Volg ons op facebook
|
< terug
23. Drukke dagen en slecht voor de bloeddruk en de afwas
Het leek uren te duren, maar de tunnels werden langzaamaan comfortabeler. Met rotsen in plaats van de eeuwige modder.
Na een poosje konden ze gewoon rechtop staan. Joke voelde duizenden beestjes in haar haren krioelen. Ze kropen in haar trui.
In films waren tunnels altijd netjes en droog met een occasionele spinnenweb in de hoek. Nooit die vochtige slierten die in je gezicht sloegen.
En altijd het geluid van stromend, tikkend en druppend water.
Ze moest naar het toilet.
Soras leek geen tijd te hebben voor pauze. Hij snelde onhoorbaar vooruit, Joke moest hard haar best doen om hem bij te houden.
Hij droeg de fakkel.
'Het licht verblindt je', had hij gezegd. Als iedereen een fakkel draagt, dan zien we allemaal bolletjes.' Dus droeg hij de fakkel, laag tegen de grond, zodat het vuur niet in zijn ogen scheen en de verraderlijke bodem verlichtte. Nu en dan mompelde hij aanwijzingen zoals: gladdig, vochtig, pas op: uitstekende steen…maar meer dan dat werd er niet gezegd.
'We zitten juist,' Joke botste bijna tegen hem op toen hij halt hield. Hij richtte zijn vuur op een bobbel midden het pad. Joke sloeg haar handen voor haar mond.
Het was de Rimpelhuid die haar vastgegrepen had. Zonder handen was hij tot hier geraakt.
'Hij is doodgebloed,' mompelde Råvin terwijl hij over hun schouder naar het ding keek. ' Ze kunnen niet eens zorg dragen voor hun gewonden.' Soras en hij wisselden een blik en Råvin haalde zijn bijl van zijn rug.
Hij stak nu ook een fakkel aan en bescheen de gang.
'Hier,' hij gaf zijn mes aan Jonas en een fakkel aan Joke. ' Als ze komen, Joke, dan licht je Jonas bij. Wijk niet van zijn zijde. Vuur maakt ze bang, maar ze gaan er niet aan dood. Aan een mes wel. Zorg dat hij ziet waar en wie hij moet steken.' Joke omknelde de stok stevig en vatte post naast Jonas.
'Je zult het prima doen,' Råvin kneep in zijn schouder. Uit zijn schoudertas haalde hij een tweede mes. Het zag er nieuwer uit, bijlange na niet zoveel gebruikt. Ergens was Jonas blij met het vuile mes in zijn hand. Die had zijn dienst tenminste al bewezen.
'Zorg dat je niet één van ons raakt.' Gromde Råvin , terwijl hij Alex het mes overhandigde. Die keek hem vuil aan en nam zonder iets te zeggen het mes aan.
Nog meer op hun hoede hervatten ze hun tocht. Joke knapte bijna onder de spanning. Als die beesten aanvielen, dan was het tenminste voorbij, dat akelige wachten.
De open ruimte kwam als een verrassing.
Eerst was er een tunnel, daarna was er een kamer. Zonder aankondiging stonden ze plots allemaal naast elkaar.
Met hun voeten in het water.
Het stroomde van de muren en het geluid overstemde al het andere. Aan de overkant waren er 2 gangen.
Soras belichtte de hele kamer.
Råvin s maag trok samen van de spanning. Niet voor de eerste maal vroeg hij zich af waar ze mee bezig waren.
Een kleurling redden?Wiens idee was het eigenlijk geweest?
Waarom hadden ze die drie niet gewoon gedumpt, zoals zijn tante had voorgesteld. Dat was geen moord, toch?
En dan waren hij en Soras veilig geweest, lagen ze in hun eigen bed. De verwarring in de Kloof moet enorm zijn en ze zouden het één en het ander mogen uitleggen, als ze ooit terugkeerden.
Råvin bescheen de tunnels en ving Soras in het licht. Hij ging naast zijn vriend staan, een beetje van de anderen weg.
'Waar zijn we mee bezig, Soras?' fluisterde hij. ' De kans dat we haar levend terugvinden is klein, dat weet jij ook. En dan nog…je weet wat ze zijn.' Soras deed niet eens de moeite hem aan te kijken.
'Als iemand acht jaar geleden had gezocht, Råvin , dan…'
'Dan wat?' de suggestie stoorde Råvin .
Eindelijk keek Soras hem aan. ' Ik heb geen spijt van die zes jaren, maatje, alleen van de eerste 2. Ik zou alles opnieuw doen, behalve de eerste 2. Maak je toch niet zo druk. Ik ga nergens naartoe.' Soras trok hem even naar hem toe. ' Ik ga nergens naartoe, Råvin.' Mompelde hij tegen Råvins haar. ' Erewoord.'
'Hé, jullie twee, gedaan met flikflooien? Ik krijg de bibbers van die plek.' Alex stampte plonzend door het lage water.
'Hij krijgt overal de bibbers van,' zuchtte Råvin maar Soras liet hem los. ' Misschien moeten we hem gewoon ruilen.' Opperde hij en Soras lachte eindelijk. Het haalde de zorgen van Råvin s borst. Hij blijft bij mij.
Hij keert niet terug.
'Kom op, we gaan. We zijn er bijna en met een beetje geluk zijn ze op jacht en kunnen we zo binnen en heel snel weer buiten.'
'Zetten ze geen wachten?' Jonas spiedde onzeker rond en schrok van iedere schaduw.
'Zet jij een wacht voor je koelkast?' Soras trok een wenkbrauw op en dook de linkse tunnel in. Jonas dacht even na maar het was Alex die zijn gedachten verwoordde: ' ik had nooit gedacht dat hij wist wat een koelkast was. Maar hij heeft gelijk…of bewaak jij jouw koelkast, Jonas?' Zelfs nu had Alex nog het lef om kleinerend te doen. Jonas draaide met zijn ogen en volgde Alex de tunnel in.
feedback van andere lezers- ivo
sjiek hoor, het leest als een stoomtrein en je voelt haast geen enkele bobbel meer in het rijden, het is net een race-auto die in de bochten kleeft - knap ..
catharina: Bij deze is mijn jaar leuk gestart :) - doolhoofd
Strak.
catharina: Cool :)
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 4Uitstekend:   2 stem(men), 100%Goed: 0 stem(men), 0%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 2 stem(men) |
