naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

't Lijkt wel of het gisteren was....20

door GoNo2

Ik ben hier nu ongeveer drie maanden. Ik heb alle testen die ze ooit uitgevonden hebben achter de rug. De uitslag krijg ik niet, de enige uitslag die ik krijg is acne. Van het vettige eten die ze hier voorschotelen. Gehaktballen die meer vet dan vlees bevatten. Bij alles wat men hier eet is er een saus voorzien. Je proeft duidelijk de maïzena. Op de frieten is niets aan te merken. Iedere woensdag is het frietenfeest. De ene keer met stoofvlees, de andere keer schnitzel en verse salade met tomaten. En toch zijn er hier van die gasten die het niet lustten. Ik vraag me af wat die dan thuis te eten kregen. Kaviaar, kreeft en een glas champagne?

De testen die ik moest ondergaan, waren van een bedenkelijk allooi. Ik moest gekleurde blokjes van verschillende grootte en vormen in de bijpassende uitsparingen steken. Ik voelde me een kleuter van vier jaar. De intelligentietest was ietsje minder simpel. Maar veel problemen had ik er nu ook weer niet mee. Er waren er daar anderen die zaten te zwoegen met de tong uit hun mond. Die naast mij probeerde voortdurend van m'n blad mee te lezen. De psycholoog pakte z'n blad en scheurde het in stukken uiteen. Hij gaf hem een nieuw blad en de jongen mocht opnieuw beginnen. Waarvoor is dat nodig, vroeg ik me af? Ook een onderdeel van één of andere test? Kijken hoe men reageert? De jongen kreeg tranen in de ogen. De klok aan de muur tikte ongenadig verder. Ik was ruim op tijd, mocht als beloning op de binnenkoer een sigaret gaan roken. Ik was al expert geworden in het sigaretten rollen, ik deed het sneller dan m'n schaduw. Na enige tijd, kwamen er nog een paar naar buiten. We keken naar de muur, elk met z'n eigen gedachten over vrijheid. We konden er niet over, te hoog en bovendien afgezet met prikkeldraad. Het prikkelde me. Was er hier dan geen enkele mogelijkheid om te ontsnappen? Woord gegeven of niet, ik was het hier kotsbeu…

Ik leer Daniel schaken. Daniel is niet zo stom dan ik dacht. Hij is een goeie leerling, heeft snel door hoe het schaken in elkaar zit. Hij begint te ontdooien, vertelt al eens iets over zichzelf en z'n familie. Ik begin een zekere vriendschap voor hem te voelen. Toch ben ik nog op m'n hoede. Rummens is al bij al geen slechte opvoeder. Zo lang hij maar gerust gelaten wordt en op tijd en stond z'n alcohol naar binnen kan kappen. Maar ik en Daniel houden de rumoerige bende onder de knoet. Ze hebben niet veel zin om tegen ons in te gaan. Onze reputatie is gevestigd en doet wonderen. Paviljoen A is onderverdeeld in vier secties. Ik zit op sectie 1. Met de andere secties hebben we alleen contact tijdens het sporten. Er is een trofee voorzien voor de beste sportsectie. Op de kast staan er al een viertal. Gewonnen door onze voorgangers. Een beetje competitie sterkt de mens, zegt Rummens altijd. Zelf doet hij nooit mee. Behalve als we pingpongen. Hij kent er wat van. Z'n smashes zijn niet te counteren. Hij geniet ervan om ons heen en weer te laten draven. Maar hij wint op een eerlijke manier, niet omdat hij toevallig opvoeder is. ik kan niet tegen m'n verlies en dat weet hij. Daarom ook dat hij me telkens uitdaagt. Waar ik gretig op inga, in de hoop hem lik op stuk te geven. IJdele hoop, ik heb nog nooit gewonnen van hem.
Maar in het schaken en dammen ben ik hem meester. Dus blijft de stand 1-1. Hij droogt me af met pingpongen, ik met schaken en dammen.
Ze vragen iemand om te helpen in het weekend in de keuken, zegt meneer Rummens langs z'n neus weg. In de keuken helpen heeft zo z'n voordelen. Altijd goed te bikken en je moet niet meer helpen met patattenjassen. De secties doen het voor jou. 't Lijkt me wel iets, zo leer ik die fameuze kok ook eens kennen. Ik zeg tegen Rummens dat ik dat wel wil doen. Hij zal een goed woordje voor me doen, zegt hij.

Na het eten word ik opgehaald door een opvoeder. We gaan naar de keuken. Kennismaken met de chef want hij en niemand anders heeft het laatste woord. De chef zit aan de lange blinkende tafel pudding te eten. Een overschotje van gisteren. Hij heeft een aankomend buikje, zal te veel van z'n vettige eten geproefd hebben, denk ik.

" Ga zitten, jongen. Ook wat pudding?"
" Ja chef, alstublieft…" zeg ik.
Hij schept een soepbord vol met pudding.

" Dat krijg ik allemaal niet op," zeg ik hem.
" Dat moet ook niet, de rest gaat naar de varkens, die vreten alles op. Zie je die blauwe ton? Da's de varkenston. Daar gooien wij al het afval in, de boer komt het alle dagen ophalen…"

" En jongen, kom je voor het postje van hulpkok?"vraagt de chef mij eens goed bekijkende.
" Ja, chef, zoiets toch…"
" Heb je al in een keuken gewerkt?"
" Ja, een paar keer bij de paters als er een feestje was…"
" Wat hebben die paters te feesten? Die moeten bidden. Feesten is een zonde toch voor paters?"
" Ik weet niet of feesten een zonde is voor paters, maar ze kennen er wel wat van…"
" Denk je dat je het zal aankunnen?"
" Ik denk het wel, chef…"
" Ik ga er drie laten beginnen, de beste van de drie krijgt de job. Jij mag morgen al beginnen. Twee dagen proefdraaien. Ik zie je morgen. Hoe heet je?"
" Noël, maar ze zeggen ook Witkop…"
" Zal door je haren komen, je begint al grijs te worden en nog zo jong. Hoe oud ben je?"
" Vijftien, zestien in april, chef…"
" Tot morgen Witkop. Tot morgen…"
" Tot morgen, chef."

Rummens vraagt hoe het gesprekje was met de chef. Ik vertel hem met enige trots dat ik morgen al mag proefdraaien. Heeft hij ook gezegd om welk uur? Nee, dat heeft hij niet. Dat wil dus zeggen dat je om vijf uur uit je bed moet, want de keuken begint al om zes uur. Koffie en thee klaarzetten voor de opvoeders. Om vijf uur uit m'n bed? Kinderarbeid, noem ik dat. Maar kom, 't is een nieuwe uitdaging en ik voel nu al dat ik met de chef overeen zal komen. Valt natuurlijk nog af te wachten of hij me de kans geeft me te bewijzen. Die twee anderen zijn misschien stukken beter dan ik…

Ik vertel alles aan Daniel. Daniel is, als ik er niet ben, verantwoordelijk voor sectie 1. Hij glundert. Gaan we schaken? Ik laat hem winnen, hij glundert nu nog meer. Iedereen moet het weten dat hij gewonnen heeft van mij. Rummens schudt z'n hoofd, duikt onder z'n bureau. Hij is het al aan 't vieren, vermoed ik…


©GoNo

Einde deel 1.

feedback van andere lezers

• ivo
  schitterend en dit voor deel 1 dat is echt wel de moeite -
  GoNo2: Dank u wel! Ik doe m'n best, m'n muze doet de rest...
• dorus
  prachtig, maar ik val in herhaling!
  GoNo2: Dank u wel!
• andremoortgat
  Dit lezen en de dag
  kan niet meer stuk
  GoNo2: Dank u wel!

Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 6

Uitstekend: 3 stem(men), 100%
Goed: 0 stem(men), 0%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 3 stem(men)