|
< terug
geen titel
Ik was het vergeten.
Het volwassen worden slorpte zo veel tijd in dat ik niet meer echt wist hoe het moest : de wereld even vergeten, één momentje kiezen en het uitvergroten op papier.
Ik kocht een huis.
Ik betaalde intussen al de deurklink af.
Ik haalde mijn rijbewijs.
En reed al een paaltje omver. Niemand die het zag. Mijn eerste misdrijf...
Ik werd dertig en besloot dat het tijd was om eens volwassen te worden. Mijn haar plat te trekken en schoenen met een hieltje te kopen.
Ik werd verliefd op de man van mijn leven.
En even later niet meer.
Ik werd meter van een zalige baby. Het stond op de vacature ' meter gezocht voor klein meisje'. Een enorme dosis fantasie en enthousiasme was vereist, volgens mijn broer.
Mijn haar krult weer als altijd, ongecontroleerd en geen 2 dagen gelijk.
Mijn hakschoenen staan in de kast 'voor speciale gelegenheden'.
Ik ging als vanouds op reis met een vriendin en ontdekte dat ik het opnieuw kon zien : de monsters in de meren van Schotland, de fluisterende spoken in de kastelen en de oudheid van de bergen.
U hebt er geen idee van hoe opgelucht ik was.
Het was terug!
Mijn eigenste, netjes opgeborgen enorme dosis fantasie was eindelijk terug.
Ik word volgende week 31.
Na een jaartje volwassen zijn heb ik het nu wel gezien.
het is vermoeiend.
Het is een beetje saai als je alleen maar ziet wat er is...niets meer. Geen monstertje, zelfs geen kleintje.
IK heb geen idee hoe de anderen het doen, maar ik stop er alvast mee.
Ik hou van mijn monsters :)
Ik hoop dat ik nog mee mag doen, hierzo, tussen al de schrijfsels van de volwassen mensen. Dat er nog plaats is voor een kinderlijke ziel en nu en dan een verhaaltje over heksen, spoken of andere nog niet verzonnen zaken...
euh, gelukkige nieuwjaar dan maar. De wensen mag u zelf verzinnen...drie en eentje gratis, het zijn solden.
Cath.
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 4Uitstekend:   2 stem(men), 100%Goed: 0 stem(men), 0%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 2 stem(men) |
