Volg ons op facebook
|
< terug
koffietafel in de boekenwinkel
Met dank aan pisatelj - die voor de inspiratie zorgde.
Terwijl de mist zich nog had genesteld tussen de stoeptegels en als een deken over de winkelstraat hing, stampte ik de korrelige rijm snel van mijn schoenen en draaide de sleutel van het slot in de winkeldeur open. In mijn achtergelaten spoor kon je duidelijk zien dat het nog heel koud was.
De lichtschakelaar die onder mijn toonbank staat kan ik meestal op de tast vinden. Deze mistige ochtend helpt me hier niet om hem gemakkelijker te vinden. Het licht van de lantaarnpaal wordt door de mist als een spons opgeslurpt, waardoor de donkerte bleef hangen in de nog niet verlichte winkel.
Ik denk dat mijn boekenwinkel de enige is in Vlaanderen die om 6u30 reeds zijn deur opent en zorgt dat de klanten op hun gemak hier een deel van hun ochtend kunnen doorbrengen.
Mijn winkel heeft buiten het aanbod van de vele boeken ook een lange koffietafel, waarop de ochtendkranten en de koffie gratis te verbruiken zijn. Sinds ik deze stunt heb bedacht heb ik veel meer klanten langs mijn toonbank zien passeren en is mijn verkoop in die mate gestegen dat ik met de opbrengst mijn gezin kan onderhouden.
Voor de boeken die ik niet in mijn winkel heb staan, werk ik samen met collega's. Samen hebben wij een website en via het centraal boekenhuis, kunnen wij haast elk boek de volgende ochtend bij onze klant afleveren aan een prijs die gelijk is aan wat men betaalt in de winkel. Een hele vooruitgang.
BOL.com en andere online boekenwinkels zijn in het stadje waar ik woon geen concurrent meer. Want ook al zijn ze ongeveer 25% goedkoper, mijn klanten komen voor het kopje koffie en hun krant bij mij in de zaak en vinden het zo gezellig dat de ze hun boeken bij mij en nergens anders.
En als ik het boek niet in huis heb, kopen ze het online op mijn site. Maar, ik zie ook dat mensen die ik niet ken mijn online shop hebben gevonden. Mijn digitaal boekenwinkeltje heeft succes.
Elke ochtend doe ik om half zeven mijn winkel open en zorg ik dat de dagbladen die met de post werden geleverd op de lange kloostertafel liggen. Koffie moet ik niet meer maken. Sinds ik vier Senseo apparaten heb staan, maken de klanten zelf hun eigen koffie. Ik heb met een grote koffieboer uit de grootstad een afspraak gemaakt. Ik verkoop geen koffie en voeding, maar ik maak wel reclame voor hun coffeepads in ruil voor een maandelijkse donatie van verschillende soorten 'pads'. Gasten en klanten kunnen hier gratis koffie drinken. De vuile tassen (kopjes voor onze Noorderburen) worden zelf door de gebruikers in een afwasmachine geplaatst. De koffieboer heeft ook een hele voorraad tassen (kopjes) en ondertassen (schoteltjes) geleverd, zodat er altijd voldoende servies aanwezig is.
"Goede morgen" mijn eerste gast is reeds daar.
"Het is wel koud he,"
"ja, je zegt me wat, het was net of het had gesneeuwd, maar het was de ochtendrijm" "Toen ik naar hier kwam kon ik geen hand voor mijn ogen zien bij den Broeckx".
"Hopelijk botsen er geen auto's en wordt er niemand van zijn fiets gereden".
Al knikkend zet ik radio Klara op en een zachte muziekstroom vult de winkel.
De Senseo pruttelt zijn eerste kopje. "De suiker? die staat nog in de kast, daar links. O ja, wist je het al, het nieuwe boek van Meester Verkrijt is uit"
"Neen, heeft hij terug een boek geschreven?"
"Jep, het is een soort van vrouwenalfabet".
"Een vrouwenalfabet?"
"Ja, hij heeft in een soort van biografie, al de vrouwen geportretteerd waarmee hij ooit iets heeft gehad. Je waant je in een galerij van schilderijen en zoals je elke schilderij bekijkt, zo lees je zijn ervaringen."
"Als het een typische Verkrijt is, dan zal het wel lezen met rode oortjes worden"
"Ho, is het daarom dat je hier altijd zo met rode oren komt binnen gewaaid" plaag ik hem.
Hij verslikt zich bijna in zijn koffie. "Dat ga ik je niet vertellen beste vriend, wanneer komt het boek binnen of moeten wij het online bestellen?"
"Ze zijn gisteren binnengekomen, ik moet ze nog uitpakken, morgenvroeg zullen ze hier op de toonbank liggen en als zoete broodjes wel weggaan, ik heb er alvast een gros van besteld."
"Staan er vrouwen van hier uit de stad ook in?".
"Ik heb het nog maar diagonaal gelezen, maar op het eerste zicht zijn het allemaal vrouwen uit de grootstad waar hij studeerde".
"Je moet er maar in staan denk ik dan maar"
"Toch niet hoor, want op de achterflap schrijft Verkrijt dat sommige vrouwen er op stonden om er met hun echte naam in te mogen staan".
"Je maakt me echt curieus, nu wil ik het zeker lezen, wat kost het boek?"
"Het valt mee, voor twaalf en een halve Euro wordt het verkocht".
"Zodra je ze hebt uitgepakt, leg er dan maar een voor mij opzij, ik zal het morgen dan wel meenemen, en om zeker te zijn dat je het niet vergeet, hier is twintig Euro, en geef morgen maar gepast terug samen met het boek". Ik neem het biljet aan en stop het weg in de kassa, samen met een bestelbriefje voor het boek van onze meester Verkrijt.
Achter mij is mijn vrouw Anne binnen gekomen, voor velen het zonnetje in de zaak. Ikzelf kan nogal stuurs en afwezig reageren, zeker als ik in een boek aan het verslinden ben, dan is de buitenwereld zoals de Galaxy, heel ver weg en mysterieus. Zij neemt ook een Senseo en geeft me een knipoogje, terwijl zij het boek van Verkrijt onder haar arm houdt.
"Heb je het al uit?"
"Nog niet helemaal, maar het is wel boeiend om te zien hoe ook vrouwen wel heel anders kunnen zijn".
"Heb je van hem nog wat kunnen leren?" vraagt onze gast die geamuseerd naar ons zit te kijken.
"Verkrijt mij wat leren, maar jongen, je vergeet dat ik niet bij de nonnetjes naar de kleuterschool ben gegaan en ik mijn hele schoolopleiding in de grootstad heb gedaan, daar leer je veel meer dan enkel lijntjes trekken en het recht knippen met een schaartje."
Met een overdreven kuch onderbreek ik haar verweer en verdedig mezelf " Kom op seffens denken de mensen hier nog het meest vreemde over ons".
"Verkrijt vertelt veel meer over de basisbehoefte van de mens dan over de vrouw, ik als vrouw lees heel veel zaken die ik wel herken, maar de context waarin hij dit schrijft, is duidelijk vanuit een mannelijke perceptie geschreven"
"Is het dan zijn behoefte die hij beschrijft?" vraag ik met een terechte interesse.
Anne schudt haar hoofd en zegt "Neen, hierin blijft hij wel heel oppervlakkig, het is net of hij zit daar op een stoel voor een raam en hij vertelt wat hij doorheen dat raam ziet, terwijl je als lezer enkel kunt luisteren naar de stem van de verteller." "Tja, zo heb ik het ook gelezen" vul ik aan.
"Maar, ik vind ook dat hij de achterzijde van zijn binnenste behangpapier laat zien. Want, om zo te schrijven moet je ook die kennis en dat inzicht hebben, anders kan je het zo niet beschrijven".
Anne knikt en roert wat suiker in haar koffie.
"Over hoeveel vrouwen schrijft hij zo?" vraagt onze gast, die nog steeds niet van zijn koffie gedronken heeft.
"Wil je weten met hoeveel vrouwen hij 'het' gedaan heeft" vraagt Anneke redelijk plagerig.
"Neen, dat interesseert me niet, maar wel hoeveel vrouwen hij zo beschrijft.
"Het is een alfabet en daarin staan zesentwintig letters".
"Wow, zesentwintig verschillende vrouwen waarvan hij het achterste van hun tong beschrijft?
Anne smaalt "En veel meer, maar dat vond ik persoonlijk het minst interessante, maar de wijze hoe de vrouwen naar de relatie en het leven kijken, ik krijg er kippenvel van, zo puur en echt".
"Het feit dat de behoefte wat de mens drijft, om niet alleen te zijn en de behoefte van verbondenheid te vinden in een ander, gewoon om zichzelf te mogen zijn en om zich veilig te kunnen voelen, is veel meer dan de seksuele handeling van een man die zich in een vrouw wringt en de ontlading van een emotie die je ook kan vinden in andere genoegdoeningen, zonder dat je daarvoor persé moet klaarkomen".
Terwijl ik deze woorden zeg zie ik dan mijn jongste dochter binnenkomt. Zij komt voor ze vertrekt naar school altijd een kop koffie drinken. Zij vindt het best gezellig dat ze hier ook zomaar kan binnenvallen en samen met de gasten en klanten kan kletsen over wat het leven en al wat erbij hoort ons als mens kan bieden. Zo jong ze nog is, zo wijs kan ze zijn. Alleen hoor je dat de maturiteit die nodig is om deze menszaken te vatten, nog geen wol heeft gedragen.
"Zo een interessant onderwerp en dat zo vroeg in de ochtend, ik dacht dat dit pas na tien uur 's avonds op tv kwam". "Hoe weet jij dat dit na tien uur is?" vraagt haar moeder plagen geďnteresseerd. "Op school he mama, onze godsdienstleraar heeft ons vertelt dat als wij ons afvroegen hoe de bijen en de bloemen dit nu allemaal juist doen, wij na tien uur maar eens naar de tv moesten kijken".
"Het gaat over Maslow en zijn behoefte driehoek of piramide" zeg ik tegen mijn jongste " en als grote mensen spreken, dan weet je dat je je er niet mee moet bemoeien". Haar ogen spuwen vuur en zegt zeer nonchalant "dit is een boekenwinkel en hier worden enkel maar gesprekken gevoerd die voor alle klanten en gasten aangenaam en passend worden gevonden, kijk maar daar staat het weliswaar mooier omschreven geschreven, de klant is koning zolang die zich koninklijk gedraagt en wat je hier vertelt mag door iedereen gehoord en beoordeeld worden, geheimen worden aan deze tafel niet verteld".
Haar moeder zette ondertussen een tas (kopje) onder de Senseo en zorgde dat er een lekkere koffie werd klaargestoomd.
"Uw lamp op uw fiets werkt toch nog" vraag ik haar "Want zo'n mist is wel gevaarlijk". "De mist is ondertussen al heel wat opgetrokken, ik heb nog wel wat mistbanken gezien, maar het was niet zo erg als gisteren".
"Bij den Broeckx ook?" vraagt onze gast. "Heu, ja, ik heb gewoon kunnen fietsen en het is me toch niet opgevallen". "Amai, dat in een half uurtje zo kan optrekken, toen ik er voorbij kwam, zag ik geen hand voor de ogen".
"Wat is de piramide van Maslow?" vraagt mijn dochter. "Heb je dat nog niet geleerd" vraagt Anneke. Ze schudt met haar hoofd en drinkt haar koffie.
"Maslow is een psycholoog uit Amerika die een bepaalde behoeften opbouw heeft bedacht en de lichamelijke en organische behoeften als de basis van de menselijke behoeften aanziet. Honger, dorst, slapen, naar het wc gaan, sporten, seksualiteit " ik haperde even en vervolgde "als de geest en het lichaam hiervoor klaar zijn uiteraard. De homeostase, is een zeer brede basis. En bewust of onbewust heeft elke mens hier een behoefte aan. En wie niet eet of drinkt, die overleeft niet. Zo is het met elk van de eigenschappen die in deze fase zijn opgenomen."
"ha, wil dit dan zeggen dat wie geen seks heeft sterft?" Mijn dochter is kleffer en weet direct waar de gevoelige snaren liggen om je als opvoeder in een positie te brengen dat vragen lastige kliffen worden waar je met heel veel gevoel voor evenwicht over een slappe koord moet stappen.
"Neen, dat wil zeggen, dat mensen die geen seks hebben, deze behoefte moeten sublimeren" 'sublimeren, wat is dat nu weer?" "wel, sublimatie in de fysica betekent de faseovergang van een stof - zoals water dat ijs wordt - in de psychologie betekent sublimatie dat de behoeft wordt omgezet in een ander verlangen, waarbij zoals water ijs of damp wordt, het verlangen wordt omgezet naar een ander verlangen, dat daar wel bewust of onbewust is voortgekomen"
"ha, zoiets als masturbatie?" Anneke verslikt zich in haar koffie en de gast, die nog steeds aan de lange tafel zit, begint hardop te lachen.
"Ja, je zou masturbatie als een sublimatie kunnen zien, maar het hoeft niet altijd sublimatie te zijn, het is maar met welke ogen je naar je eigen seksualiteit wil kijken. Want in de basis is je eigen lichaam hetgeen wat je voelt en wat je ervaart en is al het overige wat mensen er van maken en gemaakt hebben. Maar is het geen tijd om naar de school te gaan?" "Zeg, altijd als het interessant wordt stuurt je me naar school, of naar de muziekles of naar huis". "Ik kan er ook niets aan doen dat je hier in een gesprek binnenvalt en je feitelijk geen tijd hebt om er aan deel te nemen, dan moet je maar wat vroeger komen" zeg ik haar nog.
Anneke bekijkt me en zegt "kinderen worden zo snel groot, je denkt dat ze daar nog niet mee bezig zijn, maar hier moet ik toch mijn eigen visie op de jeugd eens gaan bijspijkeren".
De winkeldeur ging redelijk onzacht dicht, maar ik denk dat dit eerder door het spoeden dan door de emotie kwam.
"Het is wel vreemd dat Maslow dit allemaal zo kon zeggen, zeker in die tijd", onze gast drinkt ondertussen het laatste van zijn koffie op.
Anneke repliceerde "Ik weet niet of Maslow zo speciaal was, het was oorlog en Freud en Jung waren algemeen aanvaard in de psychologie van de mens. Freud moest zijn visie over incest nog inslikken, maar ondertussen waren er toch al heel wat realistische beelden ontwikkeld over de mens en zijn psyche. De tijd van de vrouw en haar hysterie dat ten gevolge van haar baarmoeder en drang om te baren kwam, was toen ook al achterhaald"
Onze gast antwoordde "Toch vreemd dat men voor baarmoeder in het Grieks het woord hysterie gebruikt, hoe lang heeft men deze psychische aandoening niet gekoppeld aan het lichamelijke van een vrouw?"
Anneke antwoordde, "Tja, hormonen zijn ook zo'n vreemde voertuigen in de mens, het feit dat sommige mensen zo verslaafd zijn aan het seksuele en zoals Freud vaak zei dat alles gesublimeerde seks was, maakt dat wij dit basisgevoel zo hard hebben ingedijkt, dat wij als mens vaak meer tegennatuurlijke stappen moeten zetten, omdat het gedrag dat wij willen tonen, als ongepast wordt ervaren. Apostel, onze Belgische filosoof die geloofde dat de ontwikkeling van de mens, zoals Piaget beweerde bij kinderen, ook bij volwassenen blijft doorwerken, maar altijd in een meer mature en bewuste fase, hierdoor de mens dingen doet en laat, omdat hij hierdoor zichzelf kan ontwikkelen.
Ik zette een doos met tweedehands boeken op het rek dat ik jaren geleden al in leven had geroepen, zodat klanten hun tweedehandsboeken hier terug konden verkopen en zei "Ik moet zo denken aan hoeveel mensen niet zoeken naar een bevestiging van het beeld dat zij zoeken in hun spiegel en enkel maar hun gebreken zien en niet meer de schoonheid die ze ook wel zijn. Het feit dat de mens zoveel verzameld en zoveel in zijn habitat neemt, zonder dat die het nodig heeft, enkel maar uit de behoefte om een gevoel van veiligheid te hebben, terwijl het feitelijk enkel maar 'stof' is."
Ondertussen waren de mama's die hun kindjes naar de kleuterschool brachten ook binnengekomen, zij kwamen hier wat verder babbelen bij een gratise tas (kop) koffie en brachten nieuwe info binnen waarover iedereen iets te zeggen had.
Sinds ik gratis koffie aanbied en een rek met tweedehandse boeken heb staan, is mijn winkel een ontmoetingsplaats geworden.
De vroege ochtend was terug een gewone ochtend geworden De gezellige drukte aan tafel zorgt dat er altijd andere mensen binnenkomen, sommige zitten al in een stevig gesprek en anderen zetten zich aan het hoekje en kijken in een verdwaalde krant naar een hoekje van herkenning. Anderen spreken elkaar spontaan aan en zo kabbelt onze dag door tot 's avonds en ik vanonder de toonbank, nadat de laatste vuile afwas in de afwasmachine is afgeruimd, het licht kan uitdoen.
feedback van andere lezers- pisatelj
ben zeer, zeer, zeer vereerd, al vind ik mijn vrouwenalfabet doorgaans onleesbaar en Verkrijt zeer geforceerd. MAAR ik hield er toch dit mooie, met psychologie doorspekte, en zeer warme verhaal aan over. Merci, Ivo.
In de hoop dat dit verhaal de eerste geslaagde promo-actie rond een album van Verkrijt is: hier de link voor kooplustigen:
http://www.lulu.com/shop/william-peynsaert-and-dieter-walckiers/mijnheer-verkrijt-buiten-de-lijntjes-kleuren-opent-deuren/paperback/product-20664095.html
ivo: goed zo, kijk eens aan .. bedankt voor je reactie - andremoortgat
Maslow, Jung en Freud,
Lulu en Verkrijt kleuren W.H.
God gebenedijd....
Waar is 't respect voor de Vrouw
In deze tijd ? Oa Besnijdenis van kindvrouwkes
Kijk naar 't misbruik (Afrika - Internet ...)
En waarom lopen zo veel
mannen achter hun piemel aan ?
Zie ook mijn bijdrage nr 127 Mercator-Jaar
De basis-behoeften blijven voor mij :
Bescheidenheid, eenvoud en respect.
(Mijn vrouw zegt altijd : daar een van de laatste
Pastoors doe uit preken gaat !)
ivo: Ook dat is een opvatting, over het respect tov vrouw denk ik dat je ook de portretten moet lezen, ik vind ze niet onrespect vol, Ik had niet de indruk dat ik onrespectvol heb geschreven, het gaat over de basisbehoeften van de mens, en dat is een perceptie van het gedrag - maar ik kan respect opbrengen voor wat je zegt, bedankt voor je reactie. - catharina
Identiek gesprek gehad op de schoolbanken, toen Maslow zijn intrede deed in onze beginselen van psychologie...en in onze deftige maatschappij waar de meeste mensen beschaafd en vriendelijk zijn ( ik geloof er rotsvast in) gaat zijn onderste laag perfect samen met respect, zowel van als voor vrouwen :)
ivo: bedankt Catharina, het leven kan verkeren, ik zat toch niet mee op uw schoolbanken :)
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 5Uitstekend:   2 stem(men), 67%Goed: 1 stem(men), 33%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 3 stem(men) |
