writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

Twintig tinten beige

door Hope

Jaarlijks ga ik met mijn neef-onderwijzer op schoolreis. Zijn tweede studiejaar telt twintig kindjes en die hebben 'alle tinten beige' en de meest exotische namen. Reeds in de inkomhall kijk ik mijn ogen uit: papa's, gekleed in djellaba met capuchon, brengen hun kindjes binnen; mama's met hoofddoek duwen de kinderwagen tot in de hall en zetten hun schoolplichtige kindjes af; een zwarte mama met prachtig kapsel houdt mij voor een lerares en overhandigt mij het afwezigheidsbriefje van haar dochtertje en slooft zich uit met excuses en bedankingen. De kinderen groeten mij beleefd en gaan naar het speelkoertje. Dan belt het: de ouders keren huiswaarts en twee aan twee en muisstil zoeken de rijen hun klasjes op. Ik volg meester Bart naar zijn lokaal, want vooraleer we naar het bos vertrekken worden er nog een paar afspraken gemaakt. Ik neem achteraan het klaslokaal plaats en meester Bart controleert of alle kindjes gepast schoeisel dragen. Voor een tweetal kindjes zoekt hij in zijn kast naar laarsjes, die mogen ze lenen om zo met droge voetjes de bosdag aan te kunnen. De meester heeft ook sokken in zijn klas liggen en enkele regenjasjes, zodat alle kindjes steeds goed uitgerust kunnen worden. Ze krijgen ook elk een plastieken zakje en een doosje mee. Daarin moeten ze blaadjes en besjes verzamelen, waarover ze de volgende dagen les zullen krijgen. Als alles duidelijk is, mogen ze zich nog een tiental minuten ontspannen: enkele kindjes halen een boekje uit de klasbibliotheek maar de meester zet een muziekje op en spontaan beginnen er een paar meisjes te dansen. En dansen dat ze kunnen, geen blank kind die het hen nadoet!
Als de meester de muziek afzet, is het ook weer onmiddellijk stil. In rij gaan ze naar beneden en verzamelen ze op een binnenkoer. Daar hangt een grote wereldkaart. Er staan pijlen getrokken vanuit België naar alle kanten van de wereld en de kinderen wijzen mij aan: "ik kom uit Marokko." - "Ik uit Turkije" - "Ik uit Kroatië" en zo gaat het maar verder. Geen van de kindjes heeft Belgische roots, geen van de kindjes heeft een blanke huid. Het ene kindje heeft al een wat bruinere huid dan het andere maar ze zijn zo lief, zo leergierig ook en…dankbaar.
Aan het einde van de dag vraagt meester Bart: "En hoe bedanken we tante voor haar komst?" En dat doen ze met een liedje en een mooie tekening, waarop moeizaam werd geschreven "VOOR DE TANTE VAN MEESTER BART!"
Op mijn terugreis naar huis denk ik bij mezelf: wat heb ik vandaag op school geleerd? En het antwoord is duidelijk: een kind is een kind, welke tint het ook heeft.

 

feedback van andere lezers

  • julien_maleur
    schoolreizen en goed weer! Maar wie kan dat regelen!
    Heb van jouw stukje genoten
    JM
    Hope: Dat je ervan genoten hebt, doet me plezier. Bedankt.
  • Wee
    Wat een mooi stukje.
    Je hebt het duidelijk met liefde voor de kinderen geschreven!
    x

    Hope: De bedoeling is van een gans boekje met verhaaltjes over kinderen te schrijven. Dit stukje was een proef. En jij vond het mooi! Dat doet plezier. Alvast mijn beste wensen, Wee
  • warket
    Gelukkig maar.
  • joplin
    wat een geluk onze toch blanke scholen
    xxx
    Hope: Bedankt
  • Annelies
    Mooi gezegd :) Vooral omdat ik me er in kan vinden als leerkracht :)x
    Hope: Heb jij ook zo een klasje, Annelies? Bedankt voor uw fb.
  • pieter
    Renilde,
    Een heel aardig stukje, geschreven op de menselijke maat.
    Maar... .
    Turken en Kroaten behoren wel degelijk tot het blanke ras. Dat zij wellicht wat donkerder zijn dan de gemiddelde Vlaming zegt niks.
    Kijk maar naar de Engelsen, dat zijn weer echte bleekscheten.
    Maar het alleraardigste is dat deze kinderen wel degelijk Belgische roots hebben, dan wel krijgen. Want schoolgaan bij meester Bart is bijna ideaal; als kind wordt je wortelstelsel daar lekker uitgebreid.
    Vriendelijke groet,
    Pieter.
    Hope: Hartelijk dank voor de gedegen uitleg, Pieter en ik zal het aan meester Bart overmaken dat schoolgaan bij hem bijna ideaal is. Heel toffe reactie!
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 14

Uitstekend: 5 stem(men), 56%
Goed: 4 stem(men), 44%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 9 stem(men)
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .