Volg ons op facebook
|
< terug
*www.rdx.be* - 031. versheiddatums
Mijn tong gaat in beraad tegen mijn verhemelte dat ruw en droog voelt. Mijn middenrif geeft een teken van protest. "Isabelle, is er niet," kauw ik mijn woorden, "maar ik kan u wellicht ook helpen. Kunt u eventjes wachten? Dan haal ik er meteen uw brief bij." "Ja hoor," neuriet ze en de gratie van haar stem knabbelt aan mijn afstandelijkheid. Ik schakel het irritante elektronische deuntje van de dag in: Beethoven op zijn slechtst. In de gedaante van drie zwarte raven scheert de geest van Elise over het Weense stadspark richting Zentralfriedhof, donkere onweerswolken in haar zog. Een fietsende kleuter valt pardoes op het grindpad. Zijn beide knietjes kleuren rood. Luidkeels brult hij naar zijn Mutti. Wat een geluk dat Ludwig doof is, denkt Elise, dat hij dit niet meer hoeft te horen.
Ik neem een paar slokken water en haal de bewuste brief uit mijn ouderwetse farde. Nodig is dat niet. Ik ken de inhoud ervan beter dan me lief is. Maar ik probeer tijd te winnen. Wat moet ik met die vrouw? Isabelle wil dat ik haar ontmoet. Dan valt mijn oog op het briefhoofd en de datum: 14 november 2005. Het is de dag waarop Roger verongelukt is. Wellicht stak deze brief tegelijk met zijn doodsbrief in het postbakje van Isabelle. Ik huiver. Het zou … het zou zijn testament kunnen zijn. "Zo…" is alles wat ik over mijn lippen krijg als ik de hoorn weer oppak. Er volgt een akelige stilte. Ik hoor iets dat op een zucht lijkt, maar dan geluid en glimlach inclusief. "Eigenlijk belde ik gewoon om te laten weten dat u mijn brief eventjes opzij mag laten liggen", vang ik verbaasd op," ik ben nog niet tevreden met die schrijfsels van mij." "Oh," breng ik uit,"u schrijft nochtans voortreffelijk." Er volgt een lach in de vorm van steeds wijder wordende kringetjes op het wateroppervlak van een kabbelende stem. "Tja, daar gaat het 'm mij niet echt om," zegt ze, "mijn woorden missen kracht." "Isabelle, vond uw teksten zeer, hoe zal ik het zeggen, geloofwaardig." Schater in duizend vonken. " Moet ik dat opvatten als een compliment? Of als een teken van beleefde nieuwsgierigheid? Enne … geloofwaardigheid, is dat dan zo belangrijk voor jou?" "Wat ik vind doet er niet toe," scherm ik, "bij ons telt enkel wat de lezeressen willen." "Mmmm," zoemt ze wat, en dan: "Geef je altijd suikerklontjes aan paarden die haver van doen hebben?" Trefzeker zwijg ik in alle talen. "Hé," monkelt ze "één zinnetje in mijn kribbels, mocht je die gelezen hebben, is autobiografisch: dat van dat strijkijzer … en van die éénentwintig mannen … Ik schrijf verzinsels, maar dan wel vanuit mijn eigen ervaring. Ik moet het allemaal eerst aan den lijve ondervonden hebben, zoals mijn geestelijke vader, Jef Geeraerts. Ik las trouwens ooit jouw recensie op 'Goud' in De Morgen. Ik neem aan dat je snapt wat ik bedoel." Mijn recensie op 'Goud'...Ik word onder water gesleurd tot in de poel van het vermaledijde jaar 1996, het jaar waarin ik het onderwijs definitief vaarwel zei en mijzelf en een paar krantenmannen wijsmaakte dat ik in de wieg was gelegd voor journalistiek. Deze vrouw voert me waar ik nu niet zijn wil. Bovendien begint ze mij meer dan behoorlijk te boeien. Vanonder het water grijp ik naar mijn snorkel, Isabelle genaamd, en gorgel vastberaden: "Ja, ik begrijp wat je bedoelt. Misschien moeten we toch eens praten. Ik vermoed dat je ons op één of andere manier kunt helpen. Wil je dat?" Het duurt niet lang of mevrouw Vandepoel nodigt me uit bij haar thuis. Alweer heb ik een vervelende klus geklaard.
Zelfvoldaan besluit ik mijn hongergevoel stante pede op te lossen. Ik slenter naar de keuken, neem de kartonnen doos muesli met haverzemelen uit de kast, vul mijn mok, zie dat de versheiddatum van de melk verstreken is, kwak het zure boeltje door de gootsteen en hoor een eerst klokkend en daarna sissend geluid: En hoe staat het met jouw versheiddatum, Tanne?
feedback van andere lezers- feniks
op naar de volgende...
te lui om zelf op te zoeken ... versheiddatum of versheidSdatum ?
Vansion: Vind mijn groene boekje niet. Dit is wat de spelcheck mij wou doen geloven ... - commissarisV
Prachtig. Burk, muesli :-(
Afsluiter is schitterend...
Vansion: Hahaha. Omdat je hoopt op een daadkrachtig, haverrijk vervolg? - Ghislaine
Prima. Ik kijk halsrijkend uit naar het vervolg
Vansion: Pas op hé Ghislaine, zwanenhalzen zijn aantrekkelijk ... - duivelstrikje
met genoegen gelezen - aquaangel
zit ook met die S die niet in versheids datum zit maar het kan beide dacht ik alleen met S is het dan niet aan elkaar geschreven...
by the way ik ben al lang over de versheidatum heen hoor, maar ben nog goed te consumeren *grinn*
Vansion: ik zal het eens opzoeken. in mijn Vandaele vind ik het niet.
haha. je laat je wel kennen ... - jean_loeckx
Wat schrijf je het prachtig, het is nooit verloren tijd en energie om je te lezen.
Integendeel je tekst geeft energie en relativeert de tijd.
Elke zin stáát er inderdaad. En toch er is niet statisch aan.
En toch wrikt elke zin dingen los.
(Maar ik ben in een barokke bui.
Drie dagen gaan werken bij dochterlief, grond en stenen houwen en versjouwen.
Nu komt dus de (maritieme) rebound.)
Daarom zou ik de replieken aan de linkermarge laten beginnen, An,
als golfbrekers in de woelige zee van opschuimende commentaren die je volle hoge tekst tenslotte is.
De linkermarge als kustlijn van het onuitgesproken hinterland van gevoelens onder een eindeloze hemel van zich opstapelende donkere en lichtere vermoedens.
Een gedachtenstreepje als loopbrug,
of als hechtpunt , als tros tegen het losslaan van de replieken door de woelende wrikkende druk van de context.
Want de kolk Tanne Vangenechten ontmoet ’t krinkelende winkelende waterding Joy Vandepoel.
Waterscheidingsgebieden.
Turbulentie.
Ontreddering.
De belofte van de vloed.
Je zal haar niet beschamen.
Je leest als hoge zee.
g
PS
Waarom valt en krijst die kleuter ?
Of mag ik dat nog niet weten ?
Vansion: die kleuter? gewoon het effect van die drie raven plus onweerswolken - meer niet. of anders toeval ... in een park vallen kinderen met fietsjes nu eenmaal ...
ja. replieken in de marge met gewoon een gedachtenstreepje en zonder die ellendige """"". misschien is dat beter. want in dit hoofdstuk zijn er meer dialogen voorzien.
heb vandaag de godganse dag zitten zinnen in mijn hoofd 'ondergaan' - en telkens nee geknikt: niet goed genoeg - zal opgebruikt zijn binnenkort ...beter dan bedorven zeker ... - geertje
versheiddatums of versheiddata
de S tussen versheid en datum- of data mag er niet staan !!!
(de semioticus linguïstiek wenst je goedenacht) :O
groet
Vansion: dankje Geertje. ondertussen mijn groeneboekje teruggevonden ... (mijn beste vriend)
goeiemorgen :) - kronos
wou het al een paar keer zeggen : ik veronderstel dat je in de definitieve versie de tekst lucht geeft, hier plakt alles aan elkaar en soms is het wat moeilijker te volgen, wie spreekt, spreekt men nog,...
oh, vraag : Tanne loopt naar de keuken...ze was toch op kantoor?
Vansion: Awel ja: de kantoorkeuken hé...
Juist ja, het is allemaal nogal dens. Er zijn er hier die schrijfcursussen volgen en beweren dat ik moet schrappen. Maar ik schrap veel te veel. Denk ik.Er moet zuurstof genoeg zijn. (Alleen geen zand, daar ben ik niet voor...)
|
