naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

45- 't Lijkt wel of het gisteren was…

door GoNo2

Epiloog…

Veertien dagen heb ik nog moeten wachten om mij op weg te begeven naar het verre Brussel. Nu ik erop terug kijk, lijken die veertien dagen zo voorbij gevlogen te zijn. Tot de voorlaatste dag ben ik blijven werken in de tuin en serre. Ik moet in afzondering, da's de procedure. Na het Klein Kasteeltje zal ik opgehaald worden door meneer Fauconnier.
De directeur van Home Fauconnier ( pour jeunes travailleurs et étudiants ). Een Franstalige home waar ik als enige Vlaming zal verblijven tot ik eventueel in 't leger ga. En nee, ze hebben me niets gevraagd. De beslissing is boven m'n hoofd genomen. Na grondig overleg met de sociale dienst van de Jeugdzorg. Blablabla…

Ik krijg een opvoeder mee tot aan het station van Mol. Een marsbevel en ticket. De opvoeder wacht tot de trein naar Antwerpen komt. Daar moet ik overstappen op die van Brussel. Ik heb een plannetje bij waarop de weg staat beschreven naar 't Klein Kasteeltje. M'n bezit zal tijdens m'n verblijf in 't Klein Kasteeltje naar home Fauconnier gebracht worden. Daar hoef ik me geen zorgen om te maken. Ik zeg tegen de opvoeder ( een nieuwe, waarvan ik de naam niet ken ) dat ik een kaartje zal sturen. Doe je best, zegt hij. Jaja, ik doe altijd m'n best, maar 't brengt niets op…

Ik zit op de trein. M'n sporttas, met ASLK-logo, houd ik tegen me aangedrukt. Er zit proper ondergoed in. Mag ik houden. hoe genereus de staat toch kan zijn hé? Ik heb m'n portefeuille terug gekregen. Met meer dan duizend frank in. Eigenaardig dat ze die niet leeggemaakt hebben. Foutje van de administratie? Wie zal het zeggen hé?

Drie dagen van onnozele testen, die ik allemaal al eens gezien en ondergaan heb. Lengte meten, gewicht ook. Slip naar beneden, op je hand blazen. De dokter voelt aan m'n balzak. M'n klokkenspel lijkt in orde. Wat een geruststelling. Mond open, zeg eens 'AAA', ogen testen, urineren in een bokaaltje. Voeten worden bekeken, toen mocht je nog geen platvoeten hebben. Kwestie van je legerboots te laten passen…

Na drie dagen is meneer Fauconnier me komen halen. Ik zat te wachten op hem in 't wachtlokaal van 't Belgisch leger. Ik ben goedgekeurd voor de dienst, zegt een officier met twee sterren. Moet ik nu opgelucht zijn? Ik weet het niet.

Meneer Fauconnier is een vrolijke kwibus. Joviaal en 't klikt onmiddellijk. Een Vlaming in mijn home, zegt hij in 't Frans tegen mij. Ik moet moeite doen om hem te verstaan. 't Is ook al zo lang geleden dat ik nog Frans gesproken heb. En hij is dan nog een Brussels ketje, die meer Frans praat dan Brussels.
Ik mag werken in de keuken van de home. Koken voor vierenzestig man, onder leiding van een kok die alle dagen zat is. Die zogezegd naar de groenteveiling gaat en twee straten verder in de kroeg zit. In ' The White Horse'. Een Ierse pub, waar ze live muziek spelen. Goeie folkloremuziek…

Op een dinsdagmorgen brengt de postbode een brief van Landsverdediging. Ik moet me aanmelden in Arlon. Ecole Infanterie. Infanterieschool dus. Opleiding onderofficier. Gezien ik tweetalig ben en er een tekort is aan tweetaligen. Ik had Duitsland aangevraagd. Maar ik ben ondertussen al gewoon dat men met m'n bescheiden mening geen rekening houd…

Met dat marsbevel naar Arlon is m'n jeugd definitief voorbij. Ik ben nu volwassen en maak deel uit van het roemrijke Belgische leger. Allé, van zodra ik de militaire wetten gehoord en trouw gezworen heb aan onze koning Boudewijn en de wetten van het Belgische volk. En zo begint er een nieuwe fase van ja-knikken in m'n tot nu toe boeiende leven. Ik vergelijk het leger met al die gestichten. Kleine ego's met grote muilen. Apen in uniform, maar 't blijven wel apen hé? Hoewel, misschien doe ik onrecht aan deze primaten. Ze zijn slimmer dan sommige instructeurs die mij m'n opleiding gegeven hebben…

Maar da's een ander verhaal. Misschien moet ik er wel een boek van maken over m'n hele leven. Stof genoeg om een biografie te schrijven. De vraag is natuurlijk wie daar zit op te wachten hé?

Einde.

©GoNo


PS.

Ik wil m'n trouwe lezers bedanken voor al die weken dat mijn verhaal gevolgd hebben. jullie waren een fantastisch publiek. Waarvoor m'n oprechte dank!!!

feedback van andere lezers

• ivo
  schitterend Gono - als je dit uitgeeft dan koop ik zeker een exemplaar - heel goed geschreven
  het klein kasteeltje - waar werd voorgelezen dat als je deserteert je de kogel krijgt - pff bij mij was het maar 1 dag - lang genoeg :) - bedankt voor deze weken plezier :)
  GoNo2: Dank u wel!
• dorus
  hopelijk komt er toch nog een vervolg. Knap werk!
  GoNo2: Misschien, wie weet...
• andremoortgat
  Wij wachten wel op de memoires
  van GoNo.
  GoNo2: Ik ook!

Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 6

Uitstekend: 3 stem(men), 100%
Goed: 0 stem(men), 0%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 3 stem(men)