writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

zaterdag 1 maart 2014

door warket



Ik herkende haar meteen toen ik op het verjaardagsfeest van Lus in de tuin een sigaret ging roken. Zij kwam ook naar buiten en stak een joint aan. Vier jaar geleden hadden we op een stoep tien minuten met mekaar gepraat. Van haar zus wist ik ondertussen dat ze met een Engelsman in Zuid-Spanje was gaan wonen, zwanger werd en daarna alleen terugkeerde met haar kind. Ze had al een kind toen ze nog in Nederland woonde maar ook daar is ze weggegaan. Achtendertig, een turbulent leven en nu tante van mijn kleindochter.

'Wiet zelfgekweekt. Wil je eens proeven?'
Het voelt onwennig met familie in de buurt. Ze moet het aan mijn lichaamstaal gezien hebben en stelt me gerust door te zeggen dat haar vader het ook al eens gedaan heeft.
'Voel jij je gelukkig?'
Meestal weet ik "goed" te antwoorden wanneer iemand me vraagt hoe het met me gaat, maar hier moet ik seconden nadenken over een antwoord. 'Ja, zoalang ik de kwalen erbij kan nemen. Kijk, de hemel is dichtgeslibd' Het effect van de wiet begint te werken.
'De hemel ligt boven de wolken. Daar is het blauw.'
'Ik zie geen blauw.'
'Als je goed kijkt zijn er blauwe gaten in die grijzigheid.'
'Ook die zie ik niet.'
'Het is een kwestie van perceptie.'
'Jij ziet wat je wilt zien.'
'En dan?'
Ineens gaat ze bijna dansend voor mij staan. Pas nu merk ik dat ze bruine ogen heeft. Zacht indringende ogen die ze nog geen enkele keer afwende tijdens ons gesprek. Dat had ik vorige keer ook gevoeld. Het maakte haar aantrekkelijk.
'Wat doe je voor de kost?'
'Ruilhandel. Gratis weggeven en krijgen. Op een andere manier kan ik niet functioneren in deze samenleving.' Ze vertelt, alsof het doodnormaal is, dat ze weinig nodig heeft, aan de rand van een bos in een soort kraakpand woont en het hier grondig beu is.
'Mag ik een sigaret met je tabak draaien?'
'Ja, doe maar.'
Ze heeft rimpels rond haar knokige vingers, en aardnagels veel mooier dan die opgetutte manicure waarin de meeste vrouwen zoveel tijd investeren. Met een aansteker voor een sigaret gaan we heel dichtbij, vraag ik me af wat de familie, die ons kan gadeslaan, gaat denken.
Ze inhaleert diep. Nadat ze de rook uit haar longen zucht vertelt ze over haar project. Samen met zielsgenoten in het Zuiden een grondstrook kopen. Vergeleken met hier is het er spotgoedkoop. Er is ook een huis dat ze willen opknappen. Elektriciteit is er niet. Die gaan ze opwekken uit natuurenergie. Voor hun levensbehoeften voorzien ze een groententuin en pluimvee. Het wordt een plaats voor meditatie waar je samen positieve energie kan delen.
'Je vertelt het wel met overtuiging.'
'Ja, dat is zo. Ik geloof erin. Ik heb hier niets te verliezen. Het enige wat ik wil is samenleven met mensen die dezelfde behoefte hebben en die het aankunnen zo te leven. Ik neem mijn kinderen mee.'
'Ik zou het niet aandurven.'
'Waarom niet? Omdat je jezelf gebonden voelt?'
'Omdat ik verbonden ben met wat ik te verliezen heb. Dat maakt het verschil.'
Ze glimlacht. Ook dat is goed. Daarna gaan we terug binnen bij de anderen. Lus heeft haar gouden kroontje op. De taart wordt aangesneden en er wordt gezongen.
Op weg naar huis verneem ik dat ze vroeger nog aan zo een project begonnen was en na korte tijd totaal berooid bij haar andere zus gaan inwonen is.

 

feedback van andere lezers

  • ivo
    dromers heb je overal, mensen die zweven boven hun verstand, en ik geloof dat zulke dromers moeten bestaan, om anderen, die met de bakstenen zo zijn vastgeroest dat ze overhellen naar het andere, zodat het evenwicht terug wordt hersteld. Maar, met dromers moet je geen zaken doen, die moeten ze zelf opknappen, want je gaat mee in hun dieperik en dat kan enorm veel energie en geld kosten.
    knap geschreven Warket ..
    warket: Ik ben het, met mijn verstand althans, met je eens Ivo...maar diep in mij bespeelt de dromer een snaar.
  • doolhoofd
    Mooi.
  • michelly
    Mooi geschreven.
  • andremoortgat
    Ruilhandel en leven van "court circuit"
    Oude waarden en emo versus ratio
    Leuke oefening
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 7

Uitstekend: 3 stem(men), 75%
Goed: 1 stem(men), 25%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 4 stem(men)
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .