|
< terug
Het optreden
Zenuwachtig liepen we in de coulissen rond. Wij, dat waren mijn dansgenootjes van Dansgroep Toby en ik. Maanden hadden we geoefend voor hét optreden van het jaar en die avond was het eindelijk zover. In mijn hoofd overliep ik de pasjes. Ik had geen reden om te panikeren, ik kon het nummer dansen met mijn ogen dicht. Vanaf de ruimte achter het podium keken we gespannen naar het dansje van de groep voor ons: het was een prachtige choreografie met verschillende grondfiguren. De meisjes wisselden een bezorgde blik; hier konden we niet aan tippen.
Een overdonderend applaus vulde de zaal. De lichten werden gedimd en zichtbaar opgelucht stapten de danseressen van het podium. Terwijl de organisator ons aankondigde, namen we snel onze poses aan. Ergens in de zaal zat mijn familie, vanuit mijn positie kon ik ze echter niet zien. Zodra de muziek speelde, danste ik de ziel uit mijn lijf. De choreografie liep vlot. De adrenaline en de muziek dreven me in een soort trance. Zelfverzekerd hield ik mijn neus in de lucht, mijn buik ingetrokken en mijn rug recht.
Even voelde het alsof ik alleen op het podium stond, tot mijn blik op de andere meisjes viel: zij zaten al op de grond terwijl ik nog recht stond. Ik verstijfde een moment en hoewel ik wist dat het niet klopte, kon ik enkel de anderen volgen. De finale kwam veel te vroeg en de muziek bleef nog een minuut doorspelen. Zodra de lichten uitgingen, stormden we beschaamd het podium af. Teleurgesteld strompelde ik naar de kleedkamers. De hele zaal had gezien hoe ik het optreden had verknoeid, hoewel de anderen enkele pasjes waren vergeten. Maar wie zou dat nu geloven?!
feedback van andere lezers- Sangria
Een prachtig verhaaltje. Mooi beeldend opgeschreven. Je hebt talent.
lilKim: Dank je voor de lovende woorden. - VickyLievens
heel mooi geschreven.
ik kan me wel voorstellen dat je een rode kop zou gehad hebben
groetjes Vicky
lilKim: Amai, beschaamd voor de rest van mijn leven. We hebben nooit meer in die zaal opgetreden
Greetz - Ghislaine
Foutje moet kunnen.
lilKim: Vind ik ook! - geertje
laat die schaamte maar vallen lilKim, nergens voor nodig.
perfectie is voor de goden, niet voor een mens...
't eerste "poduim" staat achterstevoren (podium :O moet het volgens mij) zie je wel, iedereen maakt foutjes, gelukkig maar !
mooi verhaal, 'k heb de sfeer "ingeademd", dus heel goed beschreven, 'n "juweeltje" :O
liefs
lilKim: Bedankt voor je toffe reactie. En idd, we maken allemaal wel eens een foutje, moet kunnen.
Liefs - Leona
het publiek ging er misschien van uit dat het zo hoorde ...
weten zij veel :o))
lilKim: :-) - missboudoir
De spanning wordt mooi opgebouwd. Het gevoel van schaamte heeft een lang geheugen; jaren later flitsen we soms terug naar het pijnlijke moment.
lilKim: Bedankt. Idd, soms komt de schaamte pijnlijk terug (en soms lachen we er eens goed mee :)) - RolandBergeys
Leuk geschreven.
lilKim: Het meemaken was een ander paar mouwen :) - Vansion
Voila. Nu heb ik ze allemaal gelezen. Komen er nog verhaaltjes?
Leuk dit. Een schets...Herkenbaar. De adrenaline én de opgeheven neus ... Lang geleden...
lilKim: Bij mij is het ook al lang geleden - veel te lang. 't Is zo'n speciaal gevoel, optreden...
Ik ben vereerd dat jij al mijn verhaaltjes hebt gelezen :) Ik hoop wel dat er snel nog iets komt - heb wel iets in de schuif liggen maar ben er niet content van en mijn inspiratie is blijkbaar aan een winterslaap begonnen.
|
