Volg ons op facebook
|
< terug
voetbal
Je zou het niet zeggen, maar hier heeft de tijd geen vooruitgang geboekt. Het huis, achter in een lange voorhof, geeft een sjofele indruk. Er is geen aansluiting op de riolering en elektriciteit en water vindt hier geen afnemer.
Het water wordt vanuit een put opgediept en het licht is nog steeds een petroleumlamp met enkele kaarsen in versterking.
Achteraan in de hof is er een mooie moestuin en enkele kippen en een varken leven er in afwachting van de noodzaak van de eigenaar, zodat hun leven bij de gratie van de honger van hun verzorger afhankelijk is. Maar, geen haan die hierover kraait. De hennen leggen elke dag hun eieren en het varken loopt er elke dag even vies bij.
Hijzelf heeft een handicap, hierdoor loopt die wat mank. Maar dit gebrek weerhoudt hem niet om elke dag opnieuw zijn handen uit zijn mouwen te steken om het onderhoud van zijn tuin en huis stipt uit te voeren.
Soms staat hij op een lange ladder om de gevallen bladeren uit zijn lange goot te vissen en eens per jaar staat hij op diezelfde ladder zijn goot te schilderen in een verfsoort die men al lang niet meer kan kopen in de winkel. Het loodgehalte is niet van dien aard dat hierdoor de goot naar beneden zou stuiken. Hij lacht er altijd mee; Wel zorgt hij er telkens voor dat zijn gezondheid hierdoor niet aangetast wordt. Geen spatje verf morst hij, want dat is zonde van de verf en de schoonheid van zijn werk.
Maar, zelfs met al die goede zorgen, kan hij de tands des tijds niet tegenhouden, het verval is altijd groter dan het onderhoud dat hij uitvoert, ondanks zijn stiptheid en keuze van materiaal om hetgeen hij heeft te kunnen behouden.
Zijn kleinkinderen komen heel vaak op bezoek. Zij houden van de sfeer en vooral van de eenvoud die ze in zijn huis terugvinden. Geen radio, geen tv en ook geen internet en geen telefoon.
Toch is hij mee, hij weet precies wat er overal gebeurt. Het dorp waar hij woont is modern genoeg en met zijn dagelijkse wandeling naar de bewoonde wereld, wordt hij in zijn verschillende staties die hij aan doet, telkens weer bijgepraat en als het echt nodig is kan hij in de krantenwinkel nog altijd zijn vertrouwde krant kopen.
Het abonnement heeft hij opgezegd. De postbode wil de post niet meer tot aan zijn deur brengen, en om 's morgens vroeg naar zijn brievenbus te stappen, vindt hij niet zo gezellig. Zijn wandelpad loopt achter het huis naar het dorp. Zijn voorhof is voor hem zo goed als verboden gebied, want eenmaal hij daarlangs gaat, voelt hij de pijn die hij voelde toen zijn vrouw overleed. Sindsdien heeft hij dat pad nooit meer gekozen, tenzij hij echt niet anders kan.
Hij woont op een grens en dat is heel goed te zien.
Vandaag hoorde hij in het dorp hoe Oranje zou gaan spelen in Brazilië en zag ook hoe dit verre feit de spanning in het dorp verhoogde. Het WK voetbal kan hem gestolen worden, maar omdat het dorp hierdoor zo ondersteboven reageert, kan hij niet anders dan hierover heel wat onzin te moeten aanhoren.
De vlaggen hangen aan de voorgevels en kinderen lopen er heel oranje bij.
Hij weet wel wat er gaat gebeuren. Het is zoals het al altijd is geweest. Maar geen mens die naar hem wil luisteren, want hij is zo'n rare, zo iemand waar de tijd geen vat op heeft.
Hij heeft het nog wel tegen de vrouw van de bakker gezegd en ze keek hem ongelovig aan, toen ze de oranje tompoezen in haar toonbank legde en zich hiervoor nogal diep moest vooruit buigen, waardoor haar inkijk wel heel erg groot werd. Voor zulk een maat moest hij passen, dat is hij, zelfs op zijn leeftijd, niet gewoon.
"Oranje zal wel goed spelen", zei hij nog, "maar die Duivels, die daar aan de andere kant van zijn huis wonen, die zullen met de beker gaan lopen."
Het sarcasme van zijn betoog drong niet goed door toen ze zag dat zijn ogen wat lager keken en vol bewondering stonden van haar openbaar balkon.
Na het afrekenen voelde ze nog het spoor van zijn inkijken op haar bovenlijf.
Toen de bakkersvrouw tegen de bakker vertelde, hoe het volgens hem met Oranje zal vergaan, zweeg ze wijselijk over zijn inkijken, want eigenlijk stoorde ze er zich niet zo erg aan. Ze voelde er zichzelf wel blij mee, die verwonderde aandacht voor haar uitgezakte lijf.
De bakker echter vloekte want wie beweert dat Oranje wordt verslagen, die is als een heiden die vloekt in de kerk, daar kan hij niet goed mee om.
De wijze van reageren in het dorp en de reactie op wat hij zegt, doet hem nog altijd lachen, het is zoals die ouderling van de Gereformeerde kerk, die ooit tegen hem zei dat wie op zondag werkt de sabbat niet houdt. Hij had toen gezegd dat zelfs Jezus op de Sabbat zieken genas. De ouderling had deze passage blijkbaar nog niet gelezen, en mompelde zoiets van dat dit vast uit de periode was van Jezus voor dat die christen was geworden.
Want, het fanatieke gevoel heeft blijkbaar voor velen de ogen gesloten en hun hart vervuld met allerlei nietszeggende gevoelens. Dat er in de oorlog zoveel kinderen sterven en op de Middellandse Zee dagelijks tientallen doden vallen bij de oversteek van uitzichtlozen, dat deert hen al lang niet meer. Ze horen elke dag hetzelfde liedje en worden blijkbaar doof voor de echte ellende die vele mensen treft.
Zelfs, dat het preventieve darmkankeronderzoek minder juist wordt uitgevoerd, omdat er anders te veel mensen moeten onderzocht worden, omdat er bloed in hun ontlasting zit, roert geen mens. Dat hierdoor meer mensen door darmkanker zullen sterven ontgaat hun blijkbaar helemaal.
Ach, de Duivels die gaan winnen, wat kan het hem schelen, en dat Oranje van hen verliezen, zijn kippen zullen er geen ei minder om leggen en het varken zal er niet dikker van worden en de merels zullen niet stoppen met fluiten, maar de bakker en zijn vrouw en de mensen van het dorp, zelfs van het land, zullen zich hullen in een diepe rouw.
Die vreemde mensen toch, hoofdschuddend gaat hij terug naar zijn eigen thuis.
feedback van andere lezers- doolhoofd
Baudrillard heeft een mooie uitleg over hoe het komt dat mensen meer begaan zijn met voetbal dan met ellende. Zie het citaat in dit stukje:
http://writehistory.be/?p=verhaal&id=15655
ivo: Dat stuk heb ik gelezen, maar ik vrees dat het veel ingewikkelder is dan dat - het heeft ook te maken met elk individu ansich die betekenis moet geven aan wat die doet of niet doet - dat vraagt verantwoordelijkheid en motivatie en vraagt ook inzicht om te interpreteren, allemaal factoren van de individuele mens die ook in een gemeenschap leeft en hiermee ook moet dealen. - GoNo2
Knap geschreven!
ivo: Bedankt Gono - andremoortgat
Proza die beklijft. Knap!
ivo: bedankt André
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 6Uitstekend:   3 stem(men), 100%Goed: 0 stem(men), 0%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 3 stem(men) |
