|
< terug
Mijn bundeltje 1
Ik zit hier boven aan mijn desk en schrijf zomaar wat me toevallig invalt. Kijk af en toe eens naar buiten en geniet van het mooie panorama dat me gratis rust geeft en voor niets aangeboden wordt. De gedichten en verzen die ik dan schrijf zijn meestal gebaseerd op gebeurtenissen die ikzelf mee maakte of ze van horen zeggen heb.
Zo bijvoorbeeld schreef ik nog maar pas over en jonge vrouw die uitgedost als een levende kerstboom op het station van Genk liep te paraderen. Ze had er kennelijk schik in om op te vallen. Deze situatie die zo lachwekkend leek moest ik meteen vereeuwigen. Schrijven doe ik ook als een soort van therapie om frustraties van me af te schrijven. Zo ben ik sociaal voelend, en onrecht al dan niet gewild probeer ik in mijn gedichten aan te kaarten.
Mijn vorige P.C. was een heel oud dingetje dat me nogal eens de stuipen op m'n lijf joeg en me juist op momenten van goede ideeën in de steek liet. Van zo iets krijg ik natuurlijk de kriebels en het verzet me in laaiende woede, gelukkig kan ik dan de hulp inroepen van gedienstige handen die verstand van een computer en begrip voor mijn dilemma hebben. Maar dat wachten valt dan zo zwaar terwijl die gedachten molen op hoogtoeren werkt en ik werkeloos moet toezien en niets kan doen en de beelden langzamerhand een voor een in het niets zie verdwijnen.
Van mijn vrouw kreeg in het begin maar weinig begrip, ze begreep niet voor wat al dit geschrijf goed moest dienen. Ze riep me dan ook dikwijls naar beneden omdat zij zich eenzaam en onbegrepen voelde maar zo langzamerhand legde zij zich bij mijn geschrijf neer. Nu komt ze regelmatig naar boven om een gesprekje te voeren of om wat ik geschreven heb te beoordelen. Haar smaak is anders en ze keurt het goed of zegt helemaal niets, dan weet ik hoe laat het is. Toch waardeer haar inbreng en haar oprechtte mening.
De sierden
Ze is mooi en kortgerokt
met laarsjes tot hierheen
jammer voor dat verstoppen
want nu zie je toch geen been
een bloesje heeft ze ook
gelukkig zult u zeggen
maar wat er bijna uithangt
dat valt niet uit te leggen
haar kapsel bont gekleurd
zo met van die lange slierten
als ze over de straat dan stapt
denk je daar loopt een sier-den
In het begin kon ik niet eens één enkele zin foutloos schrijven, en dan dacht ik dat leer ik nooit. Maar zie na iets meer dan twee jaar en veel hulp van toenmalige dichtersvrienden van het "Het schrijvertje" een gedichtensite op het Internet en haar leden kwam de taalkennis langzaam maar zeker boven drijven. Niet dat ik geen fouten meer maakte, maar het aantal blunders was toch flink gereduceerd.
Woorden
Met letters kan je woorden creëren
een hele resem als het moet
je kan ze positief of negatief laden
maar enkel als je schrijven doet
Het kamertje waarin al mijn gedichten en verzen ontstaan is vier maal drie meter groot. Links en ook een stukje achter mij van waar ik nu aan mijn bureel zit bevindt zich een zelf ontworpen boekenkast gevuld met " jawel, u heeft het al geraden" boeken. De meeste daarvan zijn boeken en tijdschriften die over kunst en kunstgeschiedenis handelen. Dit is een van mijn hobby's maar ook vindt je er woordenboeken Duits, Engels en Frans en natuurlijk de woordenlijst Nederlandse taal dat niet ontbreken mag bij iemand die schrijven wil. Eerst stond er een bed staat pal achter me voor als ik 's nachts eens wakker werd en me nieuwe ideeën plaagden, het waren ideeën die dan nog niet helemaal uitgerijpt waren en zodoende aangepast dienen te worden
. Nog achter mij stond vroeger een grote schildersezel die tot dan nog maar zelden gebruikt werd, maar nu naar de zolder verhuisde. Rechts van waar ik zit bevind zich een groot venster dat uitzicht bied op twee straten waaronder de steenweg van Bilzen naar Tongeren en dan ook vlak aan huis de straat waarin wij wonen.
Aan het venster
Ik zat boven aan het grote venster
en zag van alles voorbij gaan,
zag de steenweg en onze straat
er reed hier nogal veel af en aan.
Keek ik dan iets verderop
dan zag ik in de verte een kerkje
dat piepklein boven de bomen raakte,
maar moest schuiven vanwege een berkje
Nu zijn de berken voor altijd verdwenen
naar het schijnt vanwege het stuifmeel,
kan het kerkje nu wel beter zien
maar eigenlijk zie ik nu toch maar evenveel.
Boven mijn desk is een plankje bevestigd met daarop foto's van mijn kinderen die toen nog klein waren met daar tussenin een kiekje van onze kleindochter als baby. Verder een hele hoop klassieke cedeetjes een koala beertje dat we van onze schoonzuster uit Australië kregen bij de geboorte van onze enige dochter Irmgard nu vierenveertig jaar geleden. Twee luidsprekers die deel uitmaken van de P.C. sieren ook dit plankje. De desk is zoals altijd gewoonlijk rommelig maar voor mij goed en overzichtelijk.
Schrijven
Schrijven is een kunst op zich
dit hoef ik niet verder te verklaren.
Dit gaat gepaard met denken,
misschien-en en nog veel meer maren.
Schrijven geeft me rust
kan uren daarmee doorgaan
soms wordt mijn wederhelft dan kwaad
en roept ze "zeg, is dat nu gedaan."
Dan stop ik wel, willen of niet,
zeg welterusten tegen mijn peeceeke
omdat hij anders treurig ziet.
Nee, je kan en mag niet mee naar benee.
feedback van andere lezers- Mistaker
Erg leuk Wily, genoten!
Groet,
Greta
Hoeselaar: Greta dank je wel voor het leuke bezoekje
Willy - Wee
Wat leuk om je op deze manier te leren kennen.
Een heel fijn schrijven, Willy.
x
Hoeselaar: Ben blij dat dit zo goed aanslaat, bedankt voor het komen lezen
Willy - GoNo2
Prachtig verwoord, Willy, ik heb er van genoten...
Hoeselaar: En dat geschreven van een crack als jij, dank je wel Noël
Willy - Danvoieanne
Knap!
Hoeselaar: Voor jouw bezoekje wil ik je echt en oprecht danken
Willy - hettie35
Heerlijk geschreven Willy zo open en spontaan en met enige herkenning
mijnerzijds, vooral dat stoeien met de taal is mij niet geheel onbekent en ook ik ben zeer zeker niet foutloos in het schrijven. Maar dat kan ook mij niet onthouden van weg te blijven van mijn laptoppie. en stoppen is dan ook wel eens moeilijk. En je vrouw? Die meent het best wel goed met je
wees er maar zuinig op.
Groetjes en veel schrijfplezier. Hettie
Hoeselaar: Zonder meer geniet ik van ons samenzijn en mocht er dan eens een hard woord tussengelast worden dan hoort dat bij het gewone leven
Willy - joplin
even op bezoek
xx
Hoeselaar: Ben blij je hier te vinden en je zal er geen spijt van hebben
Willy
|
