|
< terug
Congo River
"Ik haat boeken."
"Bederf de pret nu niet, doe gewoon mee, strips tellen ook mee."
Hij kende deze feestjes, linkse rukkers met de nummer van geen enkele Marokkaan in hun gsm, en vrouwen die pronkten met hun neger als een pauwenstaart.
"Ja, als je zou stranden op een onbewoond eiland, welke drie boeken zou je dan meenemen?"
"Hoe een boot te bouwen."
Hij stond recht en beende naar de uitgang. De vlotkraan in het dok scheen hem vertrouwd, en dan zag hij de graffiti erop: Dandy Crab en Free Palestine. Zijn maagzweer speelde op en hij had agressieve gedachten.
"Ik moet iets neuken."
De rosse buurt was vlakbij en hij volgde de snotneuzen die vol van zichzelf maar leeghoofdig en opgedirkt naar Caf d'Anvers gingen. De ranzige geur van pita gaf het wee gevoel van binnen een extra opstoot en toen hij de eerste ramen passeerde, werd zijn angst bewaarheid: piepjonge meisjes uit Oost-Europa dansten getattooeerd en gepiercet in strings op kankermuziek. De menigte in de straat was een bont allegaartje van bruin mannen en zogenaamde moslims, het onderscheid ontging hem als het verschil tussen een luipaard en een poema. De cocosgeur van een neger passeerde hem onwillig en hij negeerde het bedelen van een zigeuner. Een blonde bodybuilder glipte binnen bij een transseksueel, en twee klabakken gniffelden terwijl ze met hun ploertendoder zwaaiden.
Een meisje dat zijn dochter had kunnen zijn, ontstak een jointje terwijl ze tegen haar vriendin zei dat als ze een man zou zijn ze zeker naar de hoeren zou gaan 'voor de ervaring'.
Hij stond stil bij een ouder vrouwtje in een legging. Ze was lelijk maar tenminste naturel: haar borsten hingen en haar buik vertoonde de herinnering van een ongewenste zwangerschap. Zijn walging veranderde in geilheid als hij haar cellulitis zag, en toen ze knikte, opende hij de glazen deur en ging hij de peesjeskamer binnen. Lotsbestemming is een gemuilkorfd orgasme en absolutie haar voorspel.
Levenloos bungelde hij aan zijn broeksriem, terwijl de met zijn zaad gevulde condoom om zijn eeuwig rigide lul getuige was van zijn laatste heldendaad. Dat had zij weer, een gek met een fetisj voor wurgseks, en dan nog sterven ook. Het parket en de twee smerissen liepen rond door haar liefdesnest, even smaakvol als aspartaam, terwijl de hoogste rechercheur door zijn spullen snuisterde.
"Hij was mijn eerste klant vanavond, en waarschijnlijk ook mijn laatste want hij betaalde meer dan ik wilde, zelfs voor zijn speciale verlangen."
"Het was een wanhoopsdaad, madame."
"Waarom denk je dat?"
De rechercheur haalde een boekje tevoorschijn, en zei: "Weet je wat dit is? Dat is een zeemansboekje."
"Een zeeman, maar dat is jaren geleden."
"En niet zomaar een zeeman, het is de eerste stuur van de Congo River."
"De Congo River?"
"Een baggerschip genterd door piraten voor de West-Afrikaanse kust maanden geleden. Hij was de laatste overlevende. Had hij niks anders bij van documenten? Boordpapieren, een scheepsjournaal?"
"De laatste keer dat ik hem zag, was hij nogal naakt."
"Hij heeft een glimlach om zijn gelaat."
"Ze zeggen dat het zalig is."
"Zeemannen zijn als boksers, de zee is voor hen een misviering van verloren mannelijkheid."
"Met alle respect, rechercheur, maar voor mij als vrouw die haar kost verdient met het oudste beroep ter wereld, is dat een boutade. Ik zie de mannelijkheid hier dag in dag uit als muskusratten gemelijk trippelen terwijl onwillige wichten moeten tippelen van hun pooiers."
"Zij die het leven verdienen, gaan soms dood, terwijl zij die verdienen te sterven, blijven leven, dat is de gang van het leven. Dat is ook wat er gebeurd is op de Congo River."
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 11Uitstekend:   5 stem(men), 83%Goed: 1 stem(men), 17%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 6 stem(men) |
