Volg ons op facebook
|
< terug
Bulldozer rijdt luxe-boerderij binnen…
Iedere keer als m'n kleindochter Kyra op bezoek komt, sta ik versteld van haar woordenschat. Ze is vijf jaar en tatert erop los als een volleerde advocaat. Soms begrijp ik niet goed wat ze bedoelt, maar kom, geen nood, ze zal het met handen en voeten wel uitleggen. In haar leefwereldje is zij de baas, ik moet me daar niet mee bemoeien. Ik mag meespelen, maar zij bepaalt de regels…
" Bompa, ik ga een boerderij maken en jij mag helpen…"zegt ze met twinkellichtjes in haar oogjes.
" Laat bompa gerust, we zijn aan 't praten. Als grote mensen praten, moeten kleine mensen zwijgen…"zegt haar moeder, die toevallig ook nog m'n dochter blijkt te zijn.
Ze kwam me al bekend voor…
" Maar ik vraag het toch maar, juist hé bompa?"zegt ze. De rebellie zit er al vroeg in, denk ik dan.
" Kyra, hoort ge niet wat ik gezegd heb?"vraagt m'n dochter.
" Wat heb je gezegd, mama?"
" Dat wij aan het praten zijn…"
" Maar nu toch niet meer, de bompa heeft al heel de tijd niets meer gezegd…"zegt Kyra terwijl ze me aankijkt op zoek naar steun.
" We kunnen ook praten terwijl ik met haar een boerderij maak…"probeer ik de kerk in 't midden te houden.
M'n dochter mompelt wat. Ik doe geen moeite om het te verstaan. Bompa's zijn nu eenmaal gemaakt om dwars en op de grond te liggen…
Ik lig op de grond m'n knoken pijn te doen. Voor een kleinkind moet je wat overhebben. Kyra heeft de helft van de boerderij al uitgestald. Wat lig ik hier feitelijk te doen, vraag ik me af. Musti, de poes, komt eens kijken of ze de boel niet kan afbreken. Hé, hoor ik haar denken, mijne baas is laag gevallen. Rot op, kattenkop, ik ben de grondwerken aan het doen voor wat een luxe-boerderij moet worden…
" Kyra, kan jij een weide maken? Een weide is een stuk grond dat groen ziet omdat er gras op groeit. De koe-en andere beesten eten dat graag…"
" Bompa, ik weet wel wat een weide is hoor!!"
" 'k Wist niet dat ge al zo slim waart, sorry, bompa heeft een beetje geheugenverlies. Maar ik heb dat al van bij m'n geboorte…"
Ik hoor Kyra zachtjes tegen een paard zeggen dat haren bompa een beetje zot is. Het paard hinnikt instemmend. Die gaat straks naar de slachterij, ge moogt gerust zijn.
" Kyra, je mag niet zeggen dat bompa zot is, je moet zeggen dat hij gek is omdat hij ze niet alle vijf meer op een rijtje heeft…"
" Ik heb dat niet gezegd, het paard heeft dat gezegd…"
Ja, zo is het gemakkelijk, denk ik dan. In ieder geval heeft dat paard z'n eigen doodvonnis getekend…
De weide is klaar, m'n stallingen en woonst ook. Maar Kyra heeft verborgen talenten. Ze is niet alleen advocaat, maar ook nog architect. Na een grondige inspectie wordt de helft van mijne boetiek afgekeurd. Niet conform de Europese wetgeving, vermoed ik.
" Waarom is bompa's boerderij niet goed?"vraag ik een beetje in m'n wiek geschoten.
" Maar bompa toch, de paarden, koeien en varkens kunnen niet binnen in de stal, de deur is te klein, die bompa toch…"
De toegang tot de stal is inderdaad te klein, maar voor mij was dat maar een detail.
" Ja, maar ge moet die beesten langs het dak binnen laten, kijk, het dak kan eraf…"
Mijn dochter zegt dat ze nog nooit een boerderij gezien heeft met een dak dat open gaat om de beesten binnen te laten. Gaan we zo beginnen, denk ik dan, dochter en moeder samen tegen diene arme bompa. Van uw familie moet ge 't hebben hé?
" Daarom is het ook een luxe-boerderij hé?"zeg ik met overtuiging. Ik moet en zal het laatste woord hebben, zoveel is duidelijk.
" Bompa, kijk, goed kijken hé? Ik ga de deur groter maken…"
Ik kijk goed, zelfs heel goed. De reden dat ik een bril draag.
Ze breekt de helft van mijn, met enige moeite en pijnlijke knoken, in elkaar gezette legoblokjes af. Ik vraag of ze soms een hamer kan gebruiken. Ze hoort het niet of ze wil het niet horen, dat kan ook…
De toegang tot de stal is inderdaad groter, ge kunt er met een vliegtuig in vliegen zonder iets te raken.
" Kyra, maar de stal heeft geen deuren, die beesten gaan in de winter verrekken van de kou…"
Die zit, daar moet ze even over nadenken.
" Ik weet het, weet jij het ook, bompa?"
" Nee, Kyra, wat zou ik moeten weten?"
" Ik zet de caravan tegen de deur. Als ze binnen zijn, kan ik ze zien vanuit de caravan.."
" Da's een goeie oplossing, Kyra, ik zou er niet opgekomen zijn…" "
" Ik wel hé, bompa?"
Ik vertik het te antwoorden.
" Laat bompa nu eventjes gerust, "zegt m'n dochter.
Ik kruip recht, met zuchten en steunen. Wat een bompa lijden kan.
Ik zit aan tafel met een kopje thee. Ik kijk naar m'n kleindochter die boerenmeid aan 't spelen is. Ik zie haar het dak van de boerderij eraf halen. Ze pakt de bulldozer, legt er de beesten in, rijdt ermee naar de boerderij en kiepert heel het zootje erin. Ze buigt zich over de open boerderij en zegt op gebiedende toon:
" En nu wil ik dat iedereen gaat slapen en ik wil niets meer horen…"
Hupsakee, het dak gaat er terug op, 't is muisstil op de luxe-boerderij…
" Bompa, gaan we kleuren in m'n nieuwe kleurboek?"
" Bompa, jij mag de kleurtjes kiezen…"
" Bompa, gaan we vier op één rij spelen?"
Bompa begint er stilletjes aan te denken om te verhuizen naar een landelijk gebied, dat ingekleurd staat als natuurpark.
" Laat bompa toch eens twee minuten gerust, moet die nu altijd met je bezig zijn?"vraagt m'n dochter.
" Ja, 't is mijne bompa hé?"
Ik moet een lach onderdrukken, mag het gezag van de moeder niet ondermijnen. Ik knipoog naar Kyra, ze kijkt haar mama uitdagend aan. M'n dochter is niet gediend van zulke antwoorden, daar komen troubles van.
" Feitelijk heeft ze wel gelijk hé?"zeg ik.
" Kan zijn, maar ze moet eens leren haar grote mond te houden…"
" Hoe waart ge zelf?"
" Als ik een grote bek opzette, zei je altijd dat ik m'n mond moest spoelen met zeep…"
" Spoelen had ik gezegd, niet uitdrinken…maar 't heeft niet veel geholpen hé?"zeg ik.
" Nee, maar dat kwam omdat je nooit lang kwaad kon blijven…"
" Zo de moeder, zo de dochter, de appel valt niet ver van de boom….en Kyra, ge moogt nu al stoppen met uw gezaag…"
Kyra mompelt dat ik haar bompa niet meer ben. Ik mag nooit meer meespelen, ook niet de kleurtjes zeggen. En de boerderij trekt op niks, ze rijdt er met de bulldozer tegen.
" Je hebt zojuist al die beesten doodgemaakt. Proper hé?" zeg ik tegen haar.
" Bompa, die zijn niet echt, die zijn van plastic…"
Wie heeft er hier het laatste woord, denk ik dan…
©GoNo
feedback van andere lezers- ivo
zo herkenbaar Gono, zo herkenbaar pff mooi hoor
GoNo2: Dank u! - andremoortgat
Aandoenlijk, leuk en zo herkenbaar
Met jouw stijl weer een zalige lectuur
GoNo2: Dank u! - greta
Super anekdote!
GoNo2: Dank u!
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 6Uitstekend:   3 stem(men), 100%Goed: 0 stem(men), 0%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 3 stem(men) |
