstalten maakte om op haar wensen in te gaan, kuchte ze nadrukkelijk en keek in de richting van haar peukje waarbij ze een verlegen lach toverde. Uiteindelijk begreep Jeffrey wat van hem verlangd werd, stond op en moest nu zelf op zoek gaan waar hij de inhoud deponeren kon. Als gewetensvolle niet-roker wist hij even niet waarheen met het stinkend vrachtje en liep een beetje verloren tussen het bankje de open ruimte en het huis. De bezoekers gaven verder geen acht op Jeffrey en staken even de koppen bijeen. Een knik van de slungel wees erop dat hij haar boodschap begrepen had. Intussen had de gastheer had zijn plaats weer ingenomen en ging verder met zijn verhaal; "Ach, waar was ik staan gebleven, terwijl hij dit zei keek hij naar het bladerdek van de al verkleurende kronen. Hij meende dat men zijn ogen volgden en vroeg daarom; "Mooi, hé!" Jeffrey scheen dit alleen te zien en daarom ging hij verder in zijn verhaal. "Jullie kennen de streek hier, is het niet? Hier kan het 's winters flink koud worden he? Nu stel je dan eens een jonge moeder voor die de winter in de bossen moet doorbrengen, niet gemakkelijk he? En dan een klein kind hebben dat warmte en eten moet hebben. Gelukkig had dat kind een moeder die van alle markten thuis was, ze maakte haar eigen vanggereedschap zelfs pijlen en bogen en waar ze de pezen van een kat gebruikte om de boog een spanning te geven. Het wiegje was van oude bladeren die ze op enkele schragen plaatste. Vuur maken had ze van haar vader geleerd en ook hoe ze het brandend kon houden zonder al teveel hout te moeten verspillen. Op haar menu stonden hazen, vogels, konijnen vissen uit de nabijgelegen rivier. Verder wilde granen, soms ook wel eens maïs of koren, aardappelen van de zeldzame velden. Paddenstoelen en heel veel wilde kruiden. Dit leven leidde ze tot het jongetje drie jaar werd.
feedback van andere lezers- Danvoieanne
Knap stuk...
Hoeselaar: leuk reactie Anne
Willy - hettie35
Naar mate je vordert wordt je werk steeds beter,
groetjes Hettie
Hoeselaar: Dank je voor het fijne compliment
Willy - GoNo2
Genoten!
Hoeselaar: Dat doet me goed, GoNo2.
Willy - joplin
graag gelezen
xx
Hoeselaar: Dank je wel Marina.
Willy
|
