Volg ons op facebook
|
< terug
Nawoord, zoals dat hoort hé...en dan bent u vrij :)
Jonas zette de kleine jongen in het hoge gras en stroopte de boomrand af, op zoek naar een lange, stevige tak.
Hij vond er eentje die voldeed, sleepte hem mee en ramde hem in de grond.
'Mag ik, papa?' Hij glimlachte, tilde zijn driejarig zoontje op. Vervuld van trots zette het jongetje een omgekeerd blikje op de stok. Een rood baken in een zee van gras. Er was een deken uitgespreid, een beetje verderop smeulde hun kampvuur en in de grote rugzakken zat er een uitgebreide picknick.
Joke tuurde naar de donkere boomgrens. De avond viel snel, tussen de bomen. Hier, in het oude domein van de Baas was het nog volop dag, maar lang zou het niet meer duren. Niemand waagde zich op het veld sinds er tien jaar geleden zeven mannen de dood vonden onder de hoeven van een dolgedraaide kudde.
'Daar zijn ze.' Jonas kwam naast haar staan, hun zoontje op zijn schouders. Vanuit de schemering van de bosrand kwamen 2 mannen. De grootste had zijn arm om de schouder van de ander en fluisterde iets in zijn oor en er volgde al snel gelach. Ze stonden even stil en namen duidelijk het hele tafereel voor hen op. De kleinste van de 2 maakte zich los van de ander en zwaaide uitbundig met beide armen. Jonas barstte in lachen uit en zwaaide terug.
Joke rende naar voor en vloog in de armen van de eerste.
Råvin ving haar op en draaide haar enkele toertjes rond. Alsof ze een klein meisje was in plaats van een volwassen, zwangere vrouw.
Hij was haar al jaren boven het hoofd gegroeid. De jongen had plaatsgemaakt voor een man. Zijn lange haren waren kort en kropen in donkere krullen vanonder de bordeaux muts die ze hem vorig jaar had gegeven.
Hij zette haar net op tijd neer om zijn petekind op te vangen die zich roekeloos in zijn armen stortte.
Joke hoorde haar zoontje kraaien van plezier toen Råvin hem hoog optilde en ermee door het veld rende.
'Mooi hé,' Soras kwam voor haar staan en sloeg zijn armen rond haar heen. Ze begroef haar gezicht in zijn hemd, snoof de geur van bos en kampvuur op.
'Je bent er.' Fluisterde ze. Soras kon de wereld aan. De tiener van weleer was een man van om en bij de dertig geworden. Alle zachtheid van toen was vervangen door iets anders, een dun laagje onkwetsbaarheid. Soras lachte en het geluid vibreerde tegen haar wang.
'Altijd, dit wil ik niet meer missen.' Het viel haar op dat hij lijntjes in zijn ooghoeken had als hij lachte. Zijn onderlip was gescheurd en hij had een baard van enkele dagen. Het maakte hem echter, deden hem eer aan.
'Je ziet er goed uit,' ze kuste hem op zijn wang. Soras grinnikte.
'Jij ook, meidje. Maar je was me voor met het compliment.' Hij plukte nonchalant een bloem en stak die in haar haren.
'Charmeur,' lachte Joke, maar ze glimlachte tevreden toen hij zijn handen op haar buik legde.
'Een dochter.' Antwoordde ze op de opgestelde vraag. ' Die wordt jouw last, Soras. Råvin heeft zijn handen al vol.' In de verte hoorde ze het hoge stemmetje van haar zoon. Råvins lach volgde direct. Man en peuter begonnen luidkeels aan een duet. Ergens fladderden enkele vogels verontwaardigd op.
'Kinderen hé.' Soras knipoogde. ' Dank je wel, meidje, het is een eer. Een meisje hé, fantastisch.'
Met zijn arm om haar schouder slenterden ze tot bij Jonas.
Hij stond hen op te wachten. Met een intense blik volgde hij zijn vrouw. 'Te klein om het gevoel vast te houden.' Zo had Soras het gezegd en Jonas kon het alleen maar beamen. Soms dacht hij dat hij zou knappen. Soras kruiste zijn blik. De bruine ogen lichtten even op en hij zei iets tegen Joke.
Joke keek verrast naar hem op en toen naar Jonas. Het was die blik.
Zijn vrouwtje, in de armen van zijn beste vriend. Als het eender welke andere, knappe, blonde man was geweest die zo innig met haar omging, dan zou Jonas zich verplicht voelen om zijn tanden uit te slaan, maar dit voelde juist.
Jonas ging hen tegemoet.
'Hey,' Hij grijnsde en kuste Soras op zijn wangen. De twee mannen, die elkaar gevonden hadden tijdens een noodlottige nacht, nu tien jaar geleden, omhelsden elkaar stevig. Jonas kon zich geen betere vriend voorstellen dat deze kalme, wereldvreemde man.
'Niet janken, Jonas.' Soras maakte zich los. ' Ik ben blij je te zien.' Hij keek Jonas warm aan. Jonas lachte. Dit was zijn beloning voor een half jaar werken.
Drie weken vakantie met de mannen die hij al tien jaar beschouwde als zijn beste vrienden. Twee maal per jaar kwamen ze naar hier op verlof. Tussendoor waren er de picknicken of wandelingen door de bossen. Råvin wilde zijn petekind zoveel mogelijk zien, zijn energie met het jongetje was grenzeloos en het ventje was dol op zijn grote vriend.
Soras ging op het deken zitten en nam de beker schuimwijn aan die Jonas hem gaf.
'Wat is er met jouw vinger gebeurd?'
'O,' Soras wiebelde met het stompje, ' iets had honger.' Hij lachte en Jonas voelde de spanning van een heel jaar van zich afglijden.
'Mama!!' Het jongetje gilde van ver. Råvin kwam glijdend naast het doek tot stilstand en plukte het jongetje van zijn schouders.
'Jij wordt te zwaar, mannetje,' hijgde hij en hij plofte op het deken. Tussen Soras en Jonas in. Soras plukte een blaadje uit zijn haar en Råvin mepte zijn hand weg. Joke grijnsde om de twee.
' Mag ik ook eentje van die?' Råvin wees naar Soras' beker.
' Hallo Råvin.' Jonas keek naar de jongeman. Råvin grijnsde.
'Aha, jij bent er ook.' Hij krabbelde overeind en woelde door Jonas dunner wordende haar. De twee verdwenen vechtend en lachend in het lange gras. Het kleine jongetje keek met grote ogen toe.
De rust kwam met de nacht. Ze lagen met vier op het deken. Joke vlijde zich naast Råvin, het kleine jongetje sliep tussen hen in. Naast haar waren Jonas en Soras zacht aan het praten. Hun diepe stemmen kabbelden rustig voort. Nu en dan lachte Soras. Het was het warmste geluid die ze kende. Råvin keek over haar hoofd naar zijn echtgenoot en zag er heel erg gelukkig uit.
'Ze zijn van ons.' Fluisterde hij in Jokes haar. Joke zuchtte tevreden. Morgen zouden ze naar de Klif gaan en naar beneden duiken, als kinderen. Het zou een fantastische dag worden.
Råvin sloeg zijn arm om haar schouder. Joke keek naar hem op. Hij was nog steeds jong. Met haar vinger volgde ze de littekens die zijn gezicht verminkten. Een aandenken aan een aanvaring met de Baas. De laatste die de Baas ooit zou hebben.
Hij keek haar warm aan.
'O, kijk daar.' Soras wees naar een heldere streep die door de lucht schoot. ' Tijd om te wensen, mijn vrienden…'
Zo, het zit erop. Bij deze zijn Soras en Ravin wereldkundig gemaakt. Ik weet dat het geen grootste lectuur is, al bij al is het gestart op regenachtige avonden in Noorse trekkershutten, met een balpen en een schriftje en diende het als leesvoer voor mijn 'fellowship' op reis. Ik schreef een deeltje, zij gaven suggesties en lazen het dan. Zij zijn nog steeds laaiend enthousiast, ook al leveren ze me geen titel. Al bij al werd het een heus verhaal waarin ik onze reis gewoon vermengde met mijn te veel aan fantasie. Het is een jaarlijkse gewoonte.
De rest is hier en daar bij elkaar geschreven, een uurtje hier, een kwartiertje daar. Dus sorry voor inhoudelijke fouten en de nu en dan onlogische gang van zaken. Maar daar ligt u waarschijnlijk niet wakker van .
Ik besef ook goed dat er geen al te groot schrijftalent aan mij verloren is gegaan. Graag doen is geen synoniem voor kunnen hé. Maar ik hoop dat u het een leuk tussendoortje vond.
Dank u voor het doorlezen, ik was eerlijk wat nerveus…
Maar u was héél erg vriendelijk voor mijn creatie. Ik kroop niet huilend in mijn bed en was ook niet genoodzaakt om me te gaan bezatten. Ik leerde ook nu en dan wat bij, wat altijd leuk is.
Met vriendelijke groeten
Catharina
feedback van andere lezers- doolhoofd
Wat een episch einde...
catharina: Snif... - ivo
Catharina, dank je wel voor het leuke onderhoudende dat je hier bracht - Ik zou als ik jou was een ander verhaal hier zetten en je schrijfkunsten aanscherpen, je leert enkel schrijven door het te doen, en niet door anderen te kopiëren, alhoewel je qua stijl wel kan leren, maar ook afleren.
Ik ben er zeker van dat als je nog enkele verhalen schrijft en je dit verhaal terug bij je neemt, je enkele aanpassingen zal doen. Dialogen iets meer uitspinnen of situaties ietsje beter als neutrale verteller toelichten - maar dan zou ik zeker, na die revisie dit naar Averbode of zelfs naar Lannoo doorzenden. Geloof me je zal een leuk antwoord terugkrijgen, wedden?
catharina: Dank u zeer wel!!!!
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 4Uitstekend:   2 stem(men), 100%Goed: 0 stem(men), 0%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 2 stem(men) |
