naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Kapitein

door pieter

De tekst is wat aangepast naar aanleiding van feedback van Lin. Nogmaals mijn dank. Ik heb geprobeerd het minder expliciet te maken en het meer naar 'show-don't tell' te laten gaan.




De kapitein stond op de brug en keek naar de lichtjes van het havenstadje in de verte. Hij stapte naar buiten, klopte zijn pijp uit op de reling en vroeg zich af wat er in vredesnaam met hem aan de hand was.
Hij had helemaal geen zin om weer naar zee te gaan. Gek was dat, want na ruim 25 jaar over de hele wereld zwerven was hij nog steeds even gretig. En normaal wilde hij na zo'n week oponthoud wegens storing aan de hoofdmotor maar al te graag weg.

Zijn ex-vrouw had het elke keer niet kunnen laten om te zeggen: 'Moet je weer zo nodig naar je zeemeerminnen toe? Zoek nou eens een fatsoenlijke aanstelling aan de wal.' Tegen haar vriendinnen en verder iedereen die het maar horen wilde bleef ze herhalen: 'Mijn man is gezagvoerder bij de Nederlandse koopvaardij. Voor een heel belangrijke maatschappij.'

Het was allemaal vijf dagen geleden begonnen met een stelletje schoolkinderen. Die bleken op excursie in de havens. Natuurlijk had hij ze aan boord uitgenodigd.
Van de kombuis waren ze helemaal onder de indruk. Dat fornuis waar je helemaal omheen kon lopen met slingerlatten zodat de grote pannen er tijdens storm niet af zouden glijden. De kok had op een schaal met bitterballetjes getrakteerd. Die kenden ze niet maar er bleef geen eentje over.

In de machinekamer had de tweede machinist hen een rondleiding gegeven. Daar waren ze stil van geworden. Wat een herrie. Vingers in hun oren en heet dat het er was! Die lange slungel met rood haar wist meteen wat hij later wilde worden.
Eén meisje had vetstrepen gekregen op haar gezicht. Ze leek wel een indiaan, vond de bootsman. Gelukkig kon ze er om lachen. Haar moeder zou het niet zo erg vinden, dacht ze.

Vol trots had de kapitein de stuurhut laten zien. Ze schrokken en lachten tegelijk toen hij de scheepshoorn liet loeien. Zijn uniform vonden ze cool. Gouden strepen met een krul op zijn mouwen en een zwarte pet waar met echt gouddraad een ankertje op geborduurd was.
Hij had de radar aangezet en hen uitgelegd dat je daarmee toch andere schepen of booreilanden kon zien als het donker was of bij dichte mist.
Op de kaartentafel lag nog de zeekaart met de aanlooproute naar hun havenstad.
Het sproetenmeisje had direct door hoe dat werkte; met plotten en dan het markeren van je positie. De stuurman, die voor de gezelligheid was meegelopen, gaf haar een potloodje en daarmee zette zij op de kaart een kruisje. Dáár stond hun school, naast de vuurtoren. Zingend waren ze de gangway afgelopen, weer terug naar school.

De kapitein wist echt niet waarom hij niet weg wilde en wat hem nou zo plotseling overkwam.
'Dat weet je wèl Ouwe', sprak hij zichzelf toe, 'dat weet je wel' en zuchtte diep.
De Schotse schooljuf.

feedback van andere lezers

• lin
  Pieter, Je maakt me nieuwsgierig. Goede cliffhanger dus. Toch moet me ook iets van het hart. Bij sommige dingen leg je teveel uit, moet je het eigenlijk laten voelen door "er omheen te schrijven".
  Voorbeeld: Hij zuchtte diep. Laat ons voelen wat hij voelt.
  Voorbeeld: had zijn ex-vrouw vaak gekijft. Is te beschrijvend. Was herhaaldelijk van de lippen van zijn ex-vrouw af gekomen (of iets dergelijks. Dat kijven horen we dan vanzelf).
  Dit zijn maar kleinigheden. Het verhaal pakt! gr Lin
  pieter: Dank je Lin,
  Inderdaad, het moet iets meer 'show-don't tell' worden. Het is moeilijk een balans te vinden tussen uitleggen en de lezer het zelf laten ontdekken. Elke lezer heeft natuurlijk zijn of haar eigen ontdekkingsniveau (als dat woord al bestaat) en ikzelf wil natuurlijk dat mijn boodschap overkomt.
  Ik ga het wat aanpassen. Dus een zeer leerzame feedback.
  En fijn dat het 'pakt'.
  Vriendelijke groet,
  Pieter.
• koyaanisqatsi
  Haal boven, die Juf! Dit belooft! :-)
  pieter: Jazeker Luc,
  
  Ik denk dat die juf met haar mooie rollende R snel op de brug zal staan. En dan zonder haar leerlingen.
  Vriendelijke groet,
  Pieter.

Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 5

Uitstekend: 2 stem(men), 67%
Goed: 1 stem(men), 33%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 3 stem(men)