naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Bruxelles

door warket

Eerst stond ik aan een lichtschakelaar die niet bestond te prutsen en daarna aan een thermostaat. Ik weet dat omdat zij het me vertelde. Geen controle meer. Angstaanjagend is dat. Ik heb vannacht aan slaapwandelen gedaan.
Doorrazend verkeer en vliegtuigen in de lucht. Ik kan het me permitteren om het niet te horen.
9u: Halfweg naar het werk draai ik Ludovicus negentig graden. Ik fiets naar Brussel.
In het bos maak ik mijn naamkerf van vorig jaar in een houten zitbank schoon. Ik denk dat het nu ongeveer tien uur moet zijn. De zon komt uit de wolken.
Avenue de la couronne nummer twaalf. De deur van mijn eerste werkgever is onveranderd gebleven, net zoals het café op de 'Place Roupe' waar ik veertig jaar geleden een afspraak had met Nieuwemaan.
Aan de avenue Louize een accordeonist op de stoep. Bonjour monsieur.
Opticien diplomé in la rue Haute.
Middag: eten aan het zuid. Man met witte baard slurpt soep. Roodharige vrouw met paardenstaart friemelt mobiel. Na de maaltijd ga ik ronddwalen.
Porte de Flandre, La Bourse, place Saint Géry…les egouts de Bruxelles. Nu nog even Molenbeek in, de woestijn van Brussel. Sluiers op een bank. Hier ga ik te voet.
Daarna de vismarkt en aan de beurs drink ik Iers bier. Aan de barman vraag ik of het woord 'monsieur' foutloos geschreven is. Het is ok antwoord hij. Rare werkdag vandaag. Naar voorbijgangers kijken. De jonge vrouw tegenover mij wiebelt met haar benen zoals ik dat doe.
De mensen die me passeren stinken naar parfum. Hier is ooit de 'Bon Marché' afgebrand.
Mevrouw, mag ik u fotograferen?
Neen.
Brussel, dat is een multiculturele stad, en ineens zie ik dat de Martinitoren verdwenen is.
Vooraleer ik terug ga naar mijn dorp geef ik elke bedelaar een hand.

feedback van andere lezers

• ivo
  een mooi beeld van een stad die is maar niet meer is zoals ze was, inderdaad de Martino toren.
• andremoortgat
  Ik sluit aan bij Ivo
  Ik heb ook verder liever mijn eigen
  stek hier in 't waasland
• pieter
  Eddie,
  Dit spreekt mij aan. Wat dan?
  Nou, ik zal het proberen uit te leggen.
  Ik ben een Nederlander, een noordwest Europeaan en ik ben op veel plaatsen in de wereld geweest. Overal is het anders, dat is normaal. En meestal vind ik snel mijn draai. Maar in Brussel is dat niet het geval. De Brusselse gewesten zijn Nederlandstalig en Brussel zelf is officieel tweetalig. Nou, vergeet het maar. Bijna nergens kun je met je Nederlands terecht. De eeuwige vraag: kunnen ze het niet of willen ze het niet? Ik voel mij er ontheemd en dat is 'creepy'. Ik spreek trouwens best aardig Frans en als het nodig is, doe ik dat ook. De vader van mijn Brusselse neefje kwam uit de Marollen. Dat neefje zei tegen mijn buurvrouw: merci Madame. Dat vond zij charmant. Was het ook. Maar hij sprak perfect Nederlands en was een echte Brusselaar. Dit vind ik steeds
  minder terug. Het voelt soms alsof ik in een surrealistische wereld ben beland. Ik kan mij voorstellen dat veel (tweetalige) Brusselaars zich ontheemd gaan voelen. Goed, een lang verhaal en wellicht wat melodramatisch.
  Daarom spreekt de manier waarop jij Brussel beschrijft zo aan en het is ook nog eens gewoon goed geschreven.
  Vriendelijke groet,
  Pieter.
  warket: Ik ben er in de jaren zeventig naar school geweest. Heb er ook 14 jaar gewerkt. Veel is er veranderd en toch blijft het me aanspreken.

Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 4

Uitstekend: 1 stem(men), 33%
Goed: 2 stem(men), 67%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 3 stem(men)