Volg ons op facebook
|
< terug
Multiculturele samensmelting in de kiem gesmoord…
Ze kwam in zijn leven, als een wervelwind. Ze keek hem diep in de ogen, hij werd bloedrood van verlegenheid. Mijn God, dacht hij, wat heeft ze mooie ogen…
Hij kwam in haar leven, als een wervelwind. Hij keek haar diep in de ogen, ze werd bloedrood van verlegenheid. Allah, dacht zij, wat heeft die mooie ogen…
De eerste nacht zou hij nooit vergeten, ze wilde eerst haar gebed uit de Koran prevelen. Een gebed van een klein uurtje. Sjonge, dacht hij, dat gaat hier niet vooruit…
Die eerste nacht zou zij nooit vergeten, hij wilde eerst voorlezen uit de Bijbel. Een parabel over de Barmhartige Samaritaan. Sjonge, dacht ze, dat gaat hier niet vooruit…
Maar aan alles komt een eind, ook aan gebeden uit de Koran en parabels uit de Bijbel. Eindelijk zou het gebeuren, dachten ze beiden op hetzelfde moment. Ze vroeg hem waar de badkamer was. Hij toonde haar de weg. Proper wijveke dacht hij, die wast zich tenminste voor de daad…
Wat een vieze vent, dacht ze, die wast zich niet eens voor de daad. Ze hoorde kloppen op de badkamerdeur, op de voordeur had totaal geen zin, gezien hij al binnen was. Mag ik me eventjes opfrissen, vroeg hij terwijl hij haar naakte lijf bewonderend bekeek. Hij lijkt op een boer die zijn vee keurt, dacht ze. Bloedrood werd ze van verlegenheid. Als hij in mijn dikke kont durft te nijpen, laat ik hem zijn Fa-zeep opeten, dacht ze…
Zou ik in haar kont nijpen, vroeg hij zich af. Nee, niet doen, misschien moet ik die Fa-zeep van mijn moeder wel opeten. En ik lust dat niet, ook spruitjes lust ik niet, maar da's de schuld van mijn mama…
Hij gooit zijn verlegenheid overboord. Staat nu in zijn geboortepakje voor haar. Ze kijkt hem aan, haar ogen glijden over zijn lichaam. Fixeren zich op de opkomende erectie. Ze lijkt wel een boerin die haar vee keurt, denkt hij plots. Als ik die zeep moet opeten, moet ik mijn tanden niet meer poetsen, waar een mens allemaal niet aan denkt op zulke momenten hé?
Haar tepels priemen recht vooruit, zijn erectie ook. Het is warm in de badkamer want de chauffage staat nog op. Ze ziet de zweetdruppels op zijn voorhoofd, die langzaam naar beneden parelen. Ze schenkt hem haar liefste glimlach, hij probeert hetzelfde te doen. Maar hij kan maar aan één ding denken, hij wil die meid alle hoeken van de slaapkamer laten zien…
Gaan we naar bed, vraagt hij. Willen we eerst nog iets drinken, is haar antwoord. Heb je witte wijn in huis, vraagt ze. Ja, die heb ik toevallig nog in huis, zegt hij. Had ie gekocht in de Aldi, om in zijn mosselen te doen. 't Zou nu wel een andere mossel zijn, grinnikt hij, terwijl hij in zijn blootje naar de frigo slentert. Zijn stijve paal volgde hem gedwee, kon ook niet anders gezien dat wiebelding vasthing aan zijn lijf…
Hij nam de fles uit de koelkast, gooide met een smak de koelkastdeur dicht. Het ontlokte hem een verbijsterende kreet. Miljaarde, mijn fluit zit er tussen, hoorde ze hem roepen. Zijn stijve paal kreeg op de kortste keren de afmeting van een uit de kluiten gewassen knolraap…
Allah zij geprezen, zei ze, toen ze zijn klokkenspel eens van dichtbij bekeek. Blijkbaar hield ze van knolrapen, dacht hij. Het beterde er niet op, de pijn werd bijna ondraaglijk. Hij danste van het ene been op het andere. We moeten er ijs opleggen, zegt ze, dat vermindert de zwelling. Om seks te hebben, moet je juist een zwelling hebben, wilde hij zeggen, maar hij houdt wijselijk zijn mond…
Epiloog:
Ze heeft er ijs opgelegd, het hielp, de zwelling werd minder. Nu zit hij in de wachtkamer van de dokter, in de wachtkamer van een station zou totaal geen zin hebben hé? Hij zit met een snotvalling te snotteren dat horen en zien vergaan. Bij het afscheid zei ze nog tegen hem dat hij moest oppassen met al dat ijs op zijn fluit. Een verkoudheid kan soms in een klein hoekje liggen, voegde ze eraan toe terwijl ze liefdevol over zijn kindergeld streelde…
Moraal van het toch wel enigszins droevige verhaal…als je een stijve hebt, gooi dan de ijskastdeur niet met een smak toe…je kan er een verkoudheid aan overhouden hé?
Ze kwam in zijn leven als een wervelwind en vertrok als een tornado…
©GoNo
feedback van andere lezers- Ghislaine
Me halve trouwboek vroeg waarom ik zat te lachen. Weerom bijzonder mooi geschreven. Als ik Jan was, wist ik wel wat doen. Alle deze prachtige verhalen zelf als uitgeverij uitgeven en alle deuren van winkels ermee plat lopen.
GoNo2: Dank u wel! - pieter
Noël,
Met mooie ironie verteld.
Maar wees blij dat ze als een tornado vertrokken is.
Aan die vrouw heb je niks. Ze ziet niet eens de 'humor' van de situatie.
(Of ik moet het allemaal verkeerd begrepen, natuurlijk)
Vriendelijke groet,
Pieter.
GoNo2: Dankuwel! - andremoortgat
Denderende soap van Fa
Of was het Fatima ?
GoNo2: Dankuwel! - greta
Hoe verzin je het.
Schudden van het lachen hier.
GoNo2: Ik lach ook als ik weer zo'n verhaaltje schrijf... - danvoieanne
Weer zo een leuk verhaal dat je hier schrijft .......;-) :-)
GoNo2: Dank u wel!
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 9Uitstekend:   4 stem(men), 80%Goed: 1 stem(men), 20%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 5 stem(men) |
