|
< terug
de beet
"Hij heeft me gebeten! Hij heeft me gebeten! Die verdomde muskusrat heeft me gebeten!"
Baby Budd fronste zijn wenkbrauwen want de muskusrat Zonder Naam ging niet alleen nameloos door het leven, hij had ook geen tanden meer. Die was hij kwijtgespeeld door in het aquarium van een sidderaal te springen, en toen hij geêlectrocuteerd werd, spanden de spieren van zijn muil zo hard samen dat de wortels van al zijn tanden knapten.
Anna-Maria Jordaans de Christobal El Salvador, dochter van Kapitein Oliepul en een zeemeermin die hij liefgehad heeft in de Stille Zuidzee ergens ter hoogte van Samoa en zijn parelvissers, had van nature de neiging tot theatraliteit, en Baby Budd liet haar lijzig razen en met het servies smijten.
"Mijn tanden, waar zijn mijn tanden?"
De Ouwe Commodore kwam lispelend met ingevallen kaken uit zijn kajuit, en deze onverwachte wending ontlokte een grijns aan Baby's gezicht. Terwijl de muskusrat Zonder Naam als volleerd acrobaat wegdook voor de ongeleide projectielen die Anna-Maria op hem afvuurde, zag hij het vals gebit van zijn kapitein in het knaagdier zijn muil. Het vooruitzicht weer zonder servies te belanden tussen de Malediven en Hawaï noopte Baby tot actie en hij mepte Anna-Maria zo hard op haar krent dat het echoode in de kombuis. Zijn hand resoneerde na en er verscheen een lichte blos op zijn kwajongensgelaat. De muskusrat kwam tevoorschijn en spuwde de Commodore zijn vals gebit uit. En nadat de Ouwe zijn tanden terug had ingestoken, jammerde hij: "Niet goed, Baby, niet goed! Jij slaapt voor je eigen veiligheid tot de volgende haven achter slot en grendel, want anders castreert ze je in je slaap."
Baby zag aan het gelaat van Anna-Maria dat het menens was. Ze was stante pede gekalmeerd maar haar blik was als van een moordlustig roofdier en hij zag haar brein malen en moordplannen smeden. De laatste man die nog maar de schouder van Anna-Maria had weten te beroeren, was al zijn vingers kwijtgespeeld aan de papegaaienbek van een octopus die ze daarna rauw verslindde voor zijn eigen ogen, en als dat nog niet genoeg was, gebruikte ze de inkt van diezelfde ongewervelde om hem van kop tot teen te tattooëren met de meest scabreuze en vernederende scheldwoorden. Ja, Anna-Maria had een neiging tot overdrijven en de muskusrat Zonder Naam die zich bewust was van het onheil dat hij over zijn scheepsjongen had uitgeroepen kroop gemelijk in de bilges.
"Ben je nu gelukkig, mislukte marmot!" kraamde de Ouwe uit. En nadat Anna-Maria zich boosaardig, rancuneus en boordevol plannen smedend teruggetrokken had, stuurde de Ouwe een S.O.S. naar zijn ouwe gabber en vader van Anna-Maria Kapitein Oliepul.
"Anna-M. gebeten door stokvis. Vaccin? Over."
En dit zou hun redding zijn, want als Kapitein Oliepul al iemand graag zag buiten de zeemeermin die hij al jaren vruchteloos zocht was het wel zijn dochter. En met zijn schip zonder haven zou hij haar komen halen en naar de beste geneesheren tussen Tahiti en Nieuw-Guinea brengen. En voor hij het bedrog doorhad, zou iemand anders al de toorn van zijn dochter op de hals gehaald hebben, en kon Baby Budd terug op beide oren slapen. Zijn mannelijkheid was voorlopig niet in het gedrang.
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 5Uitstekend:   2 stem(men), 67%Goed: 1 stem(men), 33%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 3 stem(men) |
