|
< terug
Pesterijen op het werk…
Hij ging het eens goed zeggen tegen z'n collega's. Het moest gedaan zijn met die kleine pesterijen. 't Is begonnen de eerste dag dat hij er kwam werken. De eerste dag kreeg hij een rondleiding in de firma. Hij doorliep met de personeelschef de verschillende afdelingen. Werd voorgesteld aan de verantwoordelijken. Het gaat er hier wel erg gemoedelijk aan toe, was z'n eerste gedachte. Daar hield hij wel van, het kwam de productie ten goede, was z'n besluit…
De personeelschef leidde hem naar de administratie. Z'n nieuwe collega's keken hem een beetje argwanend aan. De kat uit de boom kijken, noemen ze dat…
" Zo, beste vriend, ik laat je in goede handen achter, als er problemen zijn weet je me wel te vinden…"zegt de chef en trekt de deur achter zich dicht.
" Hallo, ik ben de nieuwe bediende…"zegt Frans op vriendelijke toon.
Niemand kijkt op, iedereen is drukdoende met pc en dossiers.
" Waar is m'n bureau?"vraagt Frans.
" Kies er maar ene uit…"
Er zijn een drietal bureau's leeg. Hij kiest die aan het venster, zodat hij af en toe eens naar buiten kan kijken.
" Daar kan je niet zitten, die was van Emiel, uw voorganger. Voorlopig blijft z'n plaats onbezet. Die plaats moet verdiend worden hé?"zegt Jan, die een beetje de woordvoerder speelt van de rest.
Frans vindt het eigenaardig, z'n voorganger is afgedankt nadat er fraude aan het licht kwam. Na 23 jaar vloog hij aan de deur. Maar omdat hij al zo lang in dienst was, hebben de bazen het onderling geregeld. Emiel kan nu gaan stempelen…
Niet over discuteren, dan neem ik wel dat andere bureau. Hij neemt het bureau aan de deur. Zet de pc aan en wacht, niet goed wetende wat er van hem verwacht wordt.
" Zeg nieuwe, dat bureau is van Sonja, die is op verlof, ik zou daar niet gaan zitten hoor.."zegt Jan op nogal barse toon.
Hupsakee, daar gaan we weer, denkt Frans. Er is nog één bureau over, hij kan niet meer verkeerd zitten. 't Gaat nog lukken om vandaag aan de slag te gaan.
Jan komt naar hem toe, gooit een pak dossiers op het bureel.
" Dit zijn de dossiers van Emiel waar hij mee bezig was. Zie ze na of alle cijfers kloppen en kijk ook na of er overal een stempel staat waar het moet. Anders laten de douane geen enkele container aan boord laden. En iedere container die blijft staan, kost onze firma veel geld…". Jan is niet van plan vriendelijk te zijn tegen de nieuwkomer; zoveel is duidelijk.
Frans zegt beleefd " dank u" en installeert zich. De tijd vliegt voorbij en niemand van de administratie heeft ook maar één woord tegen Frans gezegd. Om kwart voor tien is het koffiepauze. Hij volgt de anderen naar de refter. 't Is drummen want ze hebben maar een kwartier. Hij krijgt het gevoel dat ze hem niet mogen. Hij hoort ergens het woord ' spion van de baas' vallen. Hebben ze het over hem? Hij denkt de stem van Jan herkend te hebben, maar is niet zeker. Ze klitten samen aan één tafel. Hij wil zich erbij zetten, er is nog een vrije stoel…
" Da's de stoel van Emiel…"zegt Jan kort, bijna snauwend.
" Ik heb zo de indruk dat meneer Emiel hier alom tegenwoordig is…" antwoordt Frans even kort.
" Wat zegt ge?" Jan is er duidelijk op uit om ruzie te maken.
" Dat meneer Emiel hier niet meer werkt en ik het nu al beu ben om telkens rekening te moeten houden met een spook…" Frans is niet van plan om zich zomaar alles te laten welgevallen van een omhooggevallen bediende.
Jan heeft schijnbaar deze repliek niet verwacht want doet er het zwijgen toe.
" Oja, beste Jan, volgens de personeelschef moet jij me inwerken. Ik sta in voor alles wat met douane te maken heeft. Gelieve dus uw dossiers op tijd op m'n bureel te deponeren. Ik werk niet graag met achterstand hé…"zegt Frans met een glimlach.
Jan staat recht, kijkt hem aan alsof hij het hoort donderen in Keulen.
" Ge hebt nogal veel noten op uwen zang, voor iemand die hier pas een paar uren werkt. Bewijs eerst maar eens dat ge Emiel kunt vervangen alvorens zo hoog van de toren te blazen…" Jan zet z'n leeg kopje met een harde bons op de kar. Verdwijnt terug naar z'n bureel.
Z'n andere collega's weten niet goed wat ze moeten zeggen. Één voor één verdwijnen ze zonder hem een blik waardig te keuren. Vijf minuten te vroeg, constateert Frans. Een toonbeeld van toewijding en gedrevenheid, denkt hij sarcastisch.
Hij zet zich neer aan z'n bureel. De pc staat niet meer aan. 'k Heb die toch niet uitgezet, denkt Frans. Hij zet hem terug aan. Na enkele minuten verschijnt nog altijd het logo van de firma niet. Raar, denkt Frans.
" Weet er iemand wat er mis is met deze pc?"vraagt Frans aan niemand in 't bijzonder.
Jan zit te grijnslachen.
" Als er iets mis is met een pc, moet je technieker bellen. Z'n binnennummer staat op uwen telefoon of gaat die ook niet?"zegt Jan meesmuilend.
Hij neemt de telefoon, maar de lijn is schijnbaar dood. Frans heeft een vaag vermoeden dat Jan hier achterzit.
De eerste pesterijen zijn begonnen…
©GoNo
feedback van andere lezers- Danvoieanne
Pesterijen maken vaak het leven onleefbaar, erg is het....
GoNo2: Dank u wel! - joplin
kloteboel
zieligaarden die pesters
gaan zo wenen als je ze alleen te pakken krijgt.
TEN AANVAL
xx
GoNo2: Dank u wel! - andremoortgat
Herkenbaar
Jouw handelsmerk
Leuk portret
GoNo2: Dank u wel! - Hoeselaar
Cijfers vertellen niets over gevoel
GoNo2: Dank u wel!
|
