|
< terug
Zeemeerminnen - 3
'Je hebt nog niet over alcohol gesproken. Hoe zit het daarmee?' Ik las het ongemak van zijn gezicht af. Hij wilde deze vraag eigenlijk niet stellen, maar hij moest en hij raakte me al meteen op mijn zere plek. Wat had ik graag gezegd dat ik gestopt was, ik die alles aankon.
'Niet goed tegenwoordig, weer steeds meer.'
'Hoe bedoel je?'
Ik kruiste mijn armen. 'De laatste tijd koop ik weer flessen en ik verstop ze en mijn vrouw vindt ze.' Ik keek hem in de ogen. 'Met de gekende zinloze onterechte gezinsdrama's ten gevolge. Het gaat niet om het feit dat ik dronken ben en of ik dronken ben, het gaat erover dat ik drink zonder haar toestemming. Ik denk dat ik er inmiddels achter gekomen ben waarom ik vlucht en waarvan ik vlucht.' Hij staarde me vragend aan en probeerde tegelijkertijd mijn blik te ontwijken. Ergens in de hoek die zijn linkerwenkbrauw maakte, las ik ook ongeloof. 'Ik denk dat de combinatie Asperger, hoogbegaafdheid, en hyperactiviteit een cocktail is die zeer veel energie vreet en die het brein geen rust gunt.' Ik kon me niet inbeelden dat er ooit iemand in staat was geweest om een spottende blik te onderdrukken bij het vernoemen van deze drie begrippen in één en dezelfde zin, maar ze kwamen wel uit zijn mond en het liet me koud. 'Laat het dan fout of juist zijn, het in vraag stellen was me al veel waard. Ik ben ongelooflijk onrustig, ik slaap slecht, ik kan me niet op één ding concentreren en ik kan geen enkel ding afwerken. Nu ik me daarbij ook nog totaal moedeloos voel, is de alcohol het perfecte medicijn om mijn geest lam te leggen. Na de alcohol ben ik moe en slaap ik goed. Ik heb ook nooit een kater. Eén Dafalgan en ik kan er weer tegen. Vooral de avonden en de weekends waren een marteling en leken eeuwen te duren omdat ik dan niet kon drinken doordat ik de tijd met een vrouw moest delen die de alcoholversie van Pavlov belichaamt. Met het onverklaarbare gevolg dat hoe meer ze erover praat, hoe meer ik drink, om het niet meer te moeten horen. Verder ben ik ervan overtuigd...'
'Waarom laat je de analyse niet aan mij over?' Ik knikte onderdanig.
'Ik ben verhuisd. Ik huur nu iets aan zee. Om tot rust te komen.'
'Dus, je hebt de beslissing genomen?'
'Voorlopig wel, ja.' Zijn blik kon niet verbergen dat hij zich aan me ergerde. Ondanks zijn ervaring met dit soort gesprekken en ondanks mijn beperkt vermogen om signalen van anderen te interpreteren, stuitte dit me tegen de borst.
'Als je een stappenplan wil, laten we dit dan ook stap per stap oplossen. Stap één is voor mij nog altijd: stoppen met alcohol.'
'Wat als ik niet wil of kan stoppen?' Ik vroeg me meteen af of ik een andere psychiater kon vinden die niet op alcohol zou focussen.
'Ik denk dat het een verkeerd medicijn is, en het brengt je niets bij. Je hebt er zelf een boek over geschreven, je kent het probleem door en door.'
'Een boek schrijven is makkelijker dan stoppen.'
Hij glimlachte ontgoocheld.
'Schrijf tegen volgende week eens op hoeveel je drinkt en wanneer je drinkt. Gewoon als oefening.'
feedback van andere lezers- Koyaanisqatsi
Zuipen kan plezant zijn, maar oplossingen aanbrengen behoort niet direct tot de eigenschappen van "booze". En voor de rest: shrinks.. Ze hebben zelf allemaal een serieus probleem.
Jan__Willems: bedankt voor de feedback - MarieChristine
Een andere psychiater zoeken lijkt het beste.
Graag gelezen
Jan__Willems: Bedankt! - doolhoofd
De beste show over alcoholisme die ik ken is Delirium van Javier Guzman.
Tip!
Jan__Willems: ik bekijk het zeker! - GoNo2
Heb ik ook eens gedaan, tot ik tot de conclusie kwam dat ik niet kon schrijven en nog minder opschrijven. Na drie bakken van 24 flesjes Kriek was ik de tel kwijt en mijn geheugen ook!
Jan__Willems: :)
Enkel ingeschreven gebruikers kunnen stemmen. Totale score: 8Uitstekend:   4 stem(men), 100%Goed: 0 stem(men), 0%Niet goed: 0 stem(men), 0%totaal 4 stem(men) |
