Volg ons op facebook
|
< terug
Waar ligt Knokke, verdorie?
M'n buurman heeft een nieuwe wagen gekocht en de straat zal het geweten hebben. Z'n vorige was een occasie, die hij bij een dealer in tweedehandswagens gekocht had. Een prachtige oude Citroën DS. Je ziet ze alleen nog op oldtimerbeurzen. Ik heb er eens mogen in meerijden. Wat een luxe. Je voelde haar bijna niet rijden. Is een auto vrouwelijk of mannelijk? Ik weet het niet. Maar in dit geval opteer ik voor vrouwelijk. Wegens de elegantie. Een Mercedes of BMW is voor mij mannelijk, er is niets elegants aan. Veel te robuust. En als het vrouwelijk is, dan is het een manwijf…
Die oude wagen blonk als een spiegel. Een spiegel met weinig kilometers. Kwam van een oud vrouwtje, die er één keer per week mee naar de markt ging. Volgens de garagist hé. Toen kon men de kilometerstand nog terugdraaien. Ge moet er eens opletten, de meeste tweedehandswagens zijn allemaal van ouderlingen die ze alleen maar gekocht hebben om voor de deur te laten staan. Maar kom, buurman was tevreden, ik ook dus. Willen we eens naar de zee rijden, vroeg hij op een dag. Naar de zee? En wat gaan wij aan de zee gaan doen? Op onze kop laten schijten door de meeuwen? Op een overvol strand gaan zitten en ' boules de Berlin' eten? Met gratis zand als vulling? We kunnen ook een terrasje doen en wat garnalen eten met een Rodenbach. Garnalen en een Rodenbach kan ik in de Colruyt gaan halen en een terrasje doe ik op m'n balkon. Hartvreter, was z'n antwoord. Ik trakteer, zei hij. Da's een goeie reden om naar de zee te rijden om een terrasje te doen, was m'n antwoord. En zo gebeurde het dat we 's morgens in de vroegte, zo rond een uur of zeven, richting kust vertrokken. Buiten een paar verdwaalde Hollanders, die met een sleurhut op weg waren, was er weinig volk op de baan. Ter hoogte van Jabbeke zijn we eventjes op de parking gaan staan om onze benen te strekken. Een koffietje en een sigaretje, meer moet dat niet zijn op een zonvolle zaterdagmorgen. Hij liefkoosde z'n Citroën, noemde haar m'n meisje. Te lang alleen zijn, kan de gezondheid schaden, was m'n eerste gedachte…
Kom, laten we vertrekken, 't is niet meer zover, zei m'n buurman. Moeten we niet eerst tanken, vraag ik hem kennende. Ik vertrouw dat metertje niet. Wegens te hoge ouderdom. Welnee, we rijden met die kar de hele wereld rond zonder bij te tanken. 't Zal me benieuwen, zeg ik hem. We vertrekken en jawel hoor, vijf kilometer verder staan we langs de kant te genieten van een glooiend maisveld. Toen Van Gogh z'n zonnebloem schilderde, zal hij waarschijnlijk ook in panne gestaan hebben. Vandaar z'n inspiratie…
Wat gaan we doen, vraag ik m'n lach verbijtend. Ik ga terug met m'n jerrycan, 't is maar een paar kilometer, zegt hij lichtjes geïrriteerd. Je doet maar, ik wacht wel. Wat kan ik anders doen dan wachten hé? M'n buurman gaat op stap met z'n jerrycan. Een perfect koppeltje, denk ik, ze spreken tegen elkaar niet. Na een uur zie ik hem terug verschijnen, met een lege jerrycan. Was de naft op, vraag ik hem vriendelijk. Nee, de naft was niet op, maar m'n portefeuille zit nog in m'n jaszak. En op krediet kunt ge niet tanken hé? Da's waar, zeg ik. Er zit niets anders op dan die lange weg terug te gaan. Gods wegen zijn ondoorgrondelijk, denk ik. Buurman denkt er anders over, als ik zo z'n gezicht eens goed bekijk…
Maar kom, de dag is nog lang en het zonnetje schijnt. Na een goed half uur stopt er een wagen naast mij. Buurman stapt uit en bedankt de boer, want zo ziet hij er uit, die zo goed was hem een lift te geven. Bijvullen en wegwezen. Knokke, we komen eraan, houd u maar vast want die dikkenekken uit Antwerpen en omstreken gaan uw mooie badplaats wat onveilig maken. Zeg ik tegen buurman. Ik moet stoppen, zegt hij. Waarom? Moet ge plassen? Nee, ik ben de weg kwijt. Hoezo, de weg kwijt? Hebt gij een bord gezien met Knokke op? Euh, nee, ik was de koeien aan 't tellen…
Geef me die wegenkaart eens. Kijk, hier moesten we eraf…Ik kijk en zie het nu ook. Waar die smerige vingerafdruk staat, moesten we er inderdaad af. Neem dan de volgende afrit en keer terug vanwaar we gekomen zijn, stel ik voor. Veel kans dat we dan terug in Hoboken staan, maar wie niet waagt niet wint, denk ik altijd. M'n buurman is niet rap kwaad, maar nu begint hij toch te vloeken. Da's ook een gedacht om naar de zee te willen rijden, zegt hij. Nu nog mooier, denk ik, straks is het nog mijn schuld dat hij verkeerd gereden is. Je had toch op z'n minst de borden in 't oog kunnen houden, maar nee, de koeien tellen is van levensbelang hé? Ik begin erover na te denken om uit te stappen, ware het niet dat de weg naar Hoboken nog lang en heel ver weg is…
Er dreigt niet alleen een onweer in de wagen, maar buiten trekken de wolken ook samen. 't Wordt donker en het begint te regenen. Niet bevorderlijk voor de gemoedelijke sfeer die er nu heerst, is m'n conclusie. We meoeten eerst tanken voor we in een godvergeten gat terecht komen. Houd jij maar een tankstation in de gaten en laat die koeien voor wat ze zijn. Gewoonweg melkfabrieken die op poten staan. Yes, sir, is m'n antwoord, at your service…
Het regent nu pijpestelen. Waarom ze dat nu pijpestelen noemen, snap ik nog altijd niet. Ik zie totaal geen gelijkenis. We nemen de afrit en komen in een dorpje waar welgeteld drie boerderijen en enkele huizen staan. En een kerk. Ieder dorpje heeft z'n kerkje. Zelfs al wonen er tien man en een paardekop. Zoals ge al zult bemerkt hebben, volg ik de nieuwe spelling totaal niet. 't Zal me worst wezen, ieder vogeltje zingt zoals het gebekt is. We stoppen aan het eerste huis dat we tegenkomen. Er zit een oude man onder een parasol op een bank. De regen deert hem niet, hij rookt rustig z'n pijp. Ik ga naar hem toe en vraag hem waar we zijn.
" Pardon, meneer, mag ik u iets vragen?"
" Joat en vaneigen hé?"
" Waar zijn we hier?"
" Hier?"
" Ja, welk dorp is dit?"
" Welk dorp is dat hier?"
"Ja, we zijn verloren gereden en zoeken een tankstation…"
" Een tankstation?"
't Schiet aardig op, denk ik.
" Ja, we moeten dringend tanken anders geraken we nooit aan de zee hé?"
" Moet ge naft hebben om naar de zee te rijden?"
" Ja, ik kan diene auto moeilijk de borst geven hé?"probeer ik grappig te zijn.
Intussen ben ik kleddernat, terwijl buurman rustig in de wagen zit te genieten van z'n sigaretje. Hij kijkt naar mij en ik krijg de stellige indruk dat hij mij zit uit te lachen.
" Da's hier geen dorp, da's hier een gehucht. En als ge wilt roep ik mien Mariette, die kan uwen auto de borst geven…"zegt het mannneke, die ik ervan verdenk z'n diploma van dorpsidioot met grote onderscheiding behaald te hebben.
" Naar waar moet ge aan de zee?"vraagt hij.
" Naar Knokke…"
" Naar Knokke? Waarom naar Knokke?"
Goeie vraag, waarom eigenlijk naar Knokke?
Wordt vervolgd
©GoNo
feedback van andere lezers- joplin
weer zo'n dag dat alles vierkant draait
lekker gelezen
xx
GoNo2: Dank u wel! - Mistaker
Het Zoute vind ik best leuk maar doe mij toch maar De Haan!
Leuk verhaal Noel.
Groet,
Greta
GoNo2: Dank u wel! - Wee
Leuk!
x
GoNo2: Dank u wel! - andremoortgat
Naar Knokke ?
wel met de >Chinezen
maar niet met den dezen
Benieuwd om vervolg te lezen...
GoNo2: Dank u wel! - Danvoieanne
Leuk geschreven...
GoNo2: Dank u wel! - Hoeselaar
Dit beloofd dus verder naar 2
Willy
GoNo2: Dank u wel!
|
