|
< terug
Mijn bundeltje 3
Het komende gedicht is grappig bedoeld maar u als geoefend lezer zult ervaren dat er een klein traantje in verdoken zit.
Schrijven op zich is dan ook goochelen met woorden.
Door de 26 letters die ons het Lateins alfabet ons biedt, zijn we in staat om even welk verhaal, gedicht, of vertelling kond te doen aan het grote publiek. We voelen ons daardoor ook als een soort doorgeefluik van gedachten en spinsels.
Zinnen goochelen
Schrijvertje wat heb je toch
jouw werk is nog niet droog
dat komt omdat je met zinnen verft
maar je woorden niet goed woog
Het stukje Vlaanderen waar mijn vrouw en ik voor meer dan veertig jaar geleden neerstreken, noemt zich Haspengouw. Dit is een landstreek in het zuidoosten van de Belgische provincie Limburg. Vraag me niet waar die naam "Haspengouw"vandaan komt, want dat weet ik niet. Wel kan ik en wil ik u vertellen dat het een pareltje van jewelste is. Door zijn eenmalige natuur en het voortreffelijke fruit is deze streek tot ver over de provinciegrenzen heen, ja, zelfs de nationale grenzen voorbij, bekend. Het heuvelige landschap de weidse boomgaarden, pittoreske dorpjes, en schilderachtige regiobeelden maken dat deze streek zeer in trek is bij toeristen. Men komt vanuit binnen en buitenland naar deze streek, waarbij de gastronomie zich dan ook aan de noden van zijn bezoekers aangepast heeft. Vooral in de bloesemtijd komen hier duizenden bezoekers naar dit gebied afgezakt om van de schoonheid en de gastvrijheid van de Haspengouwers te genieten.
Het hoeve toerisme werd dan wel doordacht en met veel bravoure uitgebreid. Omdat deze streek iets maagdelijks heeft, noem ik haar dan ook mijn bruid.
Hoe kon het ook anders of daar moest toch een gedicht over gemaakt worden, eentje dat niet zo zeer de streek bezingt maar wel het gevoel dat men krijgt als men zo een bloesemtocht onderneemt.
Haspengouw
Nuances in roze versieren haar witte jurk
als statige bruid naast me frêle gekleed
Behangen met parels van toen ter tijd
toont zij zich aan de vele bewonderaars.
Als dan het zomer koren walst in de wind
en de leeuwerik hoog aan de hemel zingt.
De zon onze streek in blijde kleuren steekt
dan opent zich het hart van de bewonderaar.
Wandelend over haar zachtgroene paden
door holle wegen langs kapelletjes vele tumuli,
zie hoe gracieus zij zich voor ons neervlijde
ons genieten laat van haar geurende oogst.
Rood gekleurd haar wangen naar het einde,
hoe fruitig haar parfum onze zinnen streelt,
Weelderig ze ons met haar kleuren verwent.
is de schat waar hongerige naar zochten.
Haar verleden laat ook niemand koud
werd gekenmerkt door gewapende strijd.
Vele getuigenissen versieren nu musea
Romeinen en Eburonen lieten sporen na.
De oogst
Peertje wat ben je toch goed
zie hoe goed je geur ons doet
Jouw ranke lijn en groene kleur,
toch zag men niets van het harde labeur.
Appeltje jij met je rode wangen
je doet me watertanden.
Je oogt zo mooi en ruikt zo zoet
hoe heerlijk toch jouw inhoud doet.
Nu de wijngaard zijn vruchten schouwt
zomer voorbij maar daarom niet rouwt,
droomt de wijn zijn eerste droom
van de beste afdronk koel en vroom.
Schrijven en dichten evenals het maken van verzen zat al in me van toen ik nog in Nederland woonde. Er werd me toen al voorspelt dat ik in het schrijven een kans had, iedereen zag dit behalve de man die het mogelijk moest maken, ik dus. Maar je bent jong en je gelooft niet wat anderen zeggen, hoe zouden ze dat ook kunnen weten.. Trouwens je moet over een basis in taal beschikken en die had ik toen nog niet. Kende nauwelijks het Nederlands maar droomde wel ervan om in een of ander discipline uit te willen blinken. Ik bouwde toen veel luchtkastelen zonder dat er een fundament aanwezig was. Een hoogvlieger, een Icarus die zich in de zon spiegelde en zichzelf daardoor op een gegeven moment zelf verbrandde. Gelukkig na enkele louteringsperioden en zelfkennis inclusief incassering en doorzettingsvermogen kwam ik uiteindelijk bij het schrijven terecht en heb er tot op heden nog geen spijt van ondervonden.
Luchtkastelen
Mag ik een dromer zijn
en fantaseren over het mooie.
Liefde en schoonheid bewonderen
ook al blijkt het soms een utopie.
Mag ik in illusies geloven
zoals het kind in de goochelaar.
Versteld staan bij al het kleine
geborgen voelen bij mijn evenknie.
Laat me luchtkastelen bouwen
niet denken aan het fundament.
Me toch eens een vogel wanen
alles zien vanuit zijn perspectief.
Mag ik geloven in het paranormale
me laten leiden door het gevoel.
Of me om deze zwakte schamen
vluchten als de nachtelijke dief?
o---------------------------o
feedback van andere lezers- Wee
Wat bijzonder om je op deze manier te lezen.
Je 'Luchtkastelen' spreekt me ernstig aan.
Wat zouden we immers zijn zonder dromen?
x
Hoeselaar: Een mens zonder dromen heeft geen verleden en geen toekomst, daarom dat ik nog dagdagelijks me laat meevoeren in een petieterige kleine droom die me dan zoveel voorschot geeft dat mijn dag al weer vullen kan.
Bedankt om me ernstig te lezen
Willy - andremoortgat
Zeer genoten en
meegevoeld wat jou beroert
Hoeselaar: Dat is leuk Andre dat je me weerom las en dit zo beoordeelde, dank je wel
Willy - warket
Er zit iets stuntelig puur in wat je hier schrijft. Net daarom lees ik het graag.
Hoeselaar: Dat is fijn om dit te lezen, dank je wel
Willy - Danvoieanne
leuk om te lezen ...
Hoeselaar: Leuk Anne, dat je een beetje tijd voor me vrijmaakte
Willy - GoNo2
Latijns met lange 'IJ' hé?
Hoeselaar: Zie je wel dat ik nog niet uitgeleerd ben! Dank je wel voor de fijne tip
Willy - joplin
weer prachtig
xx
Hoeselaar: Bedankt Marina
Willy
|
