Volg ons op facebook
|
< terug
Ramadan…
" Je zou beter eens meedoen met de ramadan…"zegt m'n nieuwe onderbuur op vriendelijke toon.
" De ramadan is voor moslims toch?"vraag ik hem.
" Je moet niet gelovig zijn om je geest en lichaam te zuiveren…"zegt Mursi.
" Dat wil ik wel geloven, maar ik zie er het nut niet van in. Overdag vasten en 's avonds een uitgebreid buffet naar binnen schrokken…"zeg ik met een glimlachje.
Mursi kijkt me aan met wantrouwige blik. Ben ik ermee aan 't lachen of wat?
" Jezus heeft toch ook veertig dagen gevast?"vraagt hij.
" Ja, ik denk het wel, maar ik was er niet bij hé?"
" Veertig dagen in de woestijn, om de duivel te weerstaan, waarom doen jullie niet hetzelfde?"
" Omdat we hier geen woestijn hebben, in zoverre ik weet. Je kunt toch moeilijk gaan zitten vasten in de duinen van pakweg Oostduinkerke? In Knokke mag het al helemaal niet, wegens de wet op frigoboxen. Alhoewel, als je aan 't vasten bent, heb je geen frigobox nodig hé?.."
Mursi moet nadenken. Vraagt zich waarschijnlijk af waar Oostduinkerke of Knokke ligt. 't Zijn exotische steden voor hem…
" Heb je het al eens geprobeerd?"vraagt Mursi, alsof hij me over de streep moet trekken.
" Ja, ik heb al eens gevast, wij noemen dat een dieet. Vroeger woog ik 113 kilo, voor een lengte van 1,60m kon dat tellen hé?"zeg ik met enige fierheid omdat ik nu 92 kilo weeg.
" En hoeveel moet je normaal wegen?"vraagt hij.
" Tussen de 60 à 65 kilo. M'n leeftijd speelt ook een rol hé?"
" Dus weeg je nog altijd 30 kilo te veel?"
" Ja en ik krijg die er niet af…ik probeer het wel, maar 't is een jojo. Een kilootje eraf en twee kilootjes erbij…"zeg ik geheel naar waarheid.
" Ik zou meedoen met de ramadan, helpt het niet dan schaadt het ook niet…"zegt Mursi.
" Of het niet schadelijk is, dat weet ik zo nog niet. We zijn wel allemaal mensen, maar onze lichamen zijn niet gelijk hé?"
Mursi denkt weer na. In gedachten overloopt hij de koran. Wat heeft z'n profeet hierover gezegd?
't Is momenteel zo'n 35° in de schaduw, op m'n balkon is het 37°. De weinige slaap die ik nodig heb, is te niet gedaan door de hitte in m'n slaapkamer. Niet te doen, een broeikas van rondzwevende bacteriën. Ik probeer te slapen met de ramen open, maar ik trek alleen maar muggen en vliegen aan. M'n kat is de hele nacht op jacht naar die verdomde muggen. Ik doe geen oog dicht, de tv brengt ook al geen soelaas. Pc ook al niet. Beide toestellen geven warmte af, wat er op neerkomt dat het nu 27° binnen is. Ventilator aanzetten. Helpt niet. Het ding verspreidt alleen maar warme lucht. Wat een landje hebben wij toch, vraag ik me af. De ene dag moeten we winterkledij aantrekken, de andere dag lopen we in Adamskostuum. Bij wijze van spreken toch hé?
Mursi zit ongemakkelijk op z'n stoel te schuiven. Z'n slaapkleed zit hem een beetje in de weg. Ik wil hem vragen of hij soms iets te drinken moet hebben. Maar dat zal wel niet mogen, volgens de regels van z'n geloof. 't Is niet omdat hij niet mag drinken en eten, dat ik het niet mag hé? Ik neem een groot glas spuitwater met ijsblokjes. Sprankelend fris. Ik neem een ferme slok. Heerlijk, met deze hitte smaakt water beter dan een Kriek. Mursi kijkt naar m'n glas met z'n donkere ogen. Ik zie z'n adamsappel op en neer gaan, een slokbeweging. Lijden voor je geloof kan niet gezond zijn. Een mens heeft water nodig, veel water. Anders drogen we uit en dat kan nadelige gevolgen hebben, nietwaar?
" Wil je ook een glas water of iets anders, Mursi?"vraag ik hem, in de overtuiging dat hij toch neen zal zeggen.
" 't Mag niet. Ik moet sterk zijn. M'n geest en lichaam moeten gezuiverd worden…"zegt Mursi. Ik hoor de twijfel in z'n stem. Ik begin er zowaar een sadistisch genoegen in te krijgen en neem nog een ferme slok. De duivel in mij doet weer goed z'n best.
" Mursi, ik heb respect voor je geloof en ook voor het karakter dat je kunt opbrengen om niet te plooien naar de aardse genoegens. Maar kijk eens op m'n klok. 't Is nu al 28° hier binnen en de temperatuur stijgt nog. Uw profeet heeft er niets aan dat je hier ter plekke doodvalt hé?"
Mursi zwijgt. Komaan zeg, hij zal niet verdoemd worden omdat hij een glas water drinkt. De ouden van dagen, de kinderen en zieken mogen toch ook eten en drinken?
" Wil je een glas water?"vraag ik voor de tweede maal.
De zweetdruppels verschijnen nu in grote getale op z'n voorhoofd. Hij kuist ze af met de mouw van z'n lang kleed. Maar ze komen terug. 't Is hier ook een echte sauna in m'n appartement. Al het gif in m'n lichaam verdwijnt met de zweetdruppels. De natuur heeft dat goed gezien, denk ik dan.
" Je bent een duivel…"zegt Mursi, lachend.
" Hoe bedoel je?"vraag ik hem.
" Je probeert me te verleiden…"
" Spijtig Mursi, je bent m'n type niet. Ik heb het niet voor vrouwen met baarden…". Ik moet oppassen met wat ik zeg, Arabieren zijn nogal licht ontvlambaar, weet ik uit ondervinding. Hun humor ligt mijlen ver weg van de mijne.
" Geef me dan maar een glas water, ook met ijsblokjes, als 't kan…"
Eindelijk, het gezond verstand en m'n redenaarskunst werpen hun vruchten af. Ik heb hier nog ergens een paternoster liggen, ik doe hem straks cadeau, denk ik plots met duivels genoegen…
" Mag ik je vanavond uitnodigen voor een klein avondmaal? M'n familie uit Breda en Frankrijk komen ook. Je hebt een goed hart en je bent door Allah gezegend…"zegt hij, me doordringend aankijkend met z'n donkere ogen.
Nu is het mijn beurt om na te denken. Waarom zegt hij zoiets? Is het omdat ik hem een glas water aangeboden heb? Toch de normaalste zaak van de wereld? Maar ik ben nogal een eenzaat geworden, die familiefeestjes probeert te vermijden. Ik wil niet, als de laatste specimen van een uitgestorven soort, bekeken worden. Althans dat is altijd het gevoel dat ik heb als ik ergens uitgenodigd ben. Ik moet dan op m'n lippen bijten om m'n sarcasme die gepaard gaat met een lichte vorm van ironie, in toom te houden. Langs de andere kant, zou het wel eens kunnen zijn dat Mursi het op zal vatten als een belediging als ik weiger. Ik heb hem al eens afgewimpeld toen hij me vriendelijk vroeg om bij hem binnen te komen en iets te drinken. Toen had ik echt geen tijd. M'n buurvrouw kreeg toen voorrang op een baardman met soepjurk. Ik kende hem toen ook helemaal niet, was dus een beetje op m'n hoede. Zoals altijd met vreemdelingen. Zelfs al zijn ze hier geboren en getogen. Maar Mursi ontpopte zich als een echte gentleman. Hield de deur voor me open, stond er zelfs op om m'n volgepakte boodschappentassen mee naar boven te dragen. Ik was er hem dankbaar voor. 't Was ook een goeie reden om hem uit te nodigen om binnen te treden in het heilige der heiligen. En zo komt het dat Mursi hier nu bij mij aan tafel zit…
Iemand moet altijd de eerste stap zetten. Ik hoef niet op en neer te vliegen naar Noord-Afrika om hun cultuur te leren kennen. Ik heb er ook het geld niet voor. In de zon gaan zitten bakken in Marokko zie ik helemaal niet zitten, 't is hier even warm. Momenteel toch. Iemand met een hoge bloeddruk, zoals ik, heeft er niets te zoeken. Als ik de Arabische cultuur wil opsnuiven, zal ik wel naar 't Kiel gaan. Ze kennen mij daar nog van vroeger. Maar nu zit ik met een dilemma. Moet ik ingaan op z'n uitnodiging of moet ik een smoesje bedenken? Veel tijd heb ik niet. Als ik erop inga, ben ik moreel verplicht om mee te eten. Ik heb al meerdere malen de geur van koriander opgesnoven op m'n balkon. Ik lust die smaakversterker niet. 't Stinkt en ze gebruiken het een beetje te veel. Moet ik hem dat zeggen? Spruiten zullen in zijn ogen ook wel stinken, denk ik dan…
" Ik heb nog een zus van uw leeftijd. Ze is drieënvijftig. Mooi als een prinses uit duizend-en-één nacht…en niet getrouwd geweest…"zegt Mursi plots.
De leperd, wil hij me koppelen aan z'n ongetrouwde zus? Maar dan zal ik me eerst moeten bekeren tot de islam. Als het zo voortgaat, verschijnen er binnenkort verhalen in 't Arabisch op deze site. Ook weer eens iets anders. Na alle reclame voor Marokko is dat de volgende stap in de roemrijke geschiedenis van WH hé? Concurrentie voor de onovertroffen schrijver die Verf toch wel is. Hoe die kan omgaan met de Nederlandse taal is iets om duimen en vingers af te likken. Ik probeer hem als m'n voorbeeld te nemen, maar ik slaag er niet in om hem te evenaren….M'n kleinzoontje van acht daarentegen…
" Ik wil wel komen, maar ik lust geen koriander. En van pittige kruiden krijg ik krampen…"zeg ik, in de hoop hem niet te kwetsen.
" We doen een bbq, met Belgische frieten en Griekse salades…"zegt Mursi grijnslachend.
" O ja? Ik dacht dat jullie couscous en zo aten. Lamsvlees lust ik wel, rijst en andere pasta's zijn m'n ding niet…"zeg ik.
" Ik heb vroeger, met alle respect voor m'n mama haar kookkunst, een beetje te veel koriander in m'n lijf gekregen. Dus voorlopig is er een stop ingelast. M'n zus uit Rijsel moet het ook niet meer hebben. Dus ik mag je vanavond verwachten? En de vrouwen zitten niet gescheiden van de mannen, als je dat al zou denken. Alleen aan de afwas komen we niet aan. Niet uit gemakzucht, maar zo hebben de vrouwen de kans om ook een praatje te doen zonder de mannen…"
Zo had ik het nog niet bekeken. Bij het volgende familiefeestje zal ik er m'n dochters attent op maken. M'n zoon en schoonzoon zullen blij zijn. Ik ook, geen verwijten meer dat ik de afwas niet wil doen. Koken en dan nog de afwas moeten doen, je zou voor minder wegblijven op een feestje hé?
" Ik moet naar beneden gaan, ik verwacht elk moment m'n familie. Ik dank je voor je gastvrijheid, moge Allah je zegenen. Dus tot vanavond hé?"
" Moet ik een smoking aan trekken? En moet ik bloemen meebrengen voor je zus?"zeg ik met een knipoog.
" Je manieren houden hé?"zegt Mursi, ook met een knipoog.
" Kom maar op m'n deur kloppen. Maar klop ze er niet uit hé?"
" 'k Zal m'n zuster sturen, ook goed?"zegt Mursi.
" Kan ik evengoed boven blijven en met haar een feestje opzetten…"
" Er aan komen is er aan blijven…"
Met deze wijze woorden neemt Mursi afscheid. Jezus of moet ik Mohamed zeggen, ik begeef me op glad ijs. Met een prinses uit Ali Baba en de veertig rovers moet ik oppassen. Misschien is ze zo lelijk als de ingewanden van een pas geslacht schaap. Ze is van m'n leeftijd, zei Mursi, drieënvijftig. Wat dus wil zeggen dat hij mij maar drieënvijftig schat. Ik ben er negenenvijftig, er is dus nog toekomst neem ik aan. 't Kan ook zijn dat Mursi dringend naar de oogarts moet…
©GoNo
feedback van andere lezers- dorus
u komt allerlei mensen tegen die ik, die al +50 jaar in uw stad woon, nog nooit mocht ontmoeten. Gelukzak! Knap geschreven.
GoNo2: Dank u, ik praat met iedereen hé? Hier in het appartementsgebouw wonen nu eenmaal mensen van vreemde origine. Ik probeer er mee overeen te komen... - andremoortgat
"Socialize" met Koran en Ramadan
Niks mis mee
GoNo2: Dank u! - ivo
toch schitterend hoe je dit schrijft - ik lig hier in deuken - en dit bij zo'n hitte -
GoNo2: Dank u!
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 6Uitstekend:   3 stem(men), 100%Goed: 0 stem(men), 0%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 3 stem(men) |
