Volg ons op facebook
|
< terug
Krokodillen zijn foeilelijk…
Ze kijkt me aan met haar guitige oogjes. Met van die tinkellichtjes, die kinderogen zo mooi maken. Ik ben op m'n hoede, die bijna zesjarige dreumes komt altijd met vragen waar ik de meest absurde antwoorden moet op verzinnen. 't Is een meisje en de vrouwelijke logica is zich al aan 't ontwikkelen, denk ik dan. Ze ziet me dolgraag, zeker als ik meedoe met wat in haar kraampje past. Maar bompa is ook niet meer van de jongste en als ik me tot op haar niveau begeef, willen m'n knoken al eens in staking gaan. Wat dus wil zeggen dat ik wel op m'n gat kan gaan zitten, maar daarna bijna niet meer recht geraak. Wat me dan weer binnensmonds doet vloeken want ik moet het deftig houden met m'n kleindochter op bezoek…
" Bompa?"
" Ja meisje, wat scheelt er?"
" Bompa, jij weet veel hé?"
" Jij toch ook?"
" Nee bompa, ik ben nog klein hé?"
" Da's juist, meisje, een goeie honderd-en-dertig centimeter.."zeg ik om haar 't gevoel te geven dat ze toch niet zo klein is als ze denkt.
" Bompa, waarom zijn krokodillen zo lelijk?"
Da's een goeie vraag. Ja, waarom feitelijk? Het zijn nu niet bepaald de mooiste dieren in Gods schepping.
" Zijn krokodillen wel echt lelijk, meisje? Misschien zijn ze lelijk aan de buitenkant, maar langs de binnenkant zijn ze mooi?"
Ze kijkt me aan alsof ze na moet denken hoe de binnenkant van een krokodil er wel mag uitzien…
" Nee bompa, krokodillen zijn lelijk. Foeilelijk…"zegt ze met overtuiging.
Foeilelijk. Een mooi woord, hoe komt ze erop, denk ik dan.
" Luister meisje. Bompa zal je een verhaaltje vertellen dat echt gebeurd is. Een verhaaltje van in de tijd dat de dieren nog konden spreken. Da's dus al een hele tijd geleden. Er was eens een meneer met een witte baard, zo'n beetje als uwen bompa, maar dan veel langer. Die meneer zat hoog op een wolk zich een beetje te vervelen. Veel was er in die tijd niet te doen, want hij was nog maar pas begonnen met het maken van allerlei bomen, struikgewas en planten. Begrijp je?"
Ze knikt van wel, goed zo…
" Die kerel met z'n lange witte baard heette God. Later zou hij nog een zoon krijgen en een geadopteerde duif, die hij de H.Geest noemde. Iemand adopteren wil zeggen iemand in de schoot van je gezin aannemen die geen familie is. Versta je? Een beetje zoals je katten, meisje…"
Dat begrijpt ze. Dat kind wordt met de minuut slimmer. Komt omdat ze een goede leermeester heeft, maak ik mezelf wijs…
" Welnu, God was zich dus aan 't vervelen. Hij had al z'n teennagels geknipt en bijgevijld, z'n baard gekamd en z'n wenkbrauwen in de juiste plooi gelegd. Laat ik voor de mop en 't plezier eens wat beesten maken, zei hij tegen zichzelf want er was niemand anders om tegen te lullen hé? Hij maakte eerst een pauw. Hij gaf hem de mooiste pluimen. De pauw was wreed content en liep te pronken met z'n veren. Toen maakte hij een nachtegaal, dat ook een vogel was. Hij gaf hem de mooiste stem. De nachtegaal was tevreden en zong de mooiste liedjes. Je kunt hem nog horen zingen in 't Nachtegalenpark, niet ver van waar je woont. Maar je moet wel 's nachts gaan, dan zingt hij Vlaamse schlagers. Je kent toch Vlaamse schlagers hé? Nee, meisje, dat zijn geen beenhouwers. Sommigen zingen wel alsof ze hun vingers in de gehaktmolen gedraaid hebben, maar ik bedoel dus Vlaamse liedjes hé?"
Ze begint spontaan K3 te zingen, dus ga ik ervan uit dat ze mee is met de les…
" Moet ik nog verder vertellen of ga je eerst heel het repertoire van K3 zingen? Straks ben ik de draad van m'n verhaal kwijt en dan laat ik weer steken vallen. 'k Zal straks wel Alice in Wonderland opzetten. Als je braaf bent en het alfabet achterstevoren opzegt. Voor wat, hoort wat hé?.."
Ik heb terug haar aandacht. De dreiging van 't alfabet doet wonderen…
" God had de smaak te pakken. Maakte het ene beest na het andere. Van een konijn met een hazenlip tot een olifant met bloemkooloren. Maar er ontbrak iets, maar wat hé?"
" Een krokodil, bompa, een krokodil…"zegt ze, op een toon alsof ze het warm water uitgevonden heeft.
" Juist, een krokodil. Maar z'n inspiratie was op, hij was moe geworden van de hele dag beestjes te maken. Hij keek van op z'n wolk naar beneden. Schoon volk, zei hij. Te schoon om waar te zijn. Weet je wat, ik ga als afsluiter een beest maken dat zo lelijk is dat iedereen ervan gaat lopen. Ik geef hem kromme poten, een bek vol met scherpe tanden en een lange staart. Kortom, hij maakte dus een voorouder van een politieker. Ze hebben ook kromme poten en zijn nogal rap op hun staart getrapt. Die scherpe tanden vindt je alleen nog bij een vampier die in de politiek gegaan is. Die bijten zich ook vast in de arme werkmensen…"
Ik zie dat ze problemen heeft om al die informatie op een deftige manier te verwerken. Soms vergeet ik dat ze nog maar een kind is hé?
" De krokodil was helemaal niet tevreden met z'n uiterlijk. En toen hij in de spiegel keek, liet hij ferme krokodillentranen. Spiegeltje aan de wand, wie is er de mooiste van 't land, vroeg hij aan de spiegel. Gij zeker niet, het zijt juist goed genoeg om een saccoche of schoenen van te maken, zei de spiegel…"
" Dat was de spiegel van Sneeuwwitje hé, bompa?"
" Nee, dat was een spiegel uit de Ikea. Een bouwpakket. Maar laat me verder vertellen hé? De krokodil huilde nu nog meer, voelde zich verstoten en bekeken door al die mooie dieren om hem heen. De enige troost die hij had, was een slang. Een echte slang en geen brand-of tuinslang hé? Ze zijn toen met z'n tweetjes er op uitgetrokken. De wijde wereld in. De slang op zoek naar Adam en Eva, de krokodil op zoek naar een opblaasbare krokodil om pootje mee te baden. De krokodil is altijd lelijk gebleven, niets aan te doen. Maar van binnen voelde hij zich mooi. En zeker als hij weer eens een nietsvermoedende prooi binnen gespeeld had. Meisje, er zijn veel mensen die er van buiten mooi uit zien, maar van binnen door en door rot zijn. Dan heb ik nog liever een lelijk mens hé?"
Ze moet even nadenken, 't is te veel voor haar kleine verstand. Ik weet dat ze het zal doorvertellen aan haar moeder, op haar manier. Met de nodige armbewegingen die haar verhaal moet onderstrepen. Als ze iets vertelt voert ze altijd een theaterstukje op. Ik begin stilaan te denken dat ze familie van me is…
" Bompa, zet je Alice in Wonderland op? Ik ben braaf geweest hé?"
" Ja, meisje, je bent braaf en je luistert tenminste naar m'n verhalen…. Dat alfabet laten we vallen, ik kan het ook niet opzeggen achterstevoren…"
We zitten samen naar K3 te kijken. Ze kent al die liedjes van buiten. Geloof het of niet, na een kwartier zing ik mee. Zo vals een kater, maar 'k doe m'n best. De wereld is schijnbaar toch niet veel veranderd, maak ik mij de bedenking. Vroeger zongen we mee met liedjes van nonkel Bob en tante Terry, nu zingen we mee met K3, Samson en Piet Piraat…
Als ze straks weg is, ga ik Alice in Wonderland nog eens opzetten. Ik moet en zal die liedjes ook van buiten kennen. Al was het maar om te bewijzen tegenover m'n kleindochter dat ik nog mee ben met de tijd…Een beetje competitie zal m'n geest jong houden, denk ik dan…
©GoNo
feedback van andere lezers- ivo
de schijnwereld op zijn kop - en de krokodil als koning van de dieren, dat staat toch ook ergens geschreven, zelfs Job die dit wist.
GoNo2: Dank u! - dorus
leuk!
GoNo2: Dank u! - andremoortgat
Is dit 't begin van "Sprookjes van Gono" ?
GoNo2: Dank u!
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 6Uitstekend:   3 stem(men), 100%Goed: 0 stem(men), 0%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 3 stem(men) |
