Volg ons op facebook
|
< terug
Vallen en krakkemikkig opstaan...
Je hebt zo van die dagen waarop alles wat je doet eindigt in een fiasco. Het begint al met m'n teerbeminde kat, die weer eens haar drinkbakje omgegooid heeft. Ze zal gedacht hebben dat de keuken toch dringend moet gekuist worden. Maar haar baasje, ik dus, vind het helemaal niet leuk om 's morgens met blote voeten in een zwembadje te staan. Ik roep haar en vraag wat dat te betekenen heeft. 't Is maar water, dat droogt wel op hé, zegt ze met toegeknepen oogjes. Verdomme, soms zou ik willen dat ik geen kattentaal versta, denk ik dan...
Ik wil koffie en een sigaretje. Moet weer lukken, koffie is op. Dan maar thee, ook goed hé? Wat krijgen we nu? Geen water uit de kraan? Het enige water dat ik nog heb, is 't water in m'n wc. Lijkt me niet erg appetijtelijk om dat te gebruiken. Ik kijk door het raam, daar dient zo'n ding voor, en zie dat ze aan 't werken zijn aan de waterleiding. Kunnen ze tegenwoordig een mens niet meer verwittigen, vraag ik me af. M'n humeur wordt er niet beter van. Eventjes vragen hoe lang ik nog zonder water zal zitten. Tot we gedaan hebben, is 't antwoord. Ook de leukste thuis zeker? Kan van jou niet gezegd worden, zegt de noeste werkman die een boterhammetje staat te eten. De pot op, denk ik dan...
Een glaasje melk dan maar, 't schijnt gezond te zijn. Althans vroeger toch, dat beweerde de Melkbrigade. Of het nu nog zo gezond is, laat ik in 't midden. Ik heb al koeien gezien die vel over been waren. Uitgemolken tot en met. Een beetje zoals de belastingbetalers in ons landje. Die koeien worden na bewezen diensten verwerkt in de vleesindustrie. Veel vlees zit er niet meer aan, maar met een beetje water doet men wonderen. Je gooit een stuk vlees in de pan van 350 gram en je hebt exact 50 gram over. Je bakt je vlees tegenwoordig niet meer, nee, het wordt gekookt in de pan...
Een sigaretje zal soelaas brengen. Oef, wat een opluchting. M'n longen willen weeral eens niet meewerken. Ik hoest me te pletter. Dat heb je als je geen koffie erbij kan drinken. De routine is doorbroken, m'n lichaam is cafeïne en nicotine gewoon hé? Ik ben op sterven na dood. Heel m'n lijf komt in opstand. Maar ik troost me met de gedachte dat de geest sterker is dan het vlees. Zo lang ik maar niet de geest geef, denk ik dan. Geestig is toch iets anders, is m'n besluit...
Ik dweil m'n keuken, geef de kat eten. Ze verdient het wel niet, maar ik heb ze in huis genomen dus moet ik voor haar zorgen. Ze kijkt me dankbaar aan en is zich nu al aan 't afvragen hoe ze me op m'n zenuwen kan werken. Menslief, wat snak ik naar een bakje troost. Wassen, gaat niet want geen water, aankleden en dan maar naar de Colruyt. 't Is de enige optie die ik heb. De koffie is er gratis en 't is nog vroeg, dus zeker voorhandig...
Ha, werkende klasse, zeg ik tegen de werkman die nu een sigaretje aan 't roken is. Na het eten een sigaretje, schijnbaar een ingeburgerde gewoonte. Nog veel werk, vraag ik hem. Nogal, zegt hij. De man heeft zeker geen cursus conversatie gevolgd, zoveel is wel duidelijk. Ik heb dringend water nodig, zeg ik. Op de hoek staat een kraan, je kunt een emmer misschien vullen hé? De watermaatschappij denkt aan z'n klanten...
Er zit ergens een lek op de buis, hoor ik iemand zeggen. Ze staan nu met vijf man rond hun leider, die een plan bekijkt. Ze geraken er schijnbaar niet uit waar dat lek zich bevindt. Ik wil ze de suggestie doen om een commissie op te richten, maar besluit hen niet te storen in hun overpeinzingen. En ik die dacht dat er technologie bestond om lekken op te sporen. Misschien eens een echte loodgieter bellen?
'k Heb twee flessen bronwater gekocht. moet voldoende zijn om de dag mee door te komen. De koffie heeft nog nooit zo goed gesmaakt. In de Colruyt moesten ze de koffie nog zetten. De koffiezetter van dienst zat nog op 't wc, werd me medegedeeld. 't Zal me worst wezen, daar heb ik geen boodschap aan. Op de vraag of ik in 't vervolg m'n thermos moet meebrengen, krijg ik geen antwoord. Waarbij ik er plots moest aandenken dat bij gebrek aan water ik geen thermos kan vullen...
M'n dagelijkse trek naar de wc om m'n darmen te ledigen of op z'n minst te proberen hé? Verdomme, wc-papier is op, ik wist dat ik iets vergeten was maar nu weet ik pas wat het is. Ik heb nog ergens papieren zakdoekjes liggen, maar waar? Met de gazet kan het ook maar m'n gat is geen drukpers. Alhoewel...
M'n humeur slaat terug om. Maar wanneer de nood het hoogst is, is de redding nabij. Ik kan toch niet kakken, dus wat maakt het uit...
Ik besluit om wat tegen m'n aardbeienplanten te gaan praten. Sedert ik met die planten praat, groeien ze als kool. Ik geef ze meststof die normaal gesproken dient voor rozen. Misschien denken ze nu dat ze gaan veranderen in rozen? Hoe stom kan een aardbeiplant toch zijn, vraag ik me af. Maar ze groeien en da's 't voornaamste.
M'n kat heeft weer aan m'n Afrikaantjes gezeten. Dat wordt kotsen geblazen. Opletten is de boodschap. Meesstal trap ik erin. Kattenslijm vermengd met haar aan je voeten is nu niet bepaald iets waarop ik zit te wachten. Waar blijft die verdomde zomer? 'Kattenslijm vermengd met haar aan je voeten is nu niet bepaald iets waarop ik zit te wachten. Waar blijft die verdomde zomer? Dat ik tussen m'n bloeiende en geurende planten kan zitten. Als een volleerde tuinier in zijnen hof van twee vierkante meter...
De werkende klasse is weg. Ze hebben dan toch het lek gevonden, een hele opluchting. Ik zet m'n kraantje open en na enige gesputter komt er een bruinachtige smurrie uit m'n kraantje. En 't stinkt nog ook. Eventjes laten lopen en kijk, de vooruitgang staat niet stil. Er komt plots helder water uit de kraan. Ik zal dus geen beroep moeten doen op de civiele bescherming. Spijtig, denk ik dan...
De zon probeert door te breken, maar slaagt er niet in. De regenwolken zijn met te veel. De regen valt met bakken uit de hemel. Een wolkbreuk noemen ze dat. Eerst geen water en nu kan het niet meer op. M'n ramen zullen er weer lief uitzien. De laatste tijd, telkens als het geregend heeft, is het precies of er modder aan m'n vensters kleeft. Je moet niet vragen welke rotzooi er in de lucht hangt. Ik heb het eens nagevraagd en ze beweren dat het fijne stofdeeltjes zijn die samenklitten. Ik ga niet kapot gaan aan het roken van sigaretten, maar aan fijne stofdeeltjes. Wat een verademing hé? Als het ware een begin van het terug keren tot stof. Er zit toch veel waarheid in 't katholiek geloof, moet ik toegeven. Voorwaar stof om over te schrijven...
Ik moet nog een foto van mij en m'n kleinkinderen ophangen. Nageltje gezocht, stoel erbij genomen anders kom ik niet aan de hoogte van de op te hangen kader. Ik mag dan wel een boom van een vent zijn, maar ik ben nogal kort afgezaagd. M'n onovertroffen lengte speelt me soms parten. Nee, naaldhakken zijn geen optie...
Nageltje tussen de lippen, hamer onder de oksel en vooruit met de geit. Je moet eens proberen op een stoel te klimmen met een hamer onder je oksel. 't Is een beetje als de Mont Everest beklimmen in een zwembroek. 't Is geen zicht en 't is op de koop toe nog koud ook. Nageltje tegen de muur gezet en boenk de hamer erop. Op mijne duim ja. Van 't verschieten doe ik een stap achteruit, vergetende dat ik op een stoel sta. M'n kat zit onder de tafel krols te wezen. 't Kan ook zijn dat ze schuddebuikt van 't lachen. Wie zal het zeggen hé? Ik maak een laag-bij-de grondse opmerking, niet voor herhaling vatbaar. Hoe diep kan een mens vallen? Een halve meter is genoeg, in mijn geval dan. Ik raap m'n eigen bijeen, voel of al m'n knoken nog op de juiste plaats zitten. M'n duim begint de symptomen te vertonen van een lichte opzwelling. Ziet ook een beetje blauwpaars. Duim onder de kraan houden, zei m'n oma zaliger altijd. Wat ik ook doe. 't Helpt geen moer. Helpt alleen bij kinderen en niet bij volwassenen, is m'n conclusie...
Ik geef het op. Neem het wijselijk besluit om gene klop meer te doen vandaag. Waarom moet ik die foto tegen de muur hangen, ik kan hem evengoed op de schouw zetten. Dat ik daar niet eerder aan gedacht heb. 't Had een heleboel minder pijn gekost. M'n linkerduim ziet er nu uit als een pruim, dezelfde kleur en dezelfde grootte. Help, 'k ben aan 't veranderen in een pruimenboom, is m'n eerste gedachte. Waarom moet ik plots aan konijn met pruimen denken?
©GoNo
feedback van andere lezers- koyaanisqatsi
Een dag geen klop doen schijnt heel gezond te zijn, en bovenstaand verhaal lijkt dat alleen maar te bevestigen. ;-)
GoNo2: Dank u wel! - andremoortgat
Gono als klusser
Hilarisch
GoNo2: Dank u wel!
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 5Uitstekend:   2 stem(men), 67%Goed: 1 stem(men), 33%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 3 stem(men) |
