writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

31- 't Lijkt 't wel of het gisteren was….

door GoNo2






't Is maandag, ik ben weer vroeg uit de veren. Het is vijf uur, ik kijk uit m'n raam. De velden liggen in de duisternis. De vogels slapen nog. Ik doe het raam open, frisse lucht komt binnen gewaaid. Ik ruik een vage mestgeur. In Ruiselede rook ik dat ook, maar dat was ik al gewoon geworden.

Gisteren heb ik een grote wandeling gemaakt. Op m'n eentje. Zonder Chantal. Die was met enkele vriendinnen naar de zee. De Panne of Nieuwpoort, ik weet het al niet meer. Ze reist graag met de trein. Ze is vroeg vertrokken, met een rugzak. Ik heb haar nog een kus gegeven en uitgezwaaid. Ze kijkt nog eens om, zwaait en verdwijnt langzaam maar zeker uit m'n zicht…

Ik moet om 7:30 bij nonkeltje zijn. Ze beginnen daar te werken om 8:00 stipt. Er is geen crisis in de meubelmakerij. Ikea was toen nog geen concurrent. De mensen hielden van stevige meubels, die bijna heel hun leven meegingen. Kijk maar eens bij oude mensen. Of in Bokrijk. Daar staan meubelen die de middeleeuwen nog meegemaakt hebben. In de musea idem dito. Ik heb nog geen enkel museum gezien met meubelen van Ikea. Dat komt omdat als je die goedkope meubeltjes tweemaal uit elkaar haalt, ze beginnen af te brokkelen. Ze vallen gewoon uiteen. Ooit kocht ik voor m'n kinderen een kinderslaapkamer. Toen we verhuisden naar een ruimere woonst, heb ik de kleerkast moeten ineenzetten met nagels. De gaten waar de vijzen inzaten waren afgebrokkeld. Het stapelbed vertoonde na verloop van tijd gebreken, de lattenbodem zakte gewoon naar beneden. Boem, patat, m'n zoontje lag bovenop m'n dochtertje. Met lattenbodem en matras. Voor dezelfde prijs was m'n dochtertje steendood. Al goed dat men het stapelbed kon splitsen in twee delen…

Zou ik naar de keuken gaan? Maar 't is nog te vroeg, er is nog niemand wakker. Ik wil een douche nemen, ook nog te vroeg. Het lawaai van de douche zou meneer de baron kunnen wakker maken. Ik heb geen zin om ruzie te maken zo vroeg in de ochtend. In Ruiselede had ik tijd te kort, hier heb ik tijd te veel. Misschien eens een bezoekje brengen aan 't kiekenkot? De kiekens van hun stokje laten vallen, lijkt me een goed idee. De haan wat op z'n stang jagen. Driemaal zal hij kraaien, ik ken het nog van uit de les Godsdienst. Nog voor de haan driemaal zal kraaien, zult ge me driemaal verloochend hebben, sprak Jezus tegen Petrus. Petrus beweerde bij hoog en bij laag dat hij z'n leermeester nooit zou verloochenen. Let maar op m'n woorden, zei Jezus. Wacht eens even, Jezus nog aan toe, ik kan zo rap niet schrijven. Wilt ge dat laatste nog eens herhalen? Johannes, ge zijt ook niet van de rapste hé? Vroeg Jezus. Ik kan geen mirakels doen, antwoordde Johannes een beetje in z'n gat gebeten. Judas vraagt of hij een kus moet hebben. Kwestie van te oefenen tegen dat de Romeinen komen. Judas kende iets van kussen. De vrouwtjes zagen hem graag komen, terwijl hun mannen aan een kruis hingen. Ze betaalden grof geld voor een echte judaskus. Wist je dat de Romeinen een wasdraad tussen twee kruizen spanden. Een idee van Pontius Pilatus z'n vrouwtje. De was droogde vlugger en 't fleurde de boel wat op…
Toen Jezus daar hing, vroeg z'n moeder Maria om eens te voelen of de was al droog was. Zal moeilijk gaan, antwoordde Jezus, ze hebben m'n handen en voeten vastgenageld. Ze zijn bang dat ik ga weglopen. Maar eerlijk gezegd, ik heb hier een prachtig uitzicht. Wat een panorama. Ik kan zelfs de tempel van Jeruzalem zien. Kunt ge ook zien of m'n patatten staan te koken? Vraagt Maria. Nee, zei Jezus, ik zie geen patatten koken. Dat komt omdat we geen patatten hebben, ge zijt toch een goddelijk kieken hé, zegt Maria.
Jezus vindt de vergelijking met een kieken maar niks. Wanneer ga we hier eindelijk eten krijgen, zegt hij tegen de goede moordenaar. De slechte moordenaar hangt te grinniken.
Jezus begint serieuze krampen te krijgen in z' nek. Ze hadden beter m'n nek ook vastgenageld, denkt hij. Komt er nog bij dat hij jeuk op z'n rug heeft. Een echte foltering. Wilt ge eventjes op m'n rug krabben, vraagt hij aan de dienstdoende legionair. Jezus voelt plots een steek in z'n zij. Niet normaal, denkt hij, 'k zal naar de dokter moeten. Vader, waarom hebt ge mij verlaten, vraagt hij terwijl hij de hemel afspeurt. Geen antwoord, z'n Goddelijke vader is in geen velden of wegen te bespeuren. De Romeinen dobbelen om z'n kleed. Z'n sandalen willen ze niet, die zijn tot op de draad versleten en ruiken op de koop toe naar goddelijke zweetvoeten. De rest van 't verhaal is alom bekend…

Ik sluip de trap af. De noodverlichting brandt, het vergemakkelijkt m'n weg naar buiten. De haan is een haantje-de-voorste, hij kraait ook driemaal. Ik voel me zoals Petrus. Ik wacht even. Misschien verschijnt Jezus ook nog ten tonele. Maar nee hoor, de enige die verschijnt is de hond. Die wil spelen met mij. Hoe heet die hond ook al weer? Bobby? Hij springt tegen me op. Ja, 't is al goed, je bent een brave hond. Ik raap een tak op en gooi hem weg. De hond er achter. Hoe dom is een hond hé? Ik gooi hem nogmaals weg. Los tussen de kiekens die nu buiten zijn. Hond in 't kiekenkot, deur vergeten dicht te doen. Kiekens vliegen als kippen in 't rond. Recht de hof in, ik er achterna, je moet eens proberen één kieken te vangen. Die zijn rap, man. laat staan dat ge er een vijftal kunt vangen hé? De lichten gaan aan in de villa, mammie en papa Lingier komen naar buiten gestoven. Zou het door het lawaai van die kiekens komen of is de wekker afgelopen? De morgenstond heeft goud in de mond, zeggen ze dan…

Ook een manier om iemand wakker te maken, zegt papa Lingier. Ik sta er wat beteuterd bij. De hond vindt het leuk. De kippen iets minder. De haan zit nu op het dak van de chalet. Hoe is die daar terecht gekomen? Hij kraait en blijft kraaien. Is waarschijnlijk z'n tel kwijt. Of hij roept bevelen naar z'n harem. Want telkens hij kraait stuiven ze een andere richting uit. Papa Lingier besluit om het schepnet van het zwembad te gebruiken. Het helpt. De haan stopt met kraaien, voelt dat het zinloos is. Tegen het mensdom kan hij niet op. We sluiten de kippen terug op. Ik hoor de haan zeggen dat we vandaag kunnen fluiten naar ons eieren. Kom van dat dak af, zeg ik, ik waarschuw niet mee. Later is het een grote hit geworden…

" Ik heb zo de indruk dat er met jou wel altijd iets te beleven valt," zegt papa Lingier.
" Die indruk heb ik ook…"

Ik maak m'n boterhammen gereed. Mammie geeft me plastic brooddoos. Ze vraagt of ik een stuk fruit ook wil meenemen. Ja, als het kan. Ze geeft me een banaan en een appel.

" Ik ga je straks afzetten aan de fabriek, ik moet toch die richting uit want ik word verwacht in Knokke- Heist…"zegt papa. Ik laat de naam Lingier vallen, het begint me te vervelen telkens die naam te moeten typen…

Knokke- Heist roept onaangename herinneringen op. Wat moet papa daar gaan doen?

©GoNo

 

feedback van andere lezers

  • ivo
    schitterend - hoe je dit schrijft - hopelijk gebruik je schuilnamen - want je kan via google altijd deze verhalen epos terugvinden :) - knap geschreven :)
    GoNo2: Dank u!
  • dorus
    wordt alsmaar beter! Knap!
    GoNo2: Dank u!
  • andremoortgat
    Wij blijven bij "gisteren"...
    Boeiend
    GoNo2: Dank u!
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 6

Uitstekend: 3 stem(men), 100%
Goed: 0 stem(men), 0%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 3 stem(men)
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .