Volg ons op facebook
|
< terug
Herinneringen aan m'n ex…
Toen m'n vriendin zwanger was van ons eerste kind, was ik in de wolken. Ik leefde letterlijk op een wolk. Ik zou, als alles goed zou verlopen, vader worden. Ik stond er toen niet bij stil dat vader worden een hele verantwoordelijkheid met zich meebracht…
Ik had haar leren kennen toen ze de Streekkrant voor de deur van m'n snackbar neergooide. Ik vond het maar niks om steeds weer al die reclame te moeten oprapen van de grond. M'n klanten vonden het ook niet zo leuk hun voeten te moeten vegen aan reclame van Gamma, Blokker en andere nutteloos papier…
Op een dag was ik het zo moe, dat ik besloot om naast de deur te gaan staan en haar hierover aan te pakken. En ja hoor, na enkele minuten wachten parkeerde ze haar aftandse kinderwagen, vol met Streekkranten, voor m'n deur. Met geroutineerde beweging gooide ze de papiermassa voor m'n deur. Ik trok de deur open, ze verschoot...
" Wat denk je dat je aan het doen bent?"vroeg ik kwaad.
Ze keek me aan, zich van geen kwaad bewust.
" Ja, wat ben ik aan het doen hé? De Streekkrant aan 't bedelen zeker?"
" Denk je dat m'n portaal de vuilnisbelt van Antwerpen is? Of vind je het leuk dat ik telkens alles moet oprapen?"
Voor ik er erg in had was ik aan 't bulderen. Als ex-sergeant gedroeg ik mij alsof ik tegen een soldaat bezig was. Ik zag aan haar gezicht dat het huilen niet veraf meer was...
" Ik doe ook maar m'n werk hé?"zei ze, een beetje overdonderd door m'n woede-uitval.
" Maar er is toch een brievenbus? Waarom steek je het daar niet in?"vroeg ik haar, enigszins gekalmeerd.
" Bij de ene mag het, bij de andere weer niet…"
Ik begon te denken dat reclame ronddragen ook niet altijd van een leien dakje liep.
" Laten we afspreken dat je voortaan al die reclame gewoon binnen legt op een tafeltje. Je krijgt voor die moeite een gratis broodje naar keuze. Wat denk je? Akkoord? "
Ik zag haar nadenken. De verlokking van een gratis broodje deed haar werk.
" Ja, ik zal het doen. Een broodje naar keuze hé?"
" Ja en een drankje er bovenop…"zei ik genereus.
Twee minuten later had ik al spijt van m'n aanbod. Ik was al aan het rekenen geslagen hoeveel dit grapje me zou kosten. Ze bukte zich, waardoor ik een royale kijk op haar boezem kreeg. Mooie tietjes dacht ik. Ze nam de reclame van de grond, duwde me zachtjes opzij en legde de stapel netjes op een tafeltje…
" Zo goed? En krijg ik nu m'n broodje? En graag een colaatje erbij…"zei ze met een glimlach.
Die heeft me bij m'n pietje, dacht ik. Wat ik niet eens erg zou gevonden hebben, gezien haar uitstraling. Ik bekeek haar eens goed. Ze mocht er wezen, de natuurlijke schoonheid van een jonge deerne, die nog volledig moet open bloeien.
Ik liep naar de koeltoog. Ze volgde mij, keek eens goed rond. Inspectie van de wapens?
" Er ligt stof op de vensterbank en dode vliegen…"
" Is 't waar? M'n kuisvrouw is ziek. 'k Heb nog geen tijd gevonden om zelf 't stof te verwijderen…"
De waarheid was dat ik het niet eens gezien had. Typisch mannelijk hé? De moderne man bestond toen nog niet. Althans niet in mijn geval.
" Hoe oud ben je eigenlijk?"
" Bijna achttien en jij?"
" Drieëntwintig…"
" En verdient zo'n broodjeszaak een beetje?"
" Verdient reclame ronddragen ook een beetje?"
" Nee, een aalmoes, maar 't is nog altijd beter dan niks hé?"
Ik kon me met de beste wil van de wereld niet voorstellen wat die verdienste wel mag wezen. Daar zou ik later wel achter komen…
" Welk broodje wil je? Kies maar. Een cola in 't flesje of in een glas? Je zegt het maar hé?"
" Je meent het?"
" Ja, belofte maakt schuld. Als jij je ook aan je woord houdt, dan gaan we goede vrienden worden…"
Zelfs héél goede vrienden, maar dat wist ik op dat moment nog niet.
" Gaat het om een smoske te maken? Of is dat teveel werk? En de cola mag in 't flesje…"
" Die cola zit al in 't flesje of denk je dat ze die hier leveren in een bidon? 't Is hier de Quick niet hé? Daar leveren ze alle frisdranken in siroop af…wat bruiswater erbij en je hebt cola of Fanta. Daarom doen ze er zoveel ijsblokjes erbij, proef je het niet en 't is een pak goedkoper in aankoop…"
Ik maak haar broodje, terwijl ze aandachtig naar m'n handelen kijkt. Ik moet me concentreren op haar broodje en wat minder op haar boezem. Maar haar T-shirt zit nogal gespannen om haar bovenlijf. Ik zie duidelijk haar stijve tepels. Ik ben jongeman, met opspelende hormonen. Ik voel een opkomende erectie, ik moet oppassen dat de koeltoog niet plots aan de overkant belandt. Altijd al straffe erecties gehad, zei de stoefer…
Ik geef haar broodje. Ze neemt het dankbaar aan.
" Ik moet voortdoen met m'n werk. Tot volgende week zeker?"
" Ja, tot volgende week. Ik kijk er al naar uit…"
" Dat meen je niet…"
" Nee, dat meen ik niet. Maar 't had gekund hé?"
" Het broodje is lekker. .."
" Dat meen je niet…"
" Nee, maar 't had ook gekund hé?"
Ze verlaat de zaak. Wat een kont, denk ik. Strak gespannen in jeansbroek. Ik kijk haar na met gemengde gevoelens. Zou ze een vriendje hebben? Ze ziet er in ieder geval niet uit als tante nonneke. Waarmee ik bedoel dat ze geen aureool van heiligheid met zich meedraagt. Maar schijn kan bedriegen hé?
Ik gooi de hele reclamerotzooi de kartonnen doos in. Wat een verspilling, denk ik. Ik ga even buiten aan de deur staan. Sigaret opsteken, goedendag tegen de mensen zeggen. Straks komt m'n compagnon tegen een uur of tien. Als het meeste werk al gedaan is. Eric ( fictieve naam ) is twee jaar ouder dan ik. Z'n mama runt een restaurant in 't stad. De Romantica, die al lang op de fles is…
Eric heeft een beetje last van ochtendhumeur. Dat ochtendhumeur duurt tot de avond valt, dan pas schiet hij wakker. Heeft een diploma van kok, die opleiding heeft hij nog nooit gebruikt. Speelt liever de baas, weet en kent alles. Ik laat hem maar doen, 't is nog een groot kind hé? Z'n mama heeft hem rotverwend na de dood van haar man. die zich letterlijk dood gedronken heeft. Dat heb je wel meer met restaurantuitbaters. Van koken krijg je dorst, zei m'n chef altijd…
Ik zie haar op de hoek van de straat staan, wachtend voor het rode licht. Ze lijkt op een jonge moeder met die aftandse kinderwagen. Ze moet ergens gevoeld hebben dat ik naar haar keek want ze draait zich om. Ze wuift. Ik wuif terug, wil bijna een kushandje werpen. Ze steekt de straat over en verdwijnt uit m'n zicht. Maar niet uit m'n geheugen.
De week nadien sta ik vroeg voor m'n deur. Ik zie haar aankomen. Waarom gaat m'n hart zo te keer? Ik ken haar niet eens. Weet niets van haar. Waar woont ze? Hoe leeft ze? Terwijl ik dit neerschrijf, denk ik aan een programma van Paul Jambers. Of is het Paul Pampers?
Ik ga terug naar binnen. Ben benieuwd of ze de reclame op de tafel zal leggen. De deur staat open, uitnodigend. Ze komt binnen.
" Ik ben uwen nieuwe facteur en heb een beetje reclame bij…" zegt ze.
" De facteurs worden met de dag mooier…"antwoord ik.
" Ja hé?"
" Een broodje smos zeker?"
" Hoe kun je het raden hé?"
" Colaatje in 't flesje?"
" Al weer goed geraden. Hoe is 't mogelijk?"
Ze draagt een gele T-shirt. Met een kort rood rokje. En Buffalo's. toen geweldig in de mode. Wat een combinatie. Opvallen doet het zeker. Maar misschien kom ik op de verkeerde plaatsen, Als drieëntwintigjarige kom je niet meer in jeugdclubs hé?
" Zeg, ik heb een vraagje. Heb je ooit al geserveerd?"
" Nee, waarom?"
" Ik zit zaterdag met een feestje hier. Ze hebben de snackbar afgehuurd. Er komt zo'n kleine veertig man. en nu was m'n vraag of jij niet wil komen helpen. Tegen betaling natuurlijk. Je krijgt een gratis broodje naar keuze….grapje hé?"
" Ik moet dat vragen aan ons pa. Zaterdag dragen we reclame in Deurne.."
" Het feestje begint om 13:00 en stopt als ze allemaal zat genoeg zijn de rekening dubbel te betalen. Weer een grapje hé?"
" Ik heb altijd al geweten dat ze in de horeca met dubbel krijt schreven….Ook een grapje hé?"
" Wat denk je? Weet het me op tijd te zeggen hé? Hier heb je m'n telefoonnummer. Je kan me bellen of je kan het gewoon komen zeggen. Ik ben hier alle dagen, behalve als ik er niet ben. Logisch toch? De maandag is het sluitingsdag. Dan ben ik vrij…"
Waarom zeg ik met veel nadruk dat ik vrij ben? Op hoop van wat? Waarom wil ik dat ze mij komt helpen? Een telefoontje is toch genoeg om een extra te krijgen? Er zijn er genoeg die willen bijverdienen in 't zwart. Zwartwerk is een nationale sport hé? Ze willen er zelfs een Olympische sport van maken. Ik vermoed dat het piramiden bouwen zal zijn met champagne glazen. Meer iets voor het Guinnessrecordboek, maar ze moeten toch ergens mee beginnen hé?
Ze belt me een dag nadien.
" t Is hier met Leentje…"zegt ze.
" Leentje?"
" Ja, Leentje, ken je me niet?"
Wie is verdomme Leentje? Ik tast m'n geheugen af. Ik ken maar één Leentje en da's toevallig m'n zus uit Gent.
" En hoe gaat het in Gent? Zit het strop bij de stroppendragers? Of ga je me de laatste nieuwtjes uit de familie vertellen? Is m'n broer eindelijk getrouwd met z'n vlam? "
" 'k Zou het niet weten, wat ik wel weet is dat ze daar ook de Streekkrant krijgen en dezelfde reclame als hier…"
Nu pas valt mijne frank. Ik heb er niet eens bij stilgestaan dat ik haar naam niet kende. Zij de mijne waarschijnlijk ook niet…
©GoNo
feedback van andere lezers- ivo
grappig en uit het leven gegrepen - knap geschreven :)
GoNo2: Dank u! - andremoortgat
Weer leuk
GoNo2: Dank u! - dorus
knap
GoNo2: Dank u! - greta
Levensecht (met Ivo eens) en toch zo ontastbaar als een sprookje geschreven.
Graag gelezen weer.
GoNo2: Dank u!
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 8Uitstekend:   4 stem(men), 100%Goed: 0 stem(men), 0%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 4 stem(men) |
