naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Dag, Bron en...opgedeelde versie 33

door katrijn

Bron wil de man wel omhelzen.
Thilde, de vrouw van de smid is blij dat ze kan helpen en ze spoedt zich met ruisende rokken naar Dag. Bron nestelt zich in het hooi en slaapt welgeteld tien seconden later in.
Hij wordt wakker van een hand die hem door elkaar schudt. Buiten is het donker. De smid staat in zijn atelier tegen een paal geleund en kijkt toe.
'Bron?' Het gezicht dat hem aanstaart is mager, waardoor de donkere ogen spookachtig groot lijken.
'Dag?' Bron komt overeind, traag om zijn broer niet te doen schrikken. ' Wat doe je hier…'
Dag port in zijn arm. ' Je bent het echt. Ik heb je zoveel maal gezien maar je was er nooit. Nooit echt. Ben je hier nu, Bron. Kom je me halen?'
'Dag, kijk me aan.' Hij draait het gezicht van Dag naar zich toe. ' Ik ben hier, jij bent hier ook. Ik zal er altijd zijn en niemand, Dag, niemand zal je nog pijn doen zolang ik er ben, ik beloof het. Heb me gehoord?'
Dags grote ogen staren hem aan.
'Dag?'
'Ik heb je gehoord.' En hij begint te huilen. Geen hysterische toestanden, geen schoppen en bijten. De tranen lopen over zijn wangen terwijl hij gaat zitten. Bron slaat zijn armen om de magere, schokkende schouders en ze blijven naar zijn gevoel een eeuwigheid zitten. Heen en weer wiegend, alsof hij Dag op die mannier alles kan laten vergeten. Als hij weer opkijkt staat er voor hem een schaaltje met brood en een kan verse melk.
Hij heeft nooit gevraagd wat Thilde heeft gedaan, die bewuste middag, maar hij is haar eeuwig dankbaar omdat ze hem zijn broer teruggaf.

Leo en Marjolein kijken hem dromerig aan als hij even stopt en een slok water neemt.
'De weken erna herstelde Dag heel erg vlot. De mensen stelde geen vragen, we zaten daar goed.'
'Maar zoiets blijft niet duren,' moedigt Leo hem aan. Bron lacht groen.
'Toch niet als je met Dag samenleeft, nee, dat is waar. Ik weet nog dat ik mee gaan jagen was op eenden. Toen één van de kinderen uit het dorp kwam aanrennen.' Bron glimlacht terwijl hij terugdenkt. ' Dat joch kreeg zelfs onder zijn voeten van zijn pa omdat het zoveel lawaai maakte en de vogels bang maakte. Na de pak slaag mocht het kind zijn verhaal doen. De leenheer was in het dorp met een heks van 2 dorpen verder. Ze stond terecht en ze verwachtte een kind van de duivel.' Bron schudt zijn hoofd bij zoveel bijgeloof. ' De leenheer had uitgedacht dat Dag de duivel was en had de arme vrouw tot bij hem gesleept. Het hele dorp stond bij de herberg toen ik er aan kwam. De mannen zelf stonden al in de kamer, samen met een hoogzwangere vrouw. Dag was er ook…hij sliep door alles heen. Was met geen stokken wakker te krijgen. Thilde vertelde me later dat ze de stoet had zien aankomen. Ze had Dag een sterk slaapmiddeltje gegeven en hij was volledig van de wereld. Man, wat ben ik die vrouw dankbaar. Maar kom, de arts van de leenheer, één van die louche charlatans moest daar dus ter plekke bewijzen dat Dag eigenlijk Satan in eigen persoon was. Er was zelfs een monnik bij. Ik schaamde me vooral in Dags plaats en ik was heel blij dat hij er niets van geweten heeft.'
Leo trekt zijn wenkbrauwen op.
'Hij is daar heel grondig gekeurd geweest en behalve vaststellen dat hij zowat ieder bot in zijn lijf gebroken had en onder de blauwe plekken zat, kon hij eigenlijk niets bezwarends vinden. Ik zei dat onze vader heel erg losse handen had en ik mijn broer thuis had weggehaald nadat pa iets te grondig te werk was gegaan en dat was het. En toen werd Dag wakker.' Bron grijnst.
'Het eerste wat hij zei was: ' Roos, lief, is alles goed met de baby?' je had het gezicht van de leenheer moeten zien. Het was goud waard. Dag klom naakt en wel uit bed, nam de vrouw bij de hand en liet haar neerzitten terwijl hij de mannen verweet dat ze hoogzwangere vrouwen te lang lieten rechtstaan en dat dit niet goed was. Hij bleef maar vitten tot de leenheer zich overduidelijk ergerde. ' Is dat jouw vrouw?' vroeg hij lomp en Dag had het fatsoen om beschaamd te kijken. Hij verklaarde dat haar ouders niet akkoord waren met het huwelijk maar dat hij van Roos hield en blablabla…je weet hoe hij zich eruit kan kletsen. De leenheer spelde hem de les over onzedig gedrag, zei dat hij zijn verantwoordelijkheid moest nemen als hij een meisje zwanger maakte en na een fikse preek van de monnik vertrok het hele stel, duidelijk misnoegd nu ze geen heks en geen duivel hadden. Het was prachtig.'
'En de vrouw?'
'Was heel erg dankbaar en verdorie een heel goede heks. Ze had snel door wat Dag was en zei dat ze ons kon helpen. Ze had gehoord van de opschudding bij het Oude volk, zo zei ze, en dat Dag zijn taak niet over was. Dat stond Dag duidelijk niet aan, hij had genoeg gegeven zei hij en lang zou hij het niet rekken,want Moran had haar troepen achter hem aangestuurd. En toen beweerde ze dat ze de oplossing had. Een soort vloek of een zegening, naargelang je het bekijkt. Het werd een memorabele nacht. Daar ging Dag voor de eerste keer dood, man, hij was doodsbang. Die vrouw rammelde een tekst op, deed wat bezweringen en toen ging ook bij mij het licht uit…toen ik wakker werd zat Dag lijkbleek op bed, verkondigde dat hij naar Huis was geweest en zomaar terug had kunnen keren en voelde ik zijn hart in mijn lijf. Ik werd er misselijk van. Voor de fun hebben we Dag dan enkele keren dood gedaan, gewoon om te testen…we konden zowat alles doen. Hij keerde terug naar huis, genas daar sneller en kwam terug. Het nadeel is wel dat hij de ervaring voelt maar euh, het is niets blijvends.
En zijn lichaam blijft hier, terwijl hij ook daar is. Het is vreemd. Zolang ik zijn hart voel kloppen is Dag in orde. En dat trucje heeft hem meerdere malen zijn leven gered. Dag werd peter van het kind, een meisje en we vetrokken een half jaar later denk ik.'
'En nu? Voel je het nu?'
'Ja' Bron is zodanig gewoon geraakt aan het 2de ritme dat hij zich niet eens moet concentreren.
'En?'
'Te snel, veel te snel.' De hartslag pompt als een razende in zijn lijf. Leo fronst. ' Wat houdt dat in?'
'Dat Dag of te wel een heel passionele nacht beleeft of dat hij aan het rennen is. Het eerste zou tof zijn voor hem maar het 2de lijkt me, gezien de situatie, logischer.' Bron kijkt de anderen bedrukt aan en behalve het tikken van de vooroorlogse klok, met pendule, is er niets anders te horen in de woonkamer.

Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 1

Uitstekend: 0 stem(men), 0%
Goed: 1 stem(men), 100%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 1 stem(men)