naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Schooljuf

door pieter

Dit is het vervolg op De Kapitein van 24-12. Ik heb geprobeerd niet al te veel uit te leggen en de diverse
personages wat profiel /smoel te geven. Ben benieuwd of dat bij jullie als lezer overkomt. Graag jullie feedback.
Pieter.


De sjaal werd van haar nek gerukt. Samen met de tas werd die op de passagiersstoel gesmeten, hun vaste plek. Zij liet de blauwe Triumph Spitfire grommen. Dàt vond ze nog steeds leuk. Eén keertje was genoeg. Nog geen drie jaar terug had zij onder leiding van haar vader die auto opgeknapt. Kleppen stellen was nu een makkie voor haar. Apetrots was hij op haar geweest. Al zijn vrienden moesten het weten: 'My bonny lass'. Nu zat hij in een verpleeghuis en had al een keer gevraagd of zij zijn moeder was. Of anders misschien zijn jongste zus?

'Waar ben je nou weer in Jezusnaam mee bezig?', sprak zij haarzelf toe. 'Dit soort dingen heb je toch al lang afgezworen? Eigenwijze trut, je leert het ook nooit', schold zij zichzelf uit en toch reed ze door. Collega's noemden haar altijd zo 'cool, calm and collected'. Nou deze keer mooi niet en ze draaide het havengebied op. Bij het koelhuis wilde ze rechtsomkeert maken. Het schip lag er nog.

Opnieuw repeteerde ze wat ze zou zeggen. De leerlingen hadden allemaal een opstel gemaakt. Die wilden ze graag aan de bemanning geven en er waren ook een paar mooie tekeningen bij. Een meisje had zelfs een soort zeekaart gefabriceerd. Die was voor de kapitein en de stuurman. Dat kon ze hen toch niet onthouden, was toch een goed argument. En ze wilde ook vragen of zij hem voor de schoolkrant mochten interviewen.
Ook schoot er nog iets anders door haar hoofd. Maar dìè vraag durfde ze zeker niet te stellen.
Plotseling voelde zij hoe moe ze was; al jaren. Maar zij zette door.

Op de kade bij de loopplank, stond de bootsman en rookte een sigaretje. Hij herkende haar meteen, keek bewonderend naar haar auto en wilde weten of de kinderen ook weer kwamen. De hele bemanning had het toen zo leuk gevonden. Nee, de kapitein was er niet. De ouwe was even naar de stad, een pakje op de post doen en nog wat boodschapjes. Over een uurtje zou hij wel terug zijn. Monteurs van de fabriek waren nog steeds in de machinekamer aan het werk. Dus ze bleven nog wel een aantal dagen in de haven, wist hij te melden. Er was namelijk ook iets met de lagers van de schroefas. Niks voor hem zo'n vetloods, bij de dekdienst had je tenminste frisse lucht. Als ze dat wilde, kon ze rustig in de salon van de kapitein wachten. Helemaal geen slecht weer voor de tijd van het jaar, merkte hij nog op. Maar ze kon gerust aan boord wachten. En hij gebaarde naar de gangway.

De kok bracht haar een potje thee en een paar zelfgebakken scones. Het recept daarvoor had hij gisteren van een aardige demonstratie-verkoopster in een supermarkt gekregen. Zij was de eerste die ze mocht proeven. Ze bedankte hem vriendelijk. Eigenlijk lustte ze wel wat pittigers. Maar dat zei ze natuurlijk niet.
Heel anders dan verwacht, was het opmerkelijk stil aan boord. Vanuit de buik van het schip kwam licht gebrom. De salon was best comfortabel. Bank met kussens en een schemerlampje. Ook een paar goed verzorgde plantjes. Ze sloot haar ogen en viel bijna in slaap. Net voordat de kok op de deur klopte zat ze weer rechtop. Hij wilde weten of ze nog iets bliefte. Hij nam de geur van gebraden vlees mee. Vleugje stookolie, gebraden vlees en zeelucht. Ze snoof het op. Bij elkaar helemaal niet vies en ook wel stoer. Zo ruikt een schip dus, dacht ze en schoof een kussen tegen haar ene heup. Ze ging verder met rondkijken en zag een krant liggen, The Guardian van afgelopen zondag. Dat viel mee, geen tabloids.
Ook ontdekte ze een boekenplankje. Drie Engelse boeken, één in zijn eigen taal en twee in het Italiaans, Niccolò Ammaniti en Italo Svevo. Zou dat laatste een verklaring zijn voor het feit dat hij niet zo groot was en hij zijn woorden met gebaren onderstreepte? Dat laatste was haar meteen opgevallen. Zijn ogen waren anders wèl blauw.

Zeemansogen, had haar beste vriendin, toen die een beetje teut was, dat genoemd. Die keken niet alleen naar jou maar hielden tegelijkertijd de horizon in de gaten. 'Een vrouw heeft ze nooit voor haar alleen', jammerde ze.
Een mooie titel van een lied dat ze ooit nog eens samen zouden schrijven en daarmee stinkend rijk worden. Gierend van de lach hadden ze elkaar nog maar een glas ingeschonken. In ieder geval was hij een stuk levendiger dan de meeste van die bleekscheterige landgenoten van haar. Haar eigen vader was ook altijd anders geweest. Even werd ze weer heel trots op hem.

Ze ontdekte nog een boek, pakte het op, bladerde er doorheen en schrok zich rot.
Met één hand in zijn broekzak leunde hij tegen de deurpost. Gooide zijn pet op het bureau en stapte op haar toe. Wees op het theekopje, vistte een fles single malt uit zijn boodschappentas en vroeg of hij haar wellicht iets sterkers mocht aanbieden.

feedback van andere lezers

• andremoortgat
  Ik sluit aan bij Noél
  Je story leest vlot
  pieter: Dank je André,
  Ik liet De Kapitein aan de man -gepensioneerde kapitein- van mijn moeder lezen. En zijn eerste reactie was: 'Ik heb ook aantal keren kinderen aan boord gehad'. Ik heb het verhaal verzonnen, maar het blijk dus in werkelijkheid voor te komen.
  Vriendelijke groet,
  Pieter.
  
  Dat mijn verhaal 'vlot leest' is mede te danken aan de feedback die ik in de loop der tijd mocht ontvangen.
• GoNo2
  Doe zo verder!
  pieter: Dank je, Noël.
  Op het ogenblik ben ik serieus aan het oefenen met 'sshow, don't tell'. Dus niet uitleggen wat er en waarom het gebeurt aardat aan de lezer zelf laten. Dat valt niet altijd mee.
  Vriendelijke groet,
  Pieter.
  
  PS
  Ik heb een e-mail van Jan Willems ontvangen. Als ik het allemaal goed begrijp, wordt WH een klein ploegje. Menig voetbalclub heeft meer speler in de selectie.
• danvoieanne
  Mooi verhaal om te lezen ....en knap geschreven.
  pieter: Dank je, Ann.
  Fijn dat je het een mooi verhaal vindt. Ik heb dan ook geprobeerd een, in feite, mooie situatie te beschrijven. Dat je het als knap geschreven waardeert, doet mij glimmen van trots.
  Vriendelijke groet,
  Pieter.

Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen.

Totale score: 6

Uitstekend: 3 stem(men), 100%
Goed: 0 stem(men), 0%
Niet goed: 0 stem(men), 0%

totaal 3 stem(men)