naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Reisbureau WH ( tussendoortje )

door GoNo2

Gezien WH hier voor sommige schrijvers een reisbureau is, wil ik van de gelegenheid gebruik maken om ook m'n duit in het spreekwoordelijke zakje te doen. Laten we beginnen met het appartement dat ik huur. ' t Is niet veel zaaks, maar ik heb uitzicht op een straat vol nieuwe aangeplante bomen. Het voetpad en de rijweg zijn volledig gerenoveerd. Nieuwe tegels en asfalt. Het onkruid wordt om de twee weken gewied door een ploeg van de Groendienst van de stad. Op mijn balkon, dat gelegen is aan de achterkant, kan ik in de verschillende omliggende tuinen kijken. De ene al wat mooier dan de andere. Op de platte daken van de garageboxen vechten, meestal 's nachts, de katten hun territoriumstrijd uit. Of ze vechten voor een teefje…
Nee, ik kan niet klagen, het is hier spotgoedkoop. Bijna alle dagen een gratis filmvoorstelling. Katten die jagen op een verdwaalde duif die op zoek is naar z'n duivenkot. Eksters, merels, kraaien en duizenden duiven die allemaal bijdragen tot het eigentijdse Hoboken. Duiven, die met een scheef oog naar m'n kat zien, omdat ze geen toegang meer hebben tot m'n balkon.

De buren zijn lieve vriendelijke mensen. Af en toe is er wel eens ruzie, maar dat komt voor in elk goed huishouden hé? Sam, (fictieve naam), de alcholieker met jarenlange ervaring en expert wat betreft de honderden biersoorten dat ons landje rijk is, is met z'n auto tegen de muur op de hoek van de straat gereden. De muur heeft niets, de auto alles. Hij heeft er zelf wat kneuzingen aan overgehouden. Loopt nu met één been in de goot, kwestie van in evenwicht te blijven. Onze buurman Ahmed heeft hem geholpen om het wrak op een reglementaire wijze te parkeren. Het staat nu op een plaats waar het verboden is te parkeren. Op z'n minst tot de vijftiende van deze en andere maanden…

Ahmed, een vriendelijke Marokkaan, heeft me al verscheidene keren gevraagd of hij mij een rondleiding mag geven om de mooiste moskees van Antwerpen en omstreken te ontdekken. Hij weet ook waar ik goedkoop kan eten. Couscous op Vlaamse wijze. Hij kent als geen andere de goedkoopste groenten-en fruitwinkeltjes. Op het Kiel krioelt het ervan, maar je moet weten waar je moet zijn, zegt hij altijd. Aan toeristen, zoals ik, durven ze meer vragen. Ik rijd tweemaal per week met tram 24 naar de grote stad. Kwestie van op de hoogte te blijven van de files die er staan ter hoogte van de Ring. Ik lach me telkens een breuk als ik een file passeer. Het getoeter en gesakker klinkt als muziek in m'n oren. De tram heeft geen last van files, die rijden op hun eigen bedding. Ik ben altijd blij als ik in Borgerhout kom. De meeste Marokkanen die er wonen zijn nu nog ouder dan ik. En paar kennen me nog van vroeger. Ze steken hun hand op, ter herkenning. Osman roept me nog altijd binnen in z'n bescheiden theehuisje. Het ruikt er wel naar cannabis, maar 't is een onderdeel van hun cultuur zeggen ze. Vrouwen mogen ook binnen. Die hebben een apart lokaaltje met eigen keukentje. Sommigen zijn gesluierd, andere dragen een verboden boerka. Maar ze hebben schijnbaar evenveel lol als de Belgen. Ze zijn ook Belgen hé?

De toenmalige Marokkaanse jeugd, nu meestal getrouwd, zijn bijna allemaal vertrokken naar het Kiel en Hoboken. Ze kopen de oude huizen op, renoveren ze en bewonen ze nadien. Of ze verhuren ze uitsluitend aan hun eigen volk. Als ze er al geen moskee annex Koranschool van maken. De moskee aan de Kioskplaats gaan ze ook vernieuwen, de bouwaanvraag is goedgekeurd door Ruimtelijke Ordening. De imam zal er persoonlijk op toe zien, dat er geen overlast is voor de weinige Vlaamse buren die er nog wonen. Met de heraanleg van de dorpskern kan dat geen probleem zijn, me dunkt. Hoboken, je moet er eens een kijkje komen nemen. Je waant je op sommige plaatsen nog in de tijd van toen alles nog rustig en niet opgejaagd was. De parken nodigen een mens uit om even te verpozen, ver van het lawaai dat de hedendaagse mens produceert. De kerk op het plein, waar men nog enkele authentieke oud-strijders kan bezichtigen, de kwezeltjes die nog alle dagen hun Heer komen aanbidden, een pastoor die soms de mis in het Latijn doet. Waar vindt men dat nog? In Bokrijk?

Om nog maar te zwijgen van de grondverzakkingen, de rioolputjes die verstopt zijn en sommige straten die onderlopen als er wat hevige regenval is. We hebben hier geen gebrek aan attracties, zou ik zo zeggen. De meesten hebben dan ook een opblaasbare roeibootje of een kano in hun garage. Voor in geval van nood. Hoboken, het Venetië van het Noorden? Er wordt te weinig reclame gemaakt over Hoboken. De mensen kennen het niet, op een bus Japanse toeristen na, die Patrache komen bezichtigen. Groot is telkenmale hun verbijstering als ze het monument zien voor Patrache en Nelo. Het staat niet eens op de Kioskplaats, maar in de Kapelstraat. Moest het op geen sokkel staan, je zou er over kijken. Maar om de één of andere duistere reden willen ze allemaal op de foto met dat beeldje. Een beetje zoals met Manneke Pis. En zeggen dat Patrache gestorven is in de Onze Lieve Vrouwkathedraal. Gestorven van ontbering en de koude. Niet eens in Hoboken dus. Er gaan nu stemmen op om hem postuum te begraven op het nabijgelegen Schoonselhof. De schepen van cultuur is blijkbaar vergeten dat het om een romanfiguur gaat. Maar dat mag de pret niet drukken hé? Het is zoals de molen van Hoboken. Iedere toerist die Hoboken komt bezichtigen, wil die oude molen wel eens zien. Zeker als je Hollander bent. Ik heb al meegemaakt dat ze het aan mij vroegen. Ik leg ze dan uit, met de kaart in hun hand, hoe ze het beste kunnen lopen. Soms moet ik dezelfde richting uit, als m'n bakker weer eens te weinig brood besteld heeft. Daar staat de molen, zeg ik dan. De molen of wat er voor moet doorgaan, staat in de Lagere School op een kunstmatig aangelegde heuveltje. Hij is ietsje groter dan een molentje dat men vroeger alom aantrof in de tuintjes. Die Hollanders zijn natuurlijk andere molens gewoon. Als ze me vragen waar ze een museum kunnen bezoeken, verwijs ik hen naar de Kerk. Met die oud-strijders die er zitten, kan men gerust spreken van een oorlogsmuseum…

Ik denk er nu over na om ook rondleidingen te organiseren. Ik weet de goedkoopste kamers, de beste frituren en waar ze de beste Kriek en moppen tappen. En zoals onze beste schrijver Verf zegt, een beetje steun komt altijd van pas. Financiële steun, bedoel ik dan hé? M'n rekeningnummer kun je verkrijgen via mail. In ruil krijg je een rondleiding waar je nog jaren zult van spreken. Al was het maar schande. Op aanvraag en mits een kleine toeslag ben ik zelfs bereid om bij die rondleiding een mop te vertellen. Zoals de deze:

Een olifant stapt op de tram 24, vraagt een ticketje naar 't stad. De conducteur bekijkt de olifant een beetje wantrouwig, maar geeft hem het gevraagde. De olifant zet zich neer, waarbij hij geheel onvrijwillig iemand verpletterd. De conducteur staat recht, gaat naar de olifant en zegt dat het de eerste keer is dat hij een olifant op z'n tram ziet. 't Zal ook de laatste keer zijn, zegt de olifant, want morgen is mijne brommer gemaakt…

©GoNo

feedback van andere lezers

• ivo
  hahahaha, en dat allemaal waar de pastoor op zoek was naar de naam van zijn parochie en een kleine op de dorpel een boterham zag eten en ook zag hoe die kleine zijn boterham liet vallen in het slijk en hoorde roepen, ho boke ...
  en tot in Amerika is deze naam overgenomen, zo interessant om te vertellen aan wie dit niet weet ...:)
  
  tja ik heb echt gelachen Gono, mss moeten we dat allemaal eens doen, ons huis openstellen voor verloren gelopen schrijvers en dichters die dagelijks 2 of 3 lezers tegenkomt en dan nog.
  
  
  
  GoNo2: Dank u wel!
• dorus
  melig, maar goed geschreven
  GoNo2: Dank u wel!
• andremoortgat
  Melig of niet
  Een goed boterhammeke of boke
  GoNo2: Dank u wel!

Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 6

Uitstekend: 3 stem(men), 100%
Goed: 0 stem(men), 0%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 3 stem(men)