writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

Gezocht :: Vrouwen om op de lijst te staan en ook wel om mooi te zijn

door pisatelj

(deel 5 van 'de laatste communisten en de man die werk zocht')

Bij een rood licht -ideologisch moeten we trouwens eens aanvechten dat in 't verkeer alles stilvalt bij rood- vertelt Romain mij dat hij verliefd is.

"Op een Bulgaarse prostituee. In Brussel. Om de twee weken zie ik haar ene keer. Haar man is daar dan ook. Die twee moeten een zeer intense relatie hebben. Ik breng dan altijd iets mee. Iets origineels. Ze is daar altijd erg gecharmeerd door. Nu ja, misschien speelt ze dat, ik weet dat niet. Ik geniet van haar vrouwelijkheid. Ik wil geen vrouw meer. Ik heb daar geen tijd voor. Een relatie zou direct in de weg zitten van 't werk voor de partij. Ik ben acht jaar getrouwd geweest. Dat was dramatisch. Wat is er na twee jaar nog over van de passie? Nee, verliefdheid moet pijn doen. Ik moet er echt naar verlangen om haar te zien, anders hoeft het niet. Ik kan alleen in een relatie zitten als boven op zolder mijn koffers al klaar staan om eventueel dezelfde dag nog te kunnen vertrekken. Als ge zo die koppels bekijkt... Jongen, jongen, daar gebeurt niet veel meer. Die hebben elkaar op korte tijd uitgewrongen gelijk dweilen. Waarom blijft dat samen? Daar in die bovenkamer is alles afgestorven tot de grootte van een erwt. Nee, geef mij maar de vrouwelijkheid van zo'n jong meisje. Wat een elegantie. Een keer in de twee weken. Nee, ik moet zeggen, ik heb dat goed opgelost. Ik heb geen familieleven. Wist je dat ik drie kinderen heb en kleinkinderen heb? Ik zie die maar één keer. Met Nieuwjaar. En dat is genoeg. Ik zet mij in voor het communisme, maar familieleven is niks voor mij. Maar wat een figuur, wat een vrouwelijkheid. Kijk, ik heb in de kringloopwinkel een spiegel voor haar gekocht en een prachtige houten eend, als ik daarrond nog wat rozen leg, heb ik een soort zwanenmeer. Dat heeft hoop en al drie euro gekost, maar de mensen kijken daar over, he. Als het geen stukken van mensen kost, telt het niet mee, he."

Als 't licht op groen springt, legt hij de spiegel voorzichtig op de achterbank en dan scheurt hij wild weg, alsof we net een bank overvallen hebben. Correctie: Ons belastingsgeld teruggehaald hebben.
"Wie gaan we nog bezoeken vandaag? We kunnen ook naar Denderleeuw gaan, he. Daar ken ik ook sympathisanten waar ik allang niet meer ben bij geweest. Maar met al dat werk voor de partij, kom ik daar nooit aan toe."

We passeren een paar vervallen huizen.

"Hier in dat smal huis woont de zus van An Van Den Steen, die geldwolvin van de sp.a. Die heeft veel sympathie voor ons. Die wordt zot van haar zus, wist je dat? Aja, die zit bij sp.a en die koopt een handtas van 25.000 euro. Haar moeder was er ook niet goed van. Maar die zus heeft een zwaar alcoholprobleem. En ze schreeuwt vaak tegen mensen. Nee, dat geeft de partij een slechte naam. We moeten toch echt vrouwen op de lijst krijgen. Voor elke man moet je een vrouw op de lijst zetten. Waar gaan we al die vrouwen vinden?"

Ik weet even niet wat zeggen. Ik zou liefst naar huis gaan. We zijn al weer vijf uur op de baan. En eigenlijk doe ik 't alleen voor hem. Ik heb 't altijd gehad voor mensen die een hopeloze strijd vechten. Ik supporter altijd voor de underdog. Dat heeft zijn wortels in mijn kindertijd. Later meer daarover.

"Ik moet natuurlijk oppassen dat niemand mijn liefdesleven ontdekt. Ze zouden het tegen de partij kunnen gebruiken."

Als iemand wist van het bestaan van de partij, zouden ze dat inderdaad kunnen doen. Nog even en ik ga wenen. Deze man die altijd streng de vergaderingen van onze cel leidt. Die we bijna aanzien als een robot die ze ergens in een labo in de Sovjet-Unie hebben ontwikkeld. Die heeft dan toch een gevoelsleven. En dat vertelt hij aan mij. Wat een vertrouwen.

Omdat zo vaak zoveel mensen mij in vertrouwen nemen, denk ik er serieus over na om mezelf te vestigen als therapeut. Als iedereen dan toch zijn ellende stort in mijn grote empathische ogen, kan ik mij er beter voor laten betalen.

 

Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 2

Uitstekend: 1 stem(men), 100%
Goed: 0 stem(men), 0%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 1 stem(men)
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .