naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

maandag 9 december 2013

door warket

Nooit droom ik over haar. Misschien ben ik bang om haar in mijn dromen mee te nemen, dat ze mee gaat dromen en ik haar in een steeg van mijn brein verlies; een meisje wordt dat ik alleen in mijn dromen herken en nooit zal kennen. Of niet. Ik zit eraan te denken, gekluisterd aan mijn eigen ochtendmoment.
Ik plaats houten figuurtjes in een mal. Zij haalt ze eruit en gooit ze achteloos weg. Ik plaats ze opnieuw in de mal. Zij haalt ze opnieuw eruit. Plaatsen kan ze nog niet. Gooien wel.
Met de zijdeachtige sjaal speelt mijn hoofd verstoppertje met haar. Voorzichtig trekt ze die weg en dan roep ik kikkeboe. Na de schaterlach raapt ze hem op en geeft aan. Opnieuw over mijn hoofd, gordijntje weg en kikkeboe. Daarna is het de beurt aan mijn haren, oren, neus, ogen en mond. Ze verkent het met haar vingers als een landschap. Voor kopje aaien en neuzeneus neemt ze zelf het initiatief. Tomeloze vreugde dichtbij.

feedback van andere lezers

• ivo
  schattig
• andremoortgat
  Hartverwarmend...die knusse meid
  hard verwarmend ook
  in december tijd
• greta
  Zo zit het leven in elkaar. Dit is alles wat belangrijk is, samen blokjes plaatsen en voor elkaar oprapen.
  Mooi Warket!

Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 6

Uitstekend: 3 stem(men), 100%
Goed: 0 stem(men), 0%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 3 stem(men)