Volg ons op facebook
|
< terug
Kaarten op tafel…
Ik zit, een beetje mistroostig, naar buiten te staren. Het regent pijpenstelen en 't ziet er niet naar uit dat het vlug zal stoppen. Aan de toog gaan de gesprekken over koning Voetbal. Marinus, van Hollandse afkomst en getrouwd met een Vlaamse, voert het woord. Met kennis van zaken, want in z'n vrije tijd is hij scheidsrechter. Hoe het komt dat de Hollanders zo ver geraakt zijn op het WK? Simpel, door veel kaas te eten. Uit zijn mond klinkt het alsof het nog de waarheid is ook. De drie andere voetbalsupporters beweren eensgezind dat die Hollanders de boel omgekocht hebben. België was op heel het tornooi de betere. Maar als je een scheidsrechter tegen hebt, is er weinig eer te behalen. Ik hoor het aan terwijl ik de regendruppels op het raam probeer te tellen. Onbegonnen werk, maar het leidt m'n aandacht een beetje af…
Ik bestel nog een Kriek. 't Begint te smaken, toch één lichtpuntje in m'n miezerig bestaan. Wat een weertje hé, zegt de cafébaas. Ja, zeg ik, 't zou eens goed moeten regenen, dan groeit m'n spaghetti wat rapper op m'n balkon. 't Is Italiaanse, die hebben niet alleen zon, maar ook veel water nodig. Volgend jaar ga ik macaroni planten, die zuigen meer water op. Wat gebruik je als meststof, vraagt de cafébaas, die er geen snars van begrijpt. Bolognaise, wat had je gedacht, is m'n antwoord. Hij strijkt door z'n haar, mompelt dat ik zo gek ben als een achterdeur. Waarbij ik me plots afvraag hoe een gekke achterdeur er dan wel mag uitzien…
De discussie over wie er de beste ploeg was op het WK loopt nog altijd. Marinus probeert steun te krijgen van mij…
" Schrijvertje, jij bent nogal een belezen man, wie was de beste? De Nederlandse of de Belgische ploeg? "de vraag naar mij toewerpende.
" De Nederlandse, zonder twijfel…"zeg ik, ook zonder twijfel.
" Landverrader, je kent niets van voetbal…" zegt Mark, de verzamelaar van Panini-prentjes.
" Provincieverrader, jij supportert voor Anderlecht…"is m'n antwoord. Daar kan hij het even mee doen.
" Waarom is Nederland beter dan België? "vraagt Leo.
" Omdat de Hollanders er nog inzitten en de Belgen al lang weer thuis zijn hé?"zeg ik met enig leedvermaak.
" Omgekocht, heel dat WK is omgekocht…" doet Patje nu ook z'n duit in 't zakje.
Marinus staat er glimlachend bij. Die domme Belgen toch, hoor ik hem denken. Altijd hebben ze wel één of andere reden om te kankeren. Schijnt de zon, is het te warm. Regent het, is het te nat. Verliezen ze op 't WK, dan ligt het aan de scheidsrechter die omgekocht is. We kankeren op dit apenland, maar blijven er wel lekker wonen. Zo slecht zal het hier nu ook weer niet zijn hé?
" Waarom maken jullie zich dik in een spelletje? Weet je dat de Britten voetbal uitgevonden hebben? De eerste match werd gespeeld met het afgehouwen hoofd van een onfortuinlijke krijgsgevangene. Een Romein, die verloren gelopen was in de bossen van Sherwood. Dezelfde bossen waar later ene Robin Hood de lakens en andere beddengoed zou uitdelen…" zeg ik op overtuigende toon, althans dat probeer ik toch. Ik moet m'n reputatie als belezen man hooghouden hé?
" Is dat waar?"vraagt Mark aan z'n medestanders. Die blijven het antwoord schuldig.
" Zoek het maar eens op. Op het internet staat het…"zeg ik, zonder een spoortje van twijfel in m'n stem.
" En met hoeveel hebben die Britten toen gewonnen?"vraagt Patje, die duidelijk wil laten horen dat hij me niet zomaar gelooft.
" Met 7-0. Toen waren hun gevangen Romeinen op. Als je telkens je tegenstander een kopje kleiner maakt, heb je op de duur een gebrek aan spelers hé? Die eerste match werd nog gespeeld met zeven tegen zeven. Zeven was een heilig getal, vandaar hé? Er was maar één doel, dat was een massagraf. Je moest het hoofd in dat graf mikken…"zeg ik om het nog wat erger te maken.
" Is dat waar, Marinus?"vraagt Leo, die het hele verhaal maar luguber vindt.
" Ik denk het wel, ik heb het ook ergens gelezen…" antwoordt Marinus. Aan z'n ogen zie ik dat hij niet eens weet waar het verhaal vandaan komt. Maar je bent scheidsrechter of niet hé?
Ik drink van m'n Kriek. Het gesprek over koning Voetbal is, na m'n historische toelichting, stil gevallen. M'n toelichting zet als het ware een domper op hun fanatisme. Aanhangers van een in wezen koppensnellerspelletje, bedenk ik mij…
" Laten we een kaartje leggen, wie doet er mee?" vraagt Marinus, blij dat de bal in het andere kamp ligt.
Leo wil wel, Patje ook, nu nog een vierde man vinden. Vieze Mon stelt voor om mee te doen. Heb je geld bij, vraagt Marinus. We spelen voor geld, anders hebben we er niets aan. Die Hollanders toch, denk ik dan. Altijd er op uit om iets bij te verdienen. Vieze Mon zegt dat hij nooit voor geld speelt, 't is hier geen casino hé? De cafébaas vraagt aan Vieze Mon wanneer hij z'n rekening zal betalen. 't Is hier niet de Berg van Barmhartigheid, zegt hij, ik moet ook m'n rekeningen betalen. Hoongelach is z'n deel. We zijn vaste klanten en die hebben een streepje voor, zeggen we, elkaar op dat gebied steunende. De cafébaas staat mokkend achter z'n toog. Wil iets antwoorden, maar bedenkt zich op tijd. Met vaste klanten moet je oppassen, de concurrentie is moordend heden ten dage…
" Doe jij ook mee?"vraagt Marinus aan mij.
" Wat spelen jullie?"
" Kingen of wiesen. We kunnen ook pokeren. Strip-pokeren, kunnen we nog eens goed lachen…"zegt Marinus.
" Laten we maar kingen, dat kan iedereen hé?"zegt Patje, bang om in z'n hemd gezet te worden.
We spelen dus kingen. De inzet is niet hoog. We leggen samen in de pot. Om de consumpties te betalen. Zo is de baas ook weer tevreden en kan onze rekening nog een weekje langer blijven staan. 't Ene plezier is het andere waard. Ik krijg constant slechte kaarten. Het weer zit tegen, de kaarten ook. M'n verliespunten stapelen zich op. Ik kan nu alleen nog maar rekenen op goede troefkaarten. Marinus zit rechtover mij te grijnslachen. Hij is telkens door het oog van de naald gekropen. Hij neemt risico's en 't lukt hem nog ook. Vroeger kon ik de kaarten onthouden, nu is het een pak minder geworden, moet ik eerlijk toegeven. Marinus daarentegen weet perfect welke kaarten er nog in 't spel zijn. Dus zijn de risico's die hij zogenaamd neemt weloverwogen. Dat is m'n conclusie, na de eerste ronde. Holland wint met duidelijke voorsprong. De andere twee kunnen de schade beperken. Hun verliespunten zijn niet onoverkomelijk. De mijne, da's een ander paar mouwen. Troefspelen. Ik neem m'n kaarten één voor één op. De klaveren blijven maar komen. Een abondance met aas, heer, dame en boer. Het leuke is dat ik troef mag maken. Die gaan verschieten, denk ik dan. Negen klaveren in m'n hand, wie doet beter? Hoeveel slagen kan ik halen? Goed tellen, ik moet er minstens tien kunnen halen. Met een beetje geluk maak ik die harten heer ook nog. Dat zijn er dus elf in totaal. Zesentwintig min elf is nog vijftien te gaan. Nog drie keer troeven aan een gemiddelde van vijf slagen per keer en ik sta op nul. Tot zover m'n berekening. Of ze zal kloppen, valt nog te bezien…
Ik haal m'n elf slagen binnen. Marinus grijnslacht plots niet meer. Geen enkele slag heeft hij opgehaald. Nul komma nul. Leo en Patje, elk ene. Eerlijk verdeeld, denk ik dan. Hoeveel slagen heb je, vraag ik aan Marinus met enige leedvermaak. Moet je een schelletje kaas hebben, doe ik er nog een schepje boven op. Sodemieter op, is z'n antwoord. Hij ziet me graag, zoveel is zeker.
De grote winnaar is uiteindelijk Marinus geworden. Ik ben blijven steken op drie verliespunten. Drie slagen te weinig om op nul te eindigen. Marinus heeft zes punten over. Omgekocht door Leo en Patje. 't Kan bijna niet anders. Ze spelen met drieën tegen mij. Als ze met drieën tegelijk op 't doel schieten, zal er altijd wel eentje binnen gaan hé? om in de sfeer van koning Voetbal te blijven. Er moeten nog drie ronden gespeeld worden. M'n buurvrouw komt binnen. Verzopen als een oude koe die in een gracht gesukkeld is. Zit je weer in de kroeg, is het eerste wat ze zegt. Ja, waarom niet, het regent en de Colruyt is nog niet dicht hé? Je ging toch wachten op mij, we gingen samen boodschappen doen. Oeps, vergeten. Ik weet niet eens dat ik dat beloofd had. De liefde zal rap over zijn, als ik zo voortdoe. Buurvrouw gaat naar de toog, bestelt een Kriek. Als hij het mag, ik dan ook, zal ze denken.
" Beste vrienden, ik stop ermee. De plicht roept me. Belofte maakt schuld hé? Ik ga jullie met pijn in het hart verlaten. Vieze Mon zal wel in m'n plaats verder spelen. Die heeft tijd genoeg, maar je zult voor nogabollen moeten spelen…"zeg ik, me bewust van de consternatie die ik achterlaat.
" Je buurvrouw mag er zijn. Geen boodschappen, geen seks zeker?"vraagt Marinus onbeschaamd.
" Marinus, beste kaaskop, wanneer heb je de laatste keer viagra moet nemen? Gisteren? De reden waarom je nog steeds met een erectie rondloopt. Moet pijnlijk zijn om te plassen hé? Je plast gewoon op je buik, als je niet oppast…" Zo, daar kan hij het meedoen. Ik laat Marinus zitten met een mond vol vals gebit.
" Laten we nog een Kriek drinken, Leentje…"
" Nog ene en dan gaan we boodschappen doen…"antwoordt ze.
" Eten we straks samen?"vraag ik haar.
" Nee, ik heb al afgesproken met m'n dochter, maar als je wilt kun je meegaan…"
" Da's lief, maar ik heb je dochter nog maar twee keer gezien. Ze zei niet veel, was mij constant in de gaten aan 't houden. Ze heeft zo haar bedenkingen over mij. Ze voelt dat er meer is dan alleen maar goede buurtschap. Of heb je haar iets verteld over ons?.."
" Wat zou ik moeten vertellen? Over de seks die we gehad hebben? Daar loop ik niet mee te koop hé?"
" Sorry, 't was maar een vraag hé?"
De cafébaas volgt het gesprek op enige afstand, terwijl hij al voor de derde keer z'n glazen spoelt. Als ik weg ben, zal heel de kroeg weten wat ik allemaal uitvreet. Smeuïge verhalen over seksescapades. Met een schepje er bovenop. Zo gaat dat in een stamkroeg…
" Zou je haar eens niet voorstellen?"vraagt Marinus, die nu ook aan de toog komen zitten is. 't Is kwestie van tijd dat de andere twee ook zullen volgen.
" Nee, waarom zou ik?"
" Omdat het een teken van beleefdheid is. Daar zijn we toch vrienden voor?"
Hoe gemakkelijk wordt het woordje vrienden toch gebruikt als het in hun kraam past? Bijna wil ik er hem attent opmaken dat ik m'n vrienden zelf kies. Maar 't is al zo afgezaagd hé?
" Ja, moet je mij niet voorstellen aan je vrienden?"vraagt Leentje, terwijl ze me aankijkt met haar lichtblauwe ogen. Er twinkelen weer van die deugnietlichtjes in.
" Dit is Leentje, m'n buurvrouw. En de seks was goed, om niet te zeggen voortreffelijk en zonder viagra…"zeg ik tegen Marinus.
" Dat heb ik niet gevraagd…"antwoordt Marinus, een beetje op z'n Hollandse tenen getrapt.
" Nee, maar je kennende zou het de volgende vraag kunnen zijn hé?"
" 'k Ben blij dat ik het nu weet…"zegt Marinus.
" Zijn jullie altijd zo bezig tegen elkaar?"wil Leentje weten.
" 't Valt nog mee, 't is al erger geweest…"zeg ik naar waarheid.
" Weet je wat het ergste is?"vraagt Marinus aan Leentje.
" Dat je viagrapillen op zijn?"
" Niet beginnen hé?"
" Jongen, als ik moet beginnen dan roep je in de kortste keren op je moeder…"zegt Leentje lachende.
" Het ergste is dat ik niet eens kutbelg kan zeggen tegen hem, hij is, zoals ik, ook maar een toerist hier…"
" Sorry, Marinus, maar ik ben wel degelijk een kutbelg. Ik heb een Belgisch paspoort. M'n roots mogen dan wel in Frankrijk liggen, maar ik ben wel aangegeven in Gent. Dus sla je, als scheidsrechter, de bal mis…"
" Er zijn nog veel dingen die ik van jou niet weet hé, schatje?"zegt Leentje.
" Als ik al m'n geheimen moet vertellen, dan val je hier ter plekke van je kruk. Maar als ik ze vertel, zijn ze geen geheim meer…"
" Dat komt nog wel…"is haar antwoord.
Ik vraag de rekening. Ik krijg er in één keer de openstaande rekening bij. Er zit niet anders op dan te betalen. Ik wil niet afgaan als een gieter in 't bijzijn van Leentje. Goede rekeningen maken goede vrienden, zegt de cafébaas met een knipoog. Is dat niet wat veel, fluistert Leentje zachtjes in m'n oor. Nee, zeg ik, 'k ben verloren met 't kaarten en ik moet z'n lening afbetalen van de brouwerij…
Ik sla m'n arm rond haar lende. Om te laten zien dat ze van mij is en de jagers in m'n stamkroeg geen schijn van kans hebben. Ze laat het toe. Ik voel wel iets voor haar, maar ik ben ook bang voor en van de toekomst. Bijna vijfentwintig jaar alleen heeft z'n sporen nagelaten. Ik kan m'n vrijgezellenbestaan zomaar niet opgeven. Zij ook niet. We zijn allebei gevangene van ons eigen gecreëerde wereldje. Wat is liefde, vraag ik me af. Is het de seks die me aantrekt? 't Kan een basis zijn om een relatie te beginnen, maar 't kan ook een barrière zijn hé? M'n grootvader zaliger zou zeggen -profiteer ervan, 't leven is al zo kort…Maar zo zit ik niet in elkaar. Ik moet dringend m'n kaarten eens op tafel leggen. Zien wie er de beste kaarten heeft. Zij heeft momenteel alle troeven in handen. Misschien moet ik wel passen hé?
©GoNo
feedback van andere lezers- ivo
eigenlijk een droevig gezellig verhaal, en fantastisch verteld
knap hoor
GoNo2: Dank u! - andremoortgat
Je bent rijp voor een relatie zou ik zeggen
Maar wie ben ik ?
Knap jouw benadering
GoNo2: Dank u! - doolhoofd
Met plezier gelezen.
GoNo2: Dank u! - dorus
leuk
GoNo2: Dank u!
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 8Uitstekend:   4 stem(men), 100%Goed: 0 stem(men), 0%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 4 stem(men) |
