|
< terug
4 augustus
Vorig jaar hebben mijn nicht en ik gewoon voor ons plezier een boek geschreven. Het werd een ontvoeringsverhaal, waarbij het motief losgeld was. Helaas werd het verkeerde meisje mee genomen, wat voor vreemde ontwikkelingen zorgt. Dit is een fragment ervan.
Op vrijdagmorgen besloot rechercheur Decaluwe om zelf ook naar de begrafenis van Carl te gaan. Hij scheerde zich zorgvuldig op de ouderwetse manier, met kwast en scheermes. De vlekken die op de spiegel kwamen veegde hij achteloos weg met de handdoek. Hij wist niet goed wat hij moest aandoen. Toen zijn vrouw nog leefde legde zij altijd zorgvuldig zijn kleren klaar. Het best voelde hij zich in jeans en een lederen jekker. Maar dat zou ongepast zijn voor een begrafenis. Dan trok hij maar het grijze aftandse kostuum aan, deed wat gel in zijn dunner wordende haar en vertrok ruim op tijd naar de kerk. Toch was er al veel volk toen hij aankwam. Een lange rij mensen wachtte om een laatste groet te brengen aan de overledene en zijn familie. Onopvallend schoof Decaluwe aan en zette zich na het groeten aan de zijkant van een pilaar in de middenbeuk. Van daaruit kon hij iedereen goed observeren. Buiten de ouders van Carl, oma en Helene zag hij niet dadelijk een bekend gezicht.
'Beminde gelovigen, U bent hier allen samen gekomen om Carl Janssen te gedenken, die plots uit ons aller leven werd gerukt. Een kunstzinnige ziel, die van zijn liefde voor mooie dingen zijn beroep heeft gemaakt. Als handelaar in kunstvoorwerpen kende hij allerlei mensen in binnen- en buitenland en reisde over de hele wereld. Hij had vele contacten. Het maakte hem tot een zeer veelzijdig mens op vele gevarieerde gebieden. Met een groot hart ondersteunde hij jonge schilders, beeldhouwers, kunstbeoefenaars alom. Bovendien had Carl zijn vriendin Juliėtte innig lief en voor zijn ouders was hij de ideale zoon.' En zo ging de priester in vleiende bewoordingen nog geruime tijd door.
'Weer een heilige', dacht Decaluwe. Geen kwaad woord. Dichter bij de waarheid lag echter :' Carl was een rare kwibus. Van zijn hebzuchtige liefde voor geld heeft hij zijn beroep gemaakt. Als sjoemelaar in kunst en ook zogezegde kunst, manipuleerde hij goedgelovige mensen. Hij had veel louche contacten en boemelde van de ene receptie naar de ander.' Ben ik nu niet al te cynisch?' dacht de oude rechercheur.
feedback van andere lezers- Koyaanisqatsi
Smaakt naar meer. Uit de schuif, dat boek!
MarieChristine: Dankjewel - Jan__Willems
Mooi initiatief. ik ken een uitgever :)
hij wist niet goed wat hij moest aandoen: Hij twijfelde welke kleren hij zou aantrekken?
MarieChristine: Daar heb ik wat aan. Er valt nog meer te verbeteren vrees ik.
Dankjewel. - GoNo2
Waar is dat boek te koop?
MarieChristine: Manuscript ligt nog in schuif, misschien bij Writehistory binnenkort?
Dankjewel - pieter
Marie Christine,
In dit korte stukje geef je al veel informatie waarmee de lezer verder kan, die hij/zij kan gebruiken als hij/zij de rest van het boek leest.
Je snapt het al. Jouw nicht en jij kunnen het hele boek in onderdelen hier op WH publiceren. Doe maar, ik zal het graag lezen.
Het lijkt mij een bijzondere ervaring om samen met een ander een boek te schrijven. Is het zoals een Lennon-McCartney samenwerking?; de een heeft een idee, de ander voegt wat bij en kom je uiteindelijk tot een compleet werk. Wellicht is het een idee om over die totstandkoming een verhaal te schrijven, samen met je nicht.
Vriendelijke groet,
Pieter.
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 5Uitstekend:   1 stem(men), 25%Goed: 3 stem(men), 75%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 4 stem(men) |
